Ok, vandaag op pad geweest. Licht is een wens. Aan de andere kant wil ik ook stabiliteit en comfort, dus ergens zal ik een concessie moeten doen. Aangezien offroad rijden hier lastig is, zal de keuze waarschijnlijk meer aan de kant van rijcomfort etc liggen.
Maar goed, afgelopen dinsdag kwam ik toevallig een F650 GS Dakar tegen. Dus gebeld en eerst daar maar naartoe.
Eerst het rondje op een F650 GS Dakar bij Morini. Het voelde aardig, maar te smal, ik zat te ver naar voren en het geheel was erg gevoelig voor wegdek en wind. Op de snelweg vond ik het behoorlijk vermoeiend om 130 vast te houden. Dus helaas, dit is het niet.
Door naar de Knalpot, want zij hebben een fantastische 1150 staan. Alsof hij zo uit de showroom kwam. Mooi ding. Vol verwachting opgestapt. Heerlijk gereden, maar allemaal nèt niet. Nèt niet gretig genoeg bij het optrekken, nèt wat te zwaar in gevoel, nèt wat te log schakelen. Dat werk. Het was het bijna, maar toch net niet.
Bij terugkomst had ik mijn spullen al in mijn auto teruggelegd, toen Jack over een 1200 begon. Buiten mijn budget, dus hield ik het af. Maar hij drong aan met een 1200 die net binnen was. Flink gebruikt en ongepoetst, maar hij vond dat ik hem toch echt moest rijden, anders zou ik nooit weten of ik BMW nou gedag moest zeggen, of dat de 1200 misschien wat voor mij zou zijn. Na wat aandringen van zijn kant, waren de banden opgepompt en een groene plaat geplaatst.
Man, wat een ding. Ja, 2005. Ja, een berg kilometers. Ja, beschadigingen her en der. Maar starten, lopen en het ging als een trein. Zo veel smeuïger. Goed gebalanceerd, stabiel lekker aan het gas. Ik had niet heel veel tijd nodig voor een grote glimlach op mijn gezich. Ik reed in 2012 voor het laatst (en het eerst) op een 1200GS. Toen vond ik het al een top ding, dat bleek vandaag nog eens.
Nou is het enige probleem dat die 1200 niet in mijn budget past.
Back to square one.
