Topic: Rondje Europa, 7000 km in drie weken.

[member]

Dag 16, Zondag 1 Juli.
 
We staan na een goede nachtrust op om 7:30, en een dik uur later rijden we weg bij het hotel voor een mooie rit.
Prima dag om vandaag mn 39e verjaardag te vieren..
Als eerste gaan we vandaag de `Rossfeld panorama strasse` rijden, een schitterende route die tegen de Obersalzberg aan ligt.
( http://www.rossfeldpanoramastrasse.de/ )
Nadat we tol hebben betaald (paar Euro), begint meteen het genieten!
Wat geweldig is dit, de weg werkt zich via haarspeldbochten slingerend omhoog de berg op.
Het asfalt is perfect, het weer is perfect, en er is nu nog bijna geen verkeer, zalig dit  :!:

 
 
 
Naarmate we omhoog rijden worden de vergezichten over het Berchtesgadener dal steeds mooier..
We stoppen op een mooi punt en schieten wat plaatjes van deze fantastische omgeving.

 
 

Op de achtergrond is het Adelaarsnest te zien.

 
 
 
Hier uitzicht op de `Untersberg`, de berg waar Hitler vanuit zijn huis op keek.

 
 

We stappen weer op er rijden genietend van dit motorwalhalla weer verder naar het volgende uitkijkpunt.

 
 

De Rossfeld panorama strasse is niet heel erg lang (je kan hem in een half uurtje rijden), maar de uitzichten zijn fenomenaal en de weg ook.. echt een aanrader dit..!

 
 

Het volgende punt op de agenda vandaag is een uitstapje naar Oostenrijk, bij Salzburg staat een groot kasteel wat we willen bekijken.
Vanaf Berchtesgaden is het maar een kort stukje naar de Oostenrijkse grens, waar we bij een pomp eerst een paar vignetten halen en op de motoren plakken.
Ondertussen begint de temperatuur alweer te stijgen richting 30 graden..
Na een kilometer of 20 zien we in de verte het kasteel al liggen op een heuveltop, erg indrukwekkend.
Eenmaal aangekomen bij het kasteel moeten we nog een weg naar boven vinden, we willen met de motoren zo dichtbij mogelijk parkeren bij de ingang.
We vinden een smal paadje wat omhoog lijkt te gaan richting het kasteel, maar het loopt dood en we moeten keren.
Tijdens het draaien op het smalle weggetje begint de koppeling van mn motor weer te stinken, toch even goed in de gaten houden.. :?
We rijden wat heen en weer onderaan de berg waar het kasteel op staat maar vinden geen weg, we parkeren de motoren dus maar bij een wandelpad wat wel naar het kasteel leidt.
Snel de motorjassen in de koffers gedaan en in de warmte omhoog gelopen.
Onderwijl hebben we een mooi uitzicht op het kasteel.



 
 
 
Het pad naar het kasteel is lang en op sommige punten steil, mede doordat ik nog moeie benen heb van al het lopen gisteren, en ook door de warmte ben ik wat sjacherijnig, dat wordt nog meer als blijkt dat aan de achterkant van het kasteel een soort kabellift met een kabine op de berghelling is gemaakt die helemaal omhoog leidt naar het kasteel.... Grr lekker dan..  :evil:
Het laatste stukje omhoog naar het kasteel slepen we ons bijna omhoog... :shock:


 
 
 
Het kasteel blijkt wel de moeite waard te zijn, een joekel van een burcht waarin een hoop te zien is.



 
 
 
Het uitzicht op Salzburg is erg mooi vanaf het kasteel, zeker met dit heldere weer is de stad mooi te bekijken.

 
 
 
Aangezien we aardig dorstig zijn van de wandeling naar boven pakken we een terrasje met uitzicht over de stad, waar we even in de schaduw bijkomen.

 
 

Na deze (broodnodige..) pauze weer verder gelopen om dit mooie kasteel van binnen te bekijken.
Onlangs hebben ze bij werkzaamheden in een van de vele grote kamers van het kasteel achter een muur een paar fijn bewerkte bogen gevonden die in goede staat bleken te zijn.

 
 

Van harnassen, helmen en speren is een mooie expositie gemaakt, apart gedaan zo.


 
 

Blik vanuit een van de vele ramen op Salzburg.

 
 

Dit kasteel is echt een aanrader, alleen al het mooie uitzicht op Salzburg maakt het een bezoekje waard.
Meer info: http://www.salzburg-burgen.at/en/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Hohensalzburg_Castle

Beneden maken we nog even een foto van het kasteel met de motoren ervoor.

 
 

We rijden weer terug Duitsland in, naar ons appartement in Berchtesgaden.
Bert heeft besloten om even te relaxen en een stukje te lopen naar het centrum van Berchtesgaden, Rogier en ik willen nog een keer de Obersalzberg oprijden om te voet de Mooslahnerkopf op te zoeken.
Elke dag liep Hitler met zijn gevolg naar de Mooslahnerkopf, een theehuisje/uitzichtpunt (gebouwd op een door Hitler zelf gekozen plek) op een half uurtje lopen van zijn huis.
Tijdens deze wandelingen werden alle belangrijke, actuele oorlogszaken besproken.
Vanuit het dal van Berchtesgaden leek het punt op een schedel en het had van de bevolking dan ook de naam Mooslahner Kopf gekregen.
De Mooslahnerkopf was het absolute lievelingsplekje van Hitler, soms nam hij een verrekijker mee om zo onopgemerkt de gewone `volksgenossen` in het dal van Berchtesgaden te kunnen gadeslaan.
IJsberend over het plateau bereidde hij zijn toespraken voor of broedde hij belangrijke beslissingen uit.

Hier Hitler met Goebbels op het uitkijkplateau.

 
 

Het ronde theehuis is in 1951 vernietigd, de restanten zijn in 2006 verwijderd. Het aangrenzende uitkijkpunt bestaat nog steeds, dat is niets veranderd.
Omdat de oorspronkelijke wandelroute niet meer bestaat (er ligt nu een golfterrein), zullen we wel even moeten zoeken voordat we het vinden.

De route zoals Hitler iedere dag naar de Mooslahnerkopf liep.

 
 

Het inmiddels gesloopte theehuisje met rechts op de foto het uitkijkpunt over het Berchtesgadener dal.

 
 

Rogier en ik parkeren de motoren op het weggetje vlakbij de plek waar Hitlers huis stond, en zien een smal bospaadje die richting het dal loopt.
We vermoeden dat dit stukje van de oorspronkelijke wandelroute nog wel bewaard is gebleven, en lopen in de hitte (rond de 30 graden) onder de schaduw van bomen richting het golfterrein, wat tussen Hitlers huis en de Mooslahnerkopf ligt.
Het gaat op sommige stukken best steil naar beneden, dan wordt nog leuk om later met deze temperaturen weer naar boven te lopen... :?
We wisten van te voren ongeveer wel waar het uitkijkpunt zich moest bevinden, maar na een drie kwartier lopen vermoeden we toch dat we fout zijn gegaan want we lopen nog steeds door de bossen en nergens een uitkijkpunt te zien..
Op google maps (toch weer makkelijk een smartphone op dit soort momenten) zien we dat we te ver het dal in zijn gelopen..
Omdat er geen pad omhoog loopt besluiten we dwars door de dichte begroeing de helling te beklimmen om te kijken of we het zo kunnen vinden.
De helling is ongeveer 70 graden steil ( :!: ), en binnen vijf minuten is mn t-shirtje doorweekt van het zweet..
Hijgend, zwetend, en af en toe pauzerend om op adem te komen klimmen we ongeveer 200 meter omhoog de bijna verticale helling op.
We maken dankbaar gebruik van de flesjes drinken die we hebben meegenomen, eigenlijk is het veel te warm om nu dit soort dingen te doen pff.
Na deze (epische.. ) klimtocht komen we op een pad uit waar we nog een keer op google maps kijken of we nog de goede richting op lopen.
Het moet hier vlakbij zijn en we lopen tussen de bomen/bosjes weer verder.
Na 10 minuten vinden we het uitkijkpunt, een grote voldoening om na onze zoektocht deze tussen de bomen verborgen plek te vinden, we zijn blij dat we niet hebben opgegeven en even hebben doorgezocht.
Het uitzicht over het dal is inderdaad heel erg mooi vanaf dit punt, in de loop der jaren is het aardig dichtgegroeid hier met bomen, dus aan de linkerkant is Berchtesgaden net niet meer te zien.
Bij helder weer zijn rechts in de verte de torens van Salzburg te zien.



 
 
 
We maken een aantal toen en nu foto`s.


 
 
 


 
 

Het gevoel om hier te staan is bijzonder en moeilijk uit te leggen, in een boek vond ik een mooi stukje over dit uitkijkpunt wat ik even zal citeren:
`Alleen het plateau waar zowel de houten omheining als de houten bank weer zijn teruggeplaatst zijn nog in tact. Maar het fraaie, spectaculaire uitzicht is nog net zoals het was en het is de wind die vanuit het dal zachtjes door de bomen fluistert en verhaalt over wat zich hier ooit allemaal heeft afgespeeld`.
 
Het theehuisje zelf is dus helemaal gesloopt, ook weer om het geen bedevaartsoord voor mensen met foute gedachtes te maken.


 
 

Her en der liggen nog restanten en metalen onderdelen op de helling.

 
 

Vanaf het uitkijkpunt zien we nog een stukje origineel pad lopen richting het golfterrein, we lopen weer terug en na 50 meter zie ik half verscholen tussen de bomen in mn ooghoek nog een oud paaltje met prikkeldraad staan.
Verbazingwekkend hoeveel er nog uit deze periode te vinden is..

 
 
Ernaast staat een dikke boom die helemaal om een zware stalen kabel is gegroeid, ook komt er een stuk prikkeldraad uit.


 
 
En nog wat restanten met prikkeldraad, waarschijnlijk heeft hier een controlepost of iets dergelijks gestaan.

 
 

Even verderop lopen we het golfterrein over waar vroeger dus de wandelroute naar de Mooslahnerkopf doorheen liep.

 
 

Na nog een half uur lopen komen we (met vermoeide benen..) weer aan bij de motoren.
Ondertussen zien we vanuit het dal een donkere lucht die snel dichterbij lijkt te komen.
We maken dus even voort en rijden snel terug naar het appartement, waar we even het zweet en het bosvuil van ons afdouchen.
Onderwijl begint het buiten te regenen, en binnen de korste tijd valt er een hagel/stortbui zoals ik die zelden heb gezien.. echt gigantisch wat een water er naar beneden komt... :shock:

 
 
Binnen een paar minuten zijn de bergen in de verte niet meer te zien en gaat het helemaal loos...

 
 

Vanaf het overdekte balkon hebben we een perfect uitzicht, de temperatuur is ook erg lekker nu, even geen hitte meer 

 
 
 
Op de weg voor het appartement ontstaat een riviertje en vanaf de daken van de huizen klettert het water op straat, we kunnen elkaar bijna niet meer verstaan door het lawaai..

 
 

Om 18:30 is het zo goed als droog, en wandelen we naar het centrum van Berchtesgaden om ergens wat te eten.
De straten zijn binnen een kwartierje alweer bijna droog, het zonnetje breekt door en meteen is het weer warm, al is het nu beter uit te houden als vanmiddag.
Onderweg zien we een restaurant/cafe waarvan Bert meteen begint te glunderen..

 
 

Midden in het stadje zoeken we een gezellig terras uit waar we zoals gewoonlijk in Duitsland weer lekker eten.
`s avonds kijken we de finale van het EK voetbal, en komen we bij van deze mooie dag.
Morgen gaan we naar Oostenrijk.
 
 

Karel

[member]

Dag 17, Maandag 2 Juli.

Prima geslapen weer vannacht, voordat we om 9:00 vertrekken maakt Bert eerst nog even een foto.

 

Aan de rand van Berchtesgaden staat een oud vervallen huis; voormalig `Hotel Geiger`.
Dit hotel werd tijdens de oorlog gebruikt als rust/recreatiecentrum door officieren van de Duitse luchtmacht.
Na de oorlog werd het gebruikt door het Amerikaanse leger, tegenwoordig staat het gebouw al jaren lang leeg en is het ook gebruikt door krakers.

Hotel Geiger in 1937

 
 

We maken een paar foto`s van het vervallen huis, erg jammer dat het er in deze staat bijstaat, er is iets heel moois van te maken lijkt me.




 
 
 
We rijden nog even naar de Maximilian Strasse (tijdens de oorlog heette deze straat de Adolf Hitler Strasse..), waar we een toen/nu foto maken van Amerikaanse soldaten (101st Airborne Division) die in 1945 door Berchtesgaden lopen.
We rijden stapvoets door de Maximilian Strasse en vinden de plek van de oude foto al vrij snel.


 
 

We verlaten Berchtesgaden (waar we zeker nog eens een keer terug komen, een prachtige omgeving hier), en rijden Oostenrijk in.
Het is weer een mooie dag, niet zo heet als gisteren maar een graad of 25 en zonnig, prima rijweer dus.
Tussen hoge bergen door met mooie vergezichten rijden we naar het kasteel `Burg Hohenwerfen`.
Dit kasteel werd gebruikt in de beroemde film `Where eagles dare` met Clint Eastwood, een van mn favoriete oude oorlogsfilms..
 
 
 
Even voor het middaguur komen we aan bij het kasteel, wat mooi op een heuveltop gelegen ligt.

 
 
We parkeren de motoren, kopen een paar kaartjes, en gaan met een lift omhoog naar het kasteel.
Nog zo`n voettocht als bij het kasteel in Salzburg hebben we even geen zin in.. :?

 
 
We vernemen dat er net een roofvogelshow begonnen is in de tuin van het kasteel, als we daar aankomen blijken er een hoop bezoekers te zitten, de show is net begonnen.
Er komen allerlei soorten vogels aan bod, valken, adelaars, gieren enz enz.






 

We hebben genoten van deze show, schitterend om deze grote roofvogels over het kasteel en het dal te zien vliegen.
We volgen een tour door het kasteel met een groep mensen en een gids, in de martelkamer zien we een nog een handig apparaatje wat werd gebruikt bij mensen die leugens vertelden.. :shock:

 

Op de binnenplaats van het kasteel zoeken we een tafeltje uit en eten we wat.
Deze plek is ook gebruikt voor opnames van de film Where Eagles Dare, er land dan een helicopter op de binnenplaats.
Leuk om deze plek, die ik al heel wat keer in de film heb gezien, een keer in het echt te zien.



 

Meer info over dit kasteel: http://www.salzburg-burgen.at/en/werfen/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Hohenwerfen_Castle
Om 13:30 rijden we weer weg richting de `Grossglockner Hochalpenstraße`, een voor motorrijders niet te missen pas door de Alpen.

Via een schitterende route door een soort `canyon`, langs een slingerend riviertje, stoppen we vlak voordat we aankomen bij de tolpoort van de Grossglockner, om even wat foto`s te maken van deze mooie omgeving.
In de verte zijn de besneeuwde bergtoppen bij de Grossglockner te zien.



 
 

We betalen 22,-Euro tol, niet goedkoop maar het blijkt het absoluut waard te zijn..
http://www.grossglockner.at/

Het asfalt is superstrak, en de bochten rijgen zich aaneen...
Het tempo gaat steeds meer omhoog en met een stevig gangetje rijden we naar boven.
Het is goed opletten geblazen terwijl we lekker aan het sturen zijn, vanwege de schitterende vergezichten ben je snel afgeleid, en de wind trekt hierboven ook behoorlijk aan, met al die koffers op de motoren zijn we mooie windvangers..
Op een mooi punt stoppen we weer even voor wat foto`s.



 
 

Een klein stukje verderop komen we op het hoogste punt van de pas aan.





 
 

We blijken nog niet op het hoogste punt te staan, even verderop zien we een nog hogere bergtop (Edelweiss-spitze, 2571 meter hoog) met een smal weggetje vol met hairpins die zich omhoog kronkelt naar de top.
Er staat een bordje bij: `bikers meeting point`.
Bert vindt het wel even goed zo en rookt op zn gemakkie even een peuk terwijl Rogier en ik naar boven rijden.
Het weggetje is zeer smal en het stuur moet bijna helemaal tot aan zn aanslag om de extreem korte hairpins te kunnen nemen.
In combinatie met de harde wind, niet zo beste kwaliteit van het wegdek en tegenliggers is het even goed opletten, maar wat een kick toch om hier te rijden!
Bovenop waait het zo mogelijk nog harder en is het behoorlijk fris (in het dal bij de tolpoort ruim over de 25 graden, hier ongeveer 10 graden), we zetten de motoren aan de rand van de parkeerplaats neer en genieten van het fenomenale uitzicht  :shock:




 
 

Bochten, bochten, bochten...

 
 

We rijden weer naar beneden (onderwijl auto`s en campers ontwijkend..), en rijden weer verder richting de Grossglockner gletsjer.
Wat een motorparadijs is het hier, het gas gaat er weer op en een stukje verder stoppen we even tussen de sneeuw.
Het kind in Bert komt weer eens boven, achja, hij is de oudste, maar heeft soms wel de geest van een 12-jarige....

 
 

Het is hier een aaneenschakeling van indrukken die je opdoet, het ene plekje is nog mooier als het andere.
Na tien minuutjes rijden zien we een mooie waterval, weer even stoppen dus..


 
 
Uiteindelijk komen we aan bij de Grossglockner gletser, wat een indrukwekkend stuk natuur is dit!

 
 
Er zijn hier een hoop souvenierswinkeltjes/restaurantjes/hotels e.d., we houden hier even een pauze, eten wat en laten het mooie landschap op ons inwerken..
Bert heeft niet al te veel benzine meer in zn tank, en aangezien je vanaf hier niet meer verder kunt rijden we terug naar de Grossglockner pas.
Rogier en ik rijden met een hoogst illegale snelheid ( ) weer terug richting het punt waar we even tevoren tussen de sneeuw waren gestopt.
Er rijden een paar Duitse motorrijders voor ons (die al erg stevig doorrijden), we halen ze in en met een flink adrenalinepeil pakken we bocht na bocht, zaaalig dit  :lol: ..
Tussen de sneeuw stoppen we om de adrenaline even te laten zakken, en een paar minuten later komt Bert aanrijden.
Hij zegt; `kunnen jullie niet even beter op de borden letten? Jullie reden bij de rotonde gewoon weer volgas omhoog de berg op terwijl we afslag Lienz moesten hebben!`
Omdat Rogier en ik nogal `stevig` doorreden kon hij ons pas weer bereiken nadat we boven op de berg waren gestopt... Haha sorry Bertus, we zullen voortaan wat beter opletten... :wink:
We rijden de berg dus nog een keer naar beneden (geen straf... ), pakken afslag Lienz en gaan op zoek naar een pomp.
Die vinden we even verderop en terwijl we tanken komen we een paar Nederlandse motorrijders tegen waar we even een praatje mee maken.
Het is ondertussen alweer 19:00 (gaat hard de tijd op zo`n dag), we gaan op zoek naar een hotel, wat niet al te moeilijk moet zijn hier want ze zijn er genoeg hier.
Het eerste hotel wat we proberen blijkt vol te zitten, we rijden een klein stukje door en het volgende hotel blijkt wel kamers vrij te hebben en is ook niet erg duur, een aanrader want het blijkt een goed hotel te zijn.
http://www.schlosswirt.net/

 
 
Nadat we buiten op het terras prima hebben gegeten, genieten we weer even na van deze fantastische dag..
Morgen gaan we naar de Dolomieten!
 
 
Karel

[member]

Dag 18, Dinsdag 3 Juli.

We zijn vroeg opgestaan (7:00), omdat we vandaag een flink stuk door willen rijden.
Deze nacht goed geslapen, was ook wel nodig want de vermoeidheid van de afgelopen dagen liet zich gisteravond goed voelen.
Nadat we om 7:30 hebben ontbeten loop ik even naar buiten, dit is de perfecte gelegenheid om een paar mooie foto`s te maken.
Het is nog vrij vroeg en windstil, en vanwege het vochtige weer hangen er in de heuvels rondom het hotel mistflarden, waardoor het er bijna surrealistisch uitziet, erg mooi..




 
 
Even later vertrekken we in de motregen, het is een graad of 12 a 14.
Het doel vandaag zijn de Dolomieten in Italie, waar we de Stelvio pas gaan rijden.
Door een enorm lang dal tussen twee heuvelruggen waar geen eind aan lijkt te komen maken we een heerlijke ontspannen rit dwars door Oostenrijk.
De provenciale weg slingerd zich door het groene landschap, we rijden vandaag met een rustig tempo, kijken om ons heen en snuiven het land op, heerlijk dit!
We rijden door Lienz, voor Bert en mij een bekende stad.
Als we gaan paragliden in Oostenrijk zitten we altijd in het plaatsje Greifenburg, hier vlakbij.
Onderweg stoppen we een paar keer om even de benen te strekken, het weer is intussen opgeknapt (ruim 20 graden), de regenvoeringen kunnen uit.

 
 
 
Bij het plekje op bovenstaande foto loopt een wildstromend bergriviertje, ik klauter tussen de struiken naar beneden en langs de waterkant schiet ik nog even een plaatje.

 
 
We rijden Italie alweer in, het schiet lekker op, ondanks dat we vandaag rustig aan rijden.
Het ene dorpje is nog mooier als het andere, erg gezellig hier en we zien ook heel veel motorrijders.
Vooral het stadje Corvara is beregezellig, hier zou ik nog wel eens terug willen komen.

 
 

Het landschap word steeds ruiger en de bertoppen steeds kaler, wat een adembenemend mooie omgeving is dit..


 
 

Via (een hoop.... ) haarspeldbochten rijden we naar een mooi uitzichtpunt over een dal.



 
 

Een kilometer verderop vinden we een paar gezellig uitziende restaurantjes waar we even stoppen om op een terras met fantastisch uitzicht op de bergen te lunchen.

 
 

Tegen het 13:00 rijden we een lange tunnel door, als we aan de andere kant weer naar buiten rijden is het ineens een heel stuk warmer, heet zelfs, ruim over de 30 graden  :shock:
We stoppen even bij een benzinepomp voor een korte pauze en om wat te drinken.
Terwijl we bijna weg zitten te branden hier in de hitte, zien we een salamandertje op een steen zitten, mooi!

 
 
 
Tegen 15:00 komen we aan bij de voet van de Stelvio.
Als je omhoog kijkt zie je een kronkelig lint steil omhoog lopen naar de top....wauw, indrukwekkend..
De Stelvio pas is bijna niet te beschrijven zo mooi om te rijden, de Noordkant heeft 48 haarspeldbochten, de Zuidkant 39.
Binnen 20 kilometer klimmen we 2000 meter, een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7%.
http://www.passostelvio.nl/
Terwijl de ene na de andere hairpin volgt, moeten we ook de vele auto`s ontwijken die naar beneden rijden, iets om goed op te letten, ook het wegdek is niet al te best.
Ook zijn er sommige stukken waar geen hekken/railings staan, en dan is het soms toch wel even slikken als je op een meter van de rand van de weg rijd terwijl het naast de weg meer als 1000 meter naar beneden gaat... Een fout en je vertelt het niet meer na.
Het begint ondertussen ook nog eens te motregenen, waardoor er nog een gevarenfactor bij komt kijken..
Het wordt steeds kouder en omdat ik mn zomerhandschoenen nog aan heb doe ik mn handvatverwarming aan.
Eenmaal op de top parkeren we de motoren op het uitkijkpunt, en laten de adrenaline even zakken.
De Stelvio is een gevaarlijke pas (met tegenliggers die in haarspeldbochten op jouw helft komen.. :? ), hij is in ieder geval niet voor beginnende motorrijders.

Het lijkt hierboven op de top wel bijna nacht, maar dat levert wel weer mooie foto`s op..

 
 

Als we naar beneden kijken zien we een dun slingerend lintje waarop auto`s en motoren naar boven kruipen, dit soort uitzichten zullen me nooit vervelen, supermooi!




 
 

Een paar honderd meter verderop staan allemaal souveniers-tentjes en restaurants, terwijl we daar langs rijden begint het te stortregenen/hagelen, we zien alle eigenaren van de souvenierswinkeltjes in rap tempo hun koopwaren naar binnen halen.
Het is hier ongeveer 5 graden, en in de stromende regen/hagel rijden we stapvoets aan de andere kant van de Stelvio weer naar beneden.
De weg is hier van veel betere kwaliteit als aan de Noordkant van de Stelvio, maar hier staat helemaal geen vangrail meer waardoor we nog voorzichtiger rijden als normaal, zeker in combinatie met de hagel op de weg..
Terwijl we gestaag afdalen voelen we de temperatuur weer stijgen.
Onderaan in het dal lopen er tientallen koeien op de weg, we rijden er behoedzaam tussendoor..

 
 

Een uur later rijden we Zwitserland in, terwijl het fris is en het af en toe nog regent.
Om 18:30 vinden we het wel genoeg voor vandaag en pakken we een hotel in een klein dorpje.
We zetten de motoren neer, doen de helmen af, en Bert zegt op een beetje een verdrietige manier: `Dus dit is Zwitserland?... Jippie....`
Hahaha typisch weer zo`n Bert-opmerking.. :cheers:
Het hotel is niet goedkoop (zoals alles in Zwitserland duur is..), maar de kamer ziet er prima uit, en de motoren kunnen in een garage staan.
We kleden ons om en lopen het dorpje in om Zwitsers geld te pinnen en om een restaurantje te zoeken.
We vinden niks naar ons zin en besluiten dan maar een pizzaatje te bestellen in ons eigen hotel, dan maar een keer makkelijk..
Zoals gezegd ziet de kamer er mooi uit, alleen hangt er midden in de kamer een zware steunbalk waar ik (en Rogier... ) meerdere keren mn hoofd tegen stoot, er is nog net geen deuk in de balk te zien.. :?

 
 
Morgen gaan we twee passen rijden in Zwitserland; de Furkapas en de Grimselpas, we zijn benieuwd!
 
 

Karel

[member]

Dag 19, Woensdag 4 Juli.

Zoals bijna de hele trip staan we weer op om 7:30.
We hebben geen van alle best geslapen vanwege een zoemend geluid de hele nacht door, leek wel een soort generator of iets dergelijks.. :?
Ondanks dat er een raam openstond ook warm in de kamer.
Terwijl we ontbijten moeten we de vliegen continue wegslaan, erg onsmakelijk zo bij het ontbijt.
Het hotel was dus niet al te best, wel prijzig, nou ja je kan ook geen mazzel blijven houden met de hotels..
We zetten de motoren voor de zijdeur van het hotel en laden de boel weer op, het is intussen een vast ritueel en we worden er steeds sneller in.

 
 

De motoren zien er na al die regen in de bergen niet al te schoon meer uit...


 
 
We maken nog een praatje met een paar Duitse motorrijders die ook in ons hotel zitten, opvallend toch dat motorrijders onder elkaar altijd zo met vriendschappelijk met elkaar omgaan, ongeacht uit welk land ze komen.. :thumbright:
Om 9:00 rijden we weg, het is nu nog fris met laaghangende bewolking.
Via een mooie weg met goed asfalt rijden we weer omhoog de Alpen in.

 
 

Het landschap hier in Zwitserland ziet er toch weer anders uit als de Dolomieten in Italie, kaler en nog ruiger, waanzinnig mooi!
Mede door de smeltende sneeuw zijn er overal watervallen en wildstromende riviertjes te zien.
De laaghangende bewolking zorgt ook voor sfeervolle plaatjes, we stoppen dan ook even om het uitzicht te bewonderen.



 
 

Met een beetje geduld zijn er mooie foto`s te maken, tegenlicht kan soms hele aparte plaatjes opleveren.

 
 
 
Na tien minuten stoppen we weer bij een prachtige waterval tussen de sneeuw.


 

Vanaf hier rijden we naar de stad Chur, waar we rond het middaguur aankomen.
Het is ondertussen lekker weer geworden, een graad of 25, perfect weer dus..
Bij een pomp checken we meteen de olie even, waarna blijkt dat er wel wat bij kan, mag ook wel want de beemers hebben goed hun best gedaan in de bergen..
Vanuit Chur rijden we naar de Furkapas, voordat we daar aankomen lunchen we eerst bij een restaurantje langs de weg in een klein dorpje.
Terwijl we wachten op ons eten komt er een stel op een motor aanrijden, ze parkeren hun motor naast die van ons en gaan ook op het terras zitten.
Het blijkt een Amerikaans stel te zijn die zo te zien al richting de 70 gaan.
Geweldig toch dat ze zo met zn tweetjes op die leeftijd nog Europa doortrekken op de motor, ik hoop dat ik dat op die leeftijd ook nog kan.

Na een uur rijden we weer verder, in de verte begint de lucht te betrekken en als we bij de Furkapas aankomen regent het gestaag... :?
 
We stoppen nog even voor een fotootje van mn kilometerteller, want mn trouwe werkpaard heeft een nieuwe mijlpaal bereikt  :cheers:  :cheers:  :cheers:

 
 

We hebben eigenlijk geen zin om te stoppen in de regen (vandaar ook geen foto`s..), en rijden in een ruk door over de Furkapas.
De Furkapas blijkt wel bijzonder mooi te zijn, dit is ook de plaats waar de beroemde scene met de Aston Martin en de Rolls Royce van Goldfinger uit de James Bond film `Goldfinger` is opgenomen.
Jammer dus van de regen, maar het rijden hier is er niet minder mooi om.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Furkapas
 
 
Gelijk hierna volgt de Grimselpas, welke we eigenlijk nog indrukwekkender vinden als de Furkapas.
Het is een weg door een desolaat, ruig landschap vol met grote rotsblokken en stuwmeren.
Hier wil ik zeker nog een keer terugkomen, en hopelijk is het dan droog..
http://nl.wikipedia.org/wiki/Grimselpas

Vanwege de regen en kou dus helaas geen foto`s van deze twee bergpassen..
 

Het valt trouwens op hoeveel Nederlanders er hier rondrijden.
Terwijl we na de Grimselpas weer het dal inrijden voelen we het weer warmer worden, heerlijk 
In een gezellig stadje zoeken we tegen een uur of 17:00 een terrasje uit waar we de natte motorkleding even uit kunnen hangen, en we nemen wat warms te drinken om weer even op krachten te komen, hebben we even nodig dit na het lange stuk rijden.
Terwijl we hier een beetje zitten op te warmen besluiten we om vandaag nog een stuk door te rijden naar Duitsland.
Het is hier prachtig in Zwitserland, maar ook er duur, en in het zuiden van het Zwarte Woud weten we een perfect hotel (met Nederlandse eigenaren) waar we tegen 20:00 kunnen zijn.
We hebben al veel gereden vandaag maar het vooruitzicht van een grote Schnitzel in het Hotel Landgasthof Adler in het Zwarte Woud geeft ons nieuwe krachten.. 
We rijden stevig door en hebben nog een heerlijke resterende rit door Zwitserland.
Het spettert af en toe maar het is niet koud.
Vlak voor de Duitse grens tanken we nog even om onze laatste Zwitserse Franken op te maken, en om de ledematen even te rekken en te strekken.
Heerlijk om Duitsland weer in te rijden, en als we het Zwarte Woud in rijden krijg ik helemaal een thuiskom gevoel, dit is waarschijnlijk mn favoriete regio in Duitsland.
Het laatste stuk naar het hotel genieten we met volle teugen van het rijden door dit fantastisch mooie stukje Duitsland, heerlijke stuurwegen, rustig op de weg, lekker weer, kan niet beter dit!
Op deze manier verdwijnt de vermoeidheid als sneeuw voor de zon 
We komen om 19:30 aan bij het hotel waar Rogier en ik twee jaar terug al eens zijn geweest en wat ons perfect beviel: http://www.hotel-landgasthof-adler.de/
Eenmaal binnen herkennen de vriendelijke eigenaren (hij is ook motorrijder) ons meteen van twee jaar geleden, erg leuk om zo te worden ontvangen!
Een drie-persoonskamer is niet meer beschikbaar, maar er zijn nog wel drie een-persoonskamers.
Geen probleem, we willen hier graag overnachten en we rammelen van de honger dus we zetten de motoren in de garage en kleden ons snel om.
De keuken is tot 20:30 open dus we zoeken snel een plekje achter het hotel op het terras, en even later zitten we heerlijk in het zonnetje te genieten van een smakelijk, groot stuk vlees..

 

Wat een dag was dit... heel veel kilometers gemaakt en ontzettend genoten van het motorrijden.

Het einde van de vakantie nadert alweer, morgen gaan we nog een mooie rit maken door het Zwarte Woud en nog een kasteel bekijken, daarna nog een overnachting in de Eifel en van daaruit naar huis..
 
Karel

[member]

Dag 20, Donderdag 5 Juli.

Vandaag slapen we een beetje uit, dat hebben we wel verdiend na de lange rit van gisteren, we staan om 8:30 op.
Om 10:00 rijden we met mooi weer weg bij Landgasthof Adler, zeer aan te bevelen dus dit hotel.

 
 

We willen vandaag als eerste naar de hoofdvestiging/fabriek van Touratech in Niedereschach, hier schijnt een uitgebreide winkel aanwezig te zijn waar we even een kijkje willen nemen.
Als we een half uur onderweg zijn stoppen we even langs de weg waar Bert aangeeft dat hij zn mobieltje is vergeten, hij weet zeker dat hij hem op het nachtkastje van zn kamer heeft laten liggen.
Ik zeg: `weet je het HEEL zeker, kijk anders eerst je tassen nog even na`...
Bert zegt echt zeker te weten dat hij op het nachtkastje ligt, hij zegt rijden jullie maar door naar Touratech, ik ga terug naar het hotel en kom dan later naar Touratech.
Het is ongeveer 85 kilometer rijden naar Niedereschach, we rijden het Zwarte Woud (tijdelijk) weer uit en het landschap wordt gelijk een stuk minder mooi, platter en saaier.

Rond 11:00 komen we aan bij Touratech.

 
 

De shop blijkt inderdaad erg groot en mooi opgezet te zijn, ik kan me voorstellen dat mensen ook erg hebberig worden van al die mooie accessoires/spulletjes die hier te koop zijn (wij ook wel een beetje..)

 
 

In een hoek van de winkel staan een aantal mooie motoren (eigendom van Touratech) waaronder een paar ex-Dakar rally motoren.

Deze Husqvarna Nuda in offroad-trim sprong eruit, mooi ding!

 
 

Verder is alles uit het hele Touratech assortiment hier te koop en op voorraad.


 
 
 
Erg mooi opgebouwde 1200GS...

 
 
 
Mocht er nog vakantiegeld over zijn wat men snel kwijt wilt, dat is dit de aangewezen plek..
Terwijl we wachten op Bert, die nu ieder moment aan kan komen, lopen Rogier en ik ons mateloos te ergeren aan drie Nederlanders (ook op BMW GS`en), waarvan er eentje ZEER aanwezig is..
De stem van de man is door het hele bedrijf te horen, en hij vertelt in geuren en kleuren aan de medewerkers van Touratech wat meneer wel allemaal aan zn motor heeft gedaan en wat hij nog van plan is.
Zn twee vrienden lopen gedwee en slaafs achter hem aan..
Toch blijven de verkopers beleefd en proberen de irritante man te helpen met de spulletjes die hij nodig heeft, knap dat ze nog zo geduldig blijven.. :?
Tenenkrommend dit, en dan schaam ik me ervoor Nederlander te zijn..

Even later komt Bert aan rijden, het blijkt dat zn telefoon niet op zn nachtkastje lag maar toch ergens verborgen in zn tas.... ik zeg niks.. 
Even later rijden we weg terwijl het nog warm en zonnig is, maar in de verte zien we de lucht dichttrekken en steeds donkerder worden..
Op een gegeven moment stoppen we maar even, ik doe mn regenvoering in mn jas, die heb ik waarschijnlijk wel nodig dadelijk...
In de verte (precies de richting waar we heen moeten) zien we nu een bijna apocalyptische lucht aankomen om bang van te worden.. :shock:

 
 

Na een kwartiertje rijden (en hopen dat het overwaait) begint het te spetteren en binnen een paar minuten begint het gi-gan-tisch te stortregenen, allemachtig wat een water valt er.. :!:
We besluiten maar door te rijden om er zo snel mogelijk weer uit te zijn, we zijn nu toch al nat en als we ergens gaan schuilen kan het nog wel een poosje duren.
Een goede keuze want na 20 minuten is het alweer bijna droog, in de verte zien we het alweer lichter worden en verschijnen er stukjes blauwe lucht.
Even later is het droog en omdat we een dal inrijden wordt het ook weer een stuk warmer.
Mooi, ik zet mn mouwen (die van binnen flink nat zijn) op de wijdste stand zodat de wind er in blaast, op deze manier is alles binnen een half uurtje weer redelijk droog.
We hebben nog niet geluncht en in een dorpje vinden we een gezellig uitziend restaurant met terras waar prima eten en we de jassen even kunnen laten uitdampen.

Zomaar een willekeurig Duits dorpje dus...

 
 
 
De `Strammer max` (door ons ook wel `Raus-smeisser`genoemd  :lol: ) gaat er goed in..

 
 

Terwijl we zitten te eten stopt er een klein Aziatisch mannetje op een racefiets met een groot hoofd (en een helmpje op waardoor zn hoofd nog groter lijkt..), hij besteld een drankje.
Hij bekijkt onze motoren uitgebreid en spreekt ons aan; `Big bikes!!`, zegt ie... Haha we wilden hem eigenlijk in een zijkoffer zetten om een foto te maken..
We hebben nog een kasteel op de planning staan; Kasteel Hochburg bij Emmendingen.
Na een uurtje rijden parkeren we de motoren beneden aan een weggetje op een parkeerplaats, en lopen daarna omhoog een heuvel op richting de ruine.
Het is intussen weer flink warm geworden, een graad of 25.
De ruine ligt erg mooi op de heuveltop met een wijds uitzicht over het Duitse landschap.

De muur van het kasteel ziet er stevig uit, die zal voorlopig nog niet instorten..

 
 
Aan de zijkant bevindt zich de ingang van het kasteelterrein, maar er blijkt een hek te staan wat op slot zit.. :?
We zijn natuurlijk niet voor noppes dat hele stuk hier naartoe gelopen, en we klimmen dus langs het hek..


 
 

Het kasteel blijkt nog groter dan we dachten, overal zijn trappetjes, verhogingen, kelders, bijgebouwen enz enz.
Her en der staan stellages en staan er betonmolens, blijkbaar zijn ze met restauraties bezig, daarom zal het hek wel dicht zijn geweest.
Prima, want dan hebben we het rijk voor ons alleen.. :wink:


 
 

Om op het hoger gelegen gedeelte van het kasteel te kunnen komen moeten we klimmen over een aantal muurtjes, ach zo hebben we nog wat beweging ook..




 
 

Mooi uitzicht over het glooiende Duitse landschap.

 
 
 


 
 

Na een poosje rondstruinen door de ruine klauteren we weer via een muur naar beneden en lopen terug naar de motoren.

 
 
 
Meer info over kasteel Hochburg: http://www.hochburg.de/start/home-1/index.html en http://de.wikipedia.org/wiki/Hochburg_(Emmendingen)

Het volgende doel van deze dag is de Schwarzwalder Hochstrasse vlakbij Baden-Baden.
Aanvankelijk hebben we `snelweg vermijden` aangevinkt op de navigatiesystemen, maar in deze buurt vallen de stuurweggetjes een beetje tegen, dus we gaan alsnog de snelweg op en rijden stevig door richting Baden-Baden.
Af en toe is een stuk snelweg ook wel eens lekker, het is warm en zo waaien we heerlijk uit.
Na anderhalf uur flink doorrijden stoppen we bij een bezinepomp voor een energiedrankje, in de warmte over de kaarsrechte snelweg is op den duur ook wel een beetje slaapverwekkend..
We staan nog maar net onder het afdak van de pomp en er trekt een stevig buitje over, mazzel dus 
Vlak na deze pauze verlaten we de snelweg en begint het `grote genieten`..
Het ene dorpje is nog gezelliger als het andere, overal vakwerkhuizen en gezellig terrasjes, en tussen de dorpjes door de meest mooie stuurweggetjes en vergezichten over het Zwarte Woud.
We zijn het er onderling over eens dat we deze vakantie hier in het Zwarte Woud toch het meest genieten van het motorrijden zelf, beter kan het bijna niet..
We rijden de Schwarzwalder Hochstrasse op, een panoramaweg die hoog door het Zwarte Woud loopt, erg mooi en perfect asfalt ook, en het uitzicht is fantastisch.
Hier zijn we even gestopt voor een fotootje.

 
 

Meer info over deze mooie weg:
http://www.schwarzwald.com/hochstrasse/
http://www.schwarzwaldhochstrasse.de/
 
 
Halverwege de Schwarzwalder Hochstrasse stoppen we even bij de Mummelsee, een prachtig klein meertje waar men op terrasjes kan eten, ook staan er meerdere souvenirswinkeltjes waar men kan kiezen uit heel veel koekoeksklokken..
Meer info over de Mummelsee: http://www.mummelsee.de/
 

Via een schitterende superstrakke weg met heerlijke bochten en bijna geen verkeer rijden we het dal in richting Baden-Baden.
Ondertussen betrekt het weer een beetje, maar het blijft droog.
We zijn in ons element en de snelheid ligt weer behoorlijk hoog, zaaalig om hier te rijden en om de motor bocht na bocht plat te gooien, ik heb geeneens meer door dat ik er drie volle koffers aan heb hangen en een grote roltas er bovenop..
Toch worden we even later wel even met de neus op de feiten gedrukt, in een knijpende bocht denk ik nog: zo, dit is een gevaarlijk punt...
Dat blijkt wel wat op het krapste gedeelte van de bocht zie ik een paar seconden later in de berm twee herdenkingskruizen met bloemen tegen een hoge rots staan, het verbaast me in ieder geval niets op dit punt..

Het begint ondertussen te schemeren en we besluiten hier in de buurt een hotel te zoeken.
Niet veel later zie ik een hotel in een klein dorpje met een grote biergarten, ziet er leuk uit!


Ze blijken nog een driepersoons kamer te hebben en het is niet duur ook, we zijn blij..
Nadat we de motoren hebben geparkeerd en de bagage in de hotelkamer hebben gebracht lopen we meteen naar de gezellige biergarten, en terwijl de zon langzaam verdwijnt eten we heel erg lekker terwijl het nog over de 20 graden is.
De grote malse steak die ik hier krijg is de beste die ik deze vakantie heb gegeten, alweer een perfecte afsluiting van een dag heerlijk motorrijden.
Dit is toch wel een van mn favoriete tijdsverdrijven, overdag motorrijden, `s avonds heerlijk buiten eten en nagenieten van de dag, dit kan ik heel lang volhouden.. 
Dit hotel is dus een absolute aanrader, gelukkig heb ik de naam van het hotel opgeschreven en kon ik zo nog achter hun website komen, hier komen we zeker nog eens terug:
http://www.gasthaus-auerhahn.de/startseite/startseite/
 
 
Morgen de laatste dag van de vakantie ( ), we brengen dan nog een bezoekje aan Monschau in de Eifel.
 
 
Karel

[member]

Dag 21, Vrijdag 6 Juli.

Om 7:30 gaat de wekker weer, perfect geslapen vannacht.
Na dik een uur hebben we ontbeten en  zijn we weer klaar om te vertrekken.
Het is vandaag niet al te warm, ongeveer 15 graden en half bewolkt.
Terwijl we de motoren bepakken zit er een brutaal vogeltje op de motorkap een van een Ferrari naar ons te kijken.
Hij is niet bang en poseert netjes voor de camera 


 

Als eerste willen we vandaag een bezoekje brengen aan Wunderlich (accessoires voor BMW motoren: http://www.wunderlich.de/ ), in het plaatsje Sinzig.
Het is nog een aardig stukje rijden, onderweg stoppen we nog even bij een pomp voor een braadworst met friet, altijd goed in Duitsland..
Tegen 13:00 komen we aan bij Wunderlich, we hebben nog wat spulletjes nodig en die kunnen we dan mooi gelijk meenemen.

 
 
Een paar kilometer verderop in het stadje Remagen is in de oorlog fel gevochten bij een brug (Ludendorffbrug).
De Duitsers wilden deze brug tegen het einde van de oorlog opblazen zodat de oprukkende Amerikaanse troepen er geen gebruik van konden maken om de Rijn over te steken.
Ondanks meerdere pogingen van de Duitsers om de brug te vernietigen zijn ze hier niet in geslaagd en konden de Amerikanen via deze brug de Rijn oversteken.
Later is de brug alsnog ingestort vanwege structurele problemen toen zes Amerikaanse divisies over de brug reden.

 
 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_om_Remagen
De brugpijlers staan er nog steeds, in een van die pijlers bevind zich nu een klein museumpje ( Friedensmuseum: http://www.bruecke-remagen.de/ ).
Omdat we toch in de buurt zijn rijden we hier naartoe om het museum en de brugpijlers te bekijken.
 
 

 
 
 
Aan de overkant is de andere brugpijler te zien.

 
 






 
 

Om 14:30 rijden we weer weg om naar het bekende stadje met de vakwerkhuizen `Monschau` in de Eifel te rijden.
Het is een touristisch stadje maar we hebben het nog nooit gezien en het ligt mooi op de route dus we besluiten daar onze laatste overnachting te maken.
Via een mooie slingerende weg door het Eifellandschap rijden naar Monschau, waar we even voor 17:00 aankomen.
We rijden Monschau in via een smal weggetje met kinderkopjes waar nauwelijks een auto doorheen kan, onze eerste indruk is dat het er heel gezellig uitziet hier!
We parkeren de motoren op een pleintje en gaan op zoek naar een hotel, onderwijl foto`s makend van dit mooie stadje.
Nog nooit zo`n fotogeniek stadje gezien, doet een beetje Harry Potter-achtig aan, erg mooi!











 
 
Midden in het centrum vinden we een mooi hotel, ze hebben geen kamers meer maar nog wel een appartement, wat relatief gezien helemaal niet duur is; 40 Euro per persoon.
Het ziet er super uit van binnen en de motoren kunnen nog in een garage staan ook.
Website van het hotel: http://www.hotel-horchem.de/

 
 

Nadat we de motoren verderop in het stadje hebben opgehaald en in de garage hebben geparkeerd, dumpen we de bagage in het appartement, kleden ons om en lopen naar het grote terras 30 meter verderop in het centrum van Monschau.

 
 
Er is gelukkig net een tafeltje vrij (druk  :!: ), en na een half uurtje zitten we alweer uitgebreid te eten..
Het zal de meeste niet ontgaan zijn dat dit voor ons ook een culinaire reis is geworden ( ), en dit is een geweldige afsluiting van de vakantie, echt heerlijk gegeten hier op deze mooie avond.
Na het eten pakken we de camera`s en lopen we in de schemering Monschau door.
Hogerop op een heuvel aan de rand van het stadje ligt een kasteelruine waar we via een smal paadje naartoe lopen.
Vanaf hier een mooi uitzicht op Monschau terwijl de ondergaande zon net nog de bomen in de verte verlicht.


 
 
 
Het pleintje waar we net gegeten hebben.

 
 

Eenmaal terug in de straten van Monschau maken we nog wat sfeervolle foto`s, altijd mooi zo in de schemering.





 
 
Een prachtige laatste dag avond van onze reis, de volgende dag rijden we in een rap tempo weer naar huis..
We hebben wel weer een aantal lessen geleerd deze reis; de tent en stoeltjes nemen we de volgende keer niet meer mee, de hele vakantie hebben we dit mee moeten slepen en dat voor twee nachten op een camping.
Hotels zijn er echt overal, we hebben geen moment gehad dat we moeite hadden om een slaapplaats te vinden.
Ook kunnen we (nog) veel minder kleding meenemen, het is ook altijd makkelijk om wat ruimte over te laten in de koffers.
Al met al hebben we enorm genoten van deze reis, een mooie combinatie van motorrijden en dingen bezichtigen (en lekker eten ).
We hebben een hoop voorbereidend werk gehad maar dat heeft zich allemaal uitbetaald.
Ook heb ik mn verzameling vlaggetjes op mn zijkoffer weer uit kunnen breiden  :lol: , ik weet wel dat er de komende jaren nog heel wat andere vlaggen bij gaan komen...

 
Karel

[member]

Geweldig verhaal Karel. Met veel plezier zitten lezen.

Wanneer gaan jullie weer op vakantie en waarnaartoe? 

[member]

Thanks
 
Hopelijk kan ik in Oktober nog een paar dagen naar Engeland,  naar Lands End, dat weet ik binnenkort.
Volgend jaar willen we Finland/Zweden/Noorwegen gaan doen, ook in ongeveer drie weken tijd.

[member]

Byzondere route mooi verhaal en plaatjes

[member]

Heerlijk om te zien. Geeft echt inspiratie voor motorritten. Lijkt me ook geniaal om langs de Franse kust naar beneden te rijden en dan uit te wijken naar de Pyreneeën (plannen, plannen, nou nog doen).

Volgend jaar richting Italië