Gebruikersnaam: Wachtwoord:
 

Auteur Topic: reisverslag Marokko november 2021  (gelezen 4045 keer)

Offline member

  • *****
  • Berichten: 645
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #15 Gepost op: 02-01-2022, 10:21 »
Dank je voor de informatie.
Je hebt geen jeuk gekregen van de bedwantsen?(deze heb je overal in elk land) voordat ik commentaar krijg over Marokko.
Je hebt waarschijnlijk van Brouwer ook info gekregen over je ritselkist voor je motor.
Wat adviseerde hij met wat voor spullen deze kist te vullen?

Offline member

  • Kom op mensen, wordt ook
  • Donateur
  • *****
  • Berichten: 2318
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #16 Gepost op: 02-01-2022, 12:15 »
Dag 3: Rondje Merzouga (120 km)
Vandaag de beroemde duinen van Erg Chebbi. Hier ben ik voor naar Marokko gekomen, hoewel ik het ook wel spannend vind. In Nederland kennen we ook wel mul zand, op tankbanen bijvoorbeeld, en daarop rijden is niet altijd een onverdeeld succes bij mij. Maar de mooiste beelden van de Dakar zijn toch vaak in de duinen en zo’n mooie speeltuin kun je in Nederland echt niet vinden.

We kunnen een beetje uitslapen. De dag bestaat alleen uit rijden om en door de duinen zolang je het leuk vindt en volhoudt. Komende nacht slapen we in hetzelfde hotel dus we kunnen al onze spullen in de kamer laten liggen. Bij het ontbijt krijgen we nog wat tips en waarschuwingen over het rijden door de duinen. Duinen willen nog wel eens steil naar beneden lopen aan een zijde, dus zorg dat je niet met volle vaart over de top heen gaat. Maar rijdt ook niet te langzaam, want als je het niet haalt kun je weer naar beneden om opnieuw te beginnen. Dus precies met je voorwiel er overheen. Ik knoop het in mijn oren en neem nog een paar pannenkoekjes.

Voor vertrek controleer ik het oliepeil (prima) en vervang het luchtfilter (zeiknat natuurlijk na gisteren). Er is een route beschikbaar die om het duinengebied gaat. Het is niet erg druk in Merzouga, maar de toeristen die er zijn zullen hun kamelentripjes vanaf deze kant gaan maken. Vanaf een andere zijde de duinen in gaan is dus rustiger.

Het regent niet meer en het is ook duidelijk dat het hier niet vaak regent. De onverharde wegen in het dorp zijn een vieze bende en ik heb meelij met de Marokkanen die er op hun slippers doorheen moeten. Vanaf het hotel rijden we een weg in waar mijn Hollandse offroad-ervaring goed van pas komt. Her is glijden en glibberen door de modder en ik vermaak me om de allroads die dachten het met 50/50 banden ook wel zou lukken. Maar ook echte enduro’s hebben het niet makkelijk.




Na een km of 10 komen we de eerste zandheuveltjes tegen en voorzichtig rij ik naar boven. Het valt me alles mee. Door de regen is de bovenlaag vrij hard geworden en ik zak lang niet zo ver weg als ik had verwacht. De duinen liggen er ongerept bij en als eerste een spoortje trekken door dat zand geeft echt een machtig gevoel. Dit is gaaf! De route voert verder over brede allroad-paden, langs vervallen huizen die soms volledig zijn gevuld met huisvuil. De GSM-mast wekt de indruk dat hier deze eeuw nog wel mensen gewoond hebben, maar nu oogt het compleet verlaten. Op een paar kamelen na.




Tijd om de echte duinen in te gaan. We steken een rivierbedding over en betreden een paradijs van glooiend zand. De klimmetjes wisselen elkaar snel af en worden steeds hoger. Het gaat best lekker en ik geniet van de leegte om me heen en de rust die het motorrijden geeft. Bovenop een hogere, maar eenvoudig te berijden duin stoppen we even. Een paar andere groepjes rijden ook hier rond en we zien een van de rijders onderaan een duin naast zijn motor liggen. Hij was iets te enthousiast naar boven gereden en aan de andere kant meteen weer naar beneden gekukeld. Blijven opletten! Gelukkig kan hij het zand van zijn pak kloppen en even later weer verder rijden.

Vanaf ons uitkijkpunt zien we de hoogste duin van de omgeving. Er staan al een paar rijders boven, dus het moet te doen zijn. Toch zie ik ook heel wat sporen van motoren die tijdens de klim rechtsomkeert hebben gemaakt. En met de overenthousiaste rijder op mijn netvlies ben ik ook wel bezorgd over wat er achter het duin ligt. Maar we gaan ervoor! Onze voorrijder laat zien hoe het moet en parkeert zijn KTM netjes bovenop het duin. Ik laat een paar anderen voorgaan en zie hoe de meesten de top net niet of helemaal niet halen.



Dan ga ik. Ik probeer zo veel mogelijk snelheid te maken, maar zodra ik aan de klim begin voel ik dat het lastig gaat worden. Deze duin is hoog en stijl! Terwijl ik het stuur recht probeer te houden wacht ik zo lang mogelijk voor ik terugschakel, maar al snel kan ik niet verder terug. De motor blijft gelukkig trekken ondanks de lage toeren. Wat ben ik blij met dat extra beetje power van de 570 om die laatste meters te overbruggen. Terwijl mijn voorwiel de top bereikt slaat de motor af. Een andere rijder trekt het wiel gelukkig over de top. Telt dit? Fuck het, ik vind van wel. Ik ben boven en voel me geweldig!





Uiteindelijk lukt het iedereen om boven te komen, ook de man op de 350. Met de juiste techniek heb je die extra power natuurlijk niet nodig. We blijven nog even spelen en besluiten dan om terug naar het dorp te gaan om te lunchen. Met een lege maag kloppen we aan bij een restaurant waar we welkom zijn. Alles wordt vers gemaakt, maar daardoor duurt het wel erg lang en we worden ‘hangry’. Na de lunch gaan drie van de groepsleden terug naar het hotel, maar ik wil samen met de voorrijder en iemand anders nog wel een paar duinen op.

We duiken het zand weer in, dit keer vlakbij Marzouga. Het is hier drukker en ik word bijna van mijn sokken gereden door een 4x4. Blijven opletten Vincent. Het rijden over de zandheuvels is weer een feest, maar ik merk dat ik vermoeid begin te raken. Bij de eerste hoge klim rijden de andere twee zo naar boven. Bij mij gaat het ook soepel, eigenlijk te snel. In plaats van bang te zijn dat ik niet boven kom schiet de gedachte door me heen dat ik te hard ga. Ik laat het gas wat los en ben meteen gezien. Er komt teveel druk op het voorwiel en in no time val ik stil, een paar meter onder de top. Shit. Ik probeer de motor nog omhoog te slepen, maar dat is natuurlijk kansloos. Dan maar weer naar beneden. Het kost wat moeite het voorwiel naar beneden te laten wijzen, de motor recht te zetten en er weer op te klimmen, maar uiteindelijk rol ik naar beneden.

Poging twee lukt ook niet, maar nu voel ik het op tijd aan en rijd met een grote bocht weer terug. Poging drie, niet van dat bange gedoe, de dood of de gladiolen! Met die houding lukt het wel om boven te komen. Op naar de volgende. Daar gaat het weer tot twee keer toe mis en ik verspil veel energie met het uitgraven van de motor. Bovendien stoor ik me aan een Marokkaanse jongen die op een mountain bike over de kammen van de duinen rijdt. Kijk hem nou doen alsof het vanzelf gaat terwijl ik me hier in het zweet werk. Tijd om terug te gaan.



In de bar bij het hotel gaan we aan het bier en wisselen we stoere verhalen uit. Iedereen is de kou en nattigheid van gisteren alweer vergeten. Dit soort dagen zijn de eerdere ontberingen wel waard. Na het eten ga ik snel naar bed. Ik ben moe en morgen staat er weer een lange rit op het programma. Een oude Dakar-etappe wordt vol trots gezegd. Ik houd mijn hart vast.


Offline member

  • st willebrord
  • *****
  • Berichten: 315
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #17 Gepost op: 02-01-2022, 14:38 »
Super verslag vincent ik geniet ervan!!
Here today , gone tomorrow op de tenere700 of 450 ktm

Offline member

  • *****
  • Berichten: 7958
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #18 Gepost op: 02-01-2022, 15:39 »
Dromedaris ;D Wat stoer dat je ook die hoge hebt gehaald.Ik vind het ontzettend spannend om duinen te rijden
En ik weet precies wat je bedoelt met achterkant duin steil naar beneden.En uitgraven ook.Dat je in 5 minuten trekken en sleuren aan je motor bijna al  je energie kan verbruiken.Krijg er helemaal een wee gevoel van als ik je verhaal lees.Wat is het toch genieten daar.


Offline member

  • *****
  • Berichten: 236
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #19 Gepost op: 02-01-2022, 16:42 »
Mooi om dit te lezen, Vincent
Gave trip.

Ik hoop je dit jaar weer bij een ritje te treffen.
Groet, Roel
BMW: HPN #1142 - R1150GSA - HP2 Enduro - R100GS - R80 - R NineT - K1 (2x)
Overige: Husqvarna 701 - XT500 (2x) - Harley-Davidson (‘34) - KTM 300 EXC ('24) - 1199 Superleggera - 916 - 999R

Offline member

  • Kom op mensen, wordt ook
  • Donateur
  • *****
  • Berichten: 2318
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #20 Gepost op: 02-01-2022, 17:35 »
Dank je voor de informatie.
Je hebt geen jeuk gekregen van de bedwantsen?(deze heb je overal in elk land) voordat ik commentaar krijg over Marokko.
Je hebt waarschijnlijk van Brouwer ook info gekregen over je ritselkist voor je motor.
Wat adviseerde hij met wat voor spullen deze kist te vullen?
De hotels waren hartstikke schoon, maar de meeste konden wel een opknapbeurt gebruiken. Toerisme heeft door corona natuurlijk ook een knauw gekregen, dus ze zullen geen geld over hebben momenteel.

Brouwer heeft veel lijstes opgestuurd met spullen die we mee moesten nemen, voor de motor (mousses, grote tank etc), voor papierwerk (voor zowel de motor als de persoon), voor onderweg (van ijzerdraad en tie-wraps tot isolatiedeken en ORS), maar over de rallykist juist niets. Olie, koelvloeistof en luchtfilters, dat was het wel. Mijn kist was in eerste instantie dus bijna leeg, maar naar mate de voorbereiding vorderde deed ik er steeds meer in. Ik had nieuwe remschijven op de motor gezet, maar toch ook maar een extra set in de kist. Allemaal onder het mom, je weet maar nooit en ik hoef het toch niet zelf te dragen. Uiteraard vrijwel niets nodig gehad. Brouwer heeft zelf ook veel bij zich, qua onderdelen en gereedschap, dus als je een KTM rijdt kun je waarschijnlijk gewoon bij hem aankloppen.

Offline member

  • *****
  • Berichten: 645
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #21 Gepost op: 03-01-2022, 09:32 »
Wordt je motor vooraf door Brouwer gecontroleerd als deze op transport gaat?
Ik neem aan dat jezelf al een en ander heb laten controleren door je dealer maar dit is zo’n specifieke reis dat ik me kan voorstellen dat een gewone dealer/ knutselaar niet nowhow in huis heeft :-X ;D ?



Offline member

  • *****
  • Berichten: 444
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #22 Gepost op: 03-01-2022, 09:40 »
je motor moet gewoon rijden, slijtageonderdelen vernieuwen en onderhoud, daarna gewoon rijden moet je ook geen revisie geven vooraf,
mooi verwarmd jasje is nooit een luxe als je de bergen overgaat in Marokko  :)

Offline member

  • *****
  • Berichten: 748
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #23 Gepost op: 03-01-2022, 10:31 »
Geweldig verslag Vincent!
Doet me weer terug verlangen naar Marokko.

Matje
--------------------------------------------------------------
I hate cruise control

Offline member

  • *****
  • Berichten: 4351
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #24 Gepost op: 03-01-2022, 11:39 »
Goed bezig, jammer dat ik de spoiler heb gezien  :-X ;D

None of us is as strong as all of us.

Offline member

  • *****
  • Berichten: 4351
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #25 Gepost op: 07-01-2022, 20:01 »
Ik kijk uit naar dag 4
None of us is as strong as all of us.

Offline member

  • Kom op mensen, wordt ook
  • Donateur
  • *****
  • Berichten: 2318
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #26 Gepost op: 08-01-2022, 16:08 »
U vraagt, wij draaien  :D


Dag 4: Merzouga - Zagora (310 km)
Ik sta weer voor zes uur op, want we vertrekken vroeg en ik moet mijn spullen nog inpakken. Veel kleren zijn nog vochtig van twee dagen terug, maar ze moeten nu toch de tas in. Ik probeer zo veel mogelijk te eten bij het ontbijt, maar heb toch vooral behoefte aan koffie. Dan maar wat pannenkoeken en eieren mee voor onderweg. Ik inspecteer mijn motor en kom erachter dat mijn rechtervoorvorkkeerring lek is. Het fijne duinzand is er natuurlijk tussen gekropen en heeft de boel beschadigd. Gelukkig werkt de vering nog behoorlijk, maar hier ga ik vast last van krijgen vandaag.

De route van vandaag trok in de voorbereiding al de aandacht. We zullen vandaag vlak langs de grens met Algerije rijden. Beide landen leven op permanente voet van oorlog met elkaar en dat levert een bijzondere waarschuwing op.



Landmijnen! En we worden ook geacht er op te letten, wat me doet afvragen of er soms vlaggetjes bij staan. Ik ben in ieder geval blij dat ik niet voorop hoef te rijden en ga ervan uit dat onze voorrijder weet wat hij moet doen.

Nog voor zonsopgang vertrekken we naar een benzinestation. Voldoende benzine meenemen is cruciaal vandaag, want we zullen onderweg geen pomp tegenkomen. Halverwege zou er wel benzine verkocht worden uit flessen, al is dat ook niet helemaal zeker. De meeste rijders hebben een grotere tank waarmee ze wel 200 km kunnen rijden, maar sommigen binden een colafles met benzine achterop.




Het eerste stuk bestaat uit asfalt. De omgeving naast het asfalt ziet er wel verleidelijk uit, maar ik herinner me hoe glibberig de modderwegen gisteren waren en besef me dat we ons eigenlijk geen vertraging kunnen veroorloven. De Tenere-rijder van dag 1 heeft zich weer bij ons gevoegd. Hij heeft geen zin in het verharde alternatief vandaag. Ook twee andere rijders hebben zich aangesloten, waardoor de groep uit 9 man bestaat.

Na 30 km eindigt het asfalt. We proberen de route te volgen, maar er is blijkbaar weer een boel veranderd in vergelijking met drie jaar gereden. We rijden voorzichtig door een gebied wat vermoedelijk landbouwgrond moet worden en ik moet goed opletten dat ik het irrigatiesysteem niet aan gort rijd. Uiteindelijk bereiken we de rivierbedding waar we naar op zoek zijn en kan het tempo weer omhoog.

De ondergrond bestaat weer uit een grote variëteit aan stenen en ik ben zo blij met mijn mousses. Het aantal lekke banden op zo’n reis moet gigantisch zijn als je gewone binnenbanden gebruikt, zeker in een groep van 9 rijders. Ik rijd stuiterend achter in de groep en begin te voelen dat ik gisteren behoorlijk wat energie heb verbruikt. De lekkende voorvork helpt ook niet mee op zo’n ondergrond. De route slingert behoorlijk en de stenen lijken ook steeds groter te worden. De omgeving is weer prachtig en ruig, maar ik heb al mijn aandacht nodig voor het rijden en kan maar weinig om me heen kijken.

Dan verliest de Tenere-rijder voor me een de controle en maakt een enorme klapper. Deja-vu, ik zie de crash van dag 1 meteen weer voor me. De rijder slaakt een schreeuw, maar staat eigenlijk meteen weer op. ‘Ga ik eens een keer onderuit, rijdt er niemand met een camera achter me’ zegt hij als ik informeer hoe hij zich voelt. Zijn motor lijkt ook geen schade te hebben en we zetten hem samen overeind. Nog een slok water tegen de schrik en we kunnen weer verder.

De rivierbedding gaat over in een kale vlakte en we rijden over een mooie harde ondergrond. Ik geniet van de beelden voor me, een breed uitwaaierende groep motorrijders met kleine stofwolkjes erachter. Het is zonnig, maar niet te warm, een prachtige dag. We pauzeren even bij een oud fort en ik vraag me af wie er ooit bedacht heeft om hier te gaan wonen. Overleven in dit gebied zal nooit makkelijk geweest zijn, vermoed ik.




Na het fort volgen er weer wat kleine zandduinen. Ze zijn een stuk muller dan de duinen van gisteren en ondanks de beperkte hoogte leg ik mijn motor toch een paar keer neer. Terugrijden en opnieuw proberen, dan lukt het wel, maar ook dit kost weer energie. De duinen gaan weer over in mooie slingerende gravelpaden en we houden de vaart er goed in.



We bereiken de verharde weg weer, na in totaal een kleine 100 km onverhard rijden, en na 15 km rijden we het enige dorp in de wijde omgeving in. Hier kunnen we lunchen, al is het nog geen 12 uur en zijn we nog niet eens op de helft. Ook blijkt er inderdaad benzine verkocht te worden, uit grote flessen. 50% duurder als bij de pomp deze morgen, maar om de 1,50 euro per liter kunnen we als Nederlanders nog steeds wel glimlachen. Nu maar hopen dat het geen slaolie is.




De route na de lunch gaat eigenlijk weer terug over het asfalt naar het punt waar we de verharde weg eerder bereikten. We besluiten echter de kortste weg richting de route te nemen. Het ziet eruit als een kale vlakte met her en der wat water. What could possibly go wrong?

Daar kom ik natuurlijk al snel genoeg achter. De waterplassen blijken toch wat groter en dieper te zijn dan we eerder hadden ingeschat. We zoeken ons een weg tussen de plassen door en af en toe moeten we een flinke doorwading maken. Bij een van die doorwadingen laat ik me verrassen door de stenen onder het water. Mijn voorwiel slaat weg en voor ik het weet lig ik plat. Snel zet ik de motor af om te voorkomen dat de motor waterslag maakt. Daar sta ik dan, zeiknat terwijl de rest van de groep in een deuk ligt. Toch vind ook ik het wel jammer dat het niet op camera staat.

We laten de plassen achter ons en passeren even later wat losse spullen die duidelijk recent door iemand verloren zijn. Verderop zien we een rijder van een andere groep staan die net klaar is een spanband uit zijn achterwiel te halen. Blijkbaar was deze losgeraakt, vandaar de verloren bagage. Zijn rijmaten zijn in geen velden of wegen te bekennen. Twee van ons rijden een stukje terug om zijn spullen op te halen. Verderop staat onze voorrijder op ons te wachten. Hij spreekt ons streng toe dat we dit niet meer moeten doen. Als iemand niet gewond is en de motor nog gewoon kan rijden, moet hij het zelf (met zijn rijmaten) oplossen. Als we van alle problemen ons probleem gaan maken, halen we het hotel nooit voor het donker. Klinkt hard, maar hij heeft wel gelijk. Met 9 man is de kans op problemen in onze groep al groot genoeg.

Door over de droge vlakte. De ondergrond is hard, met af en toe wat oneffenheden. Het tempo gaat omhoog en ik zie af en toe 3 cijfers op mijn GPS. Omdat ik nat ben krijg ik het koud en ik ga wat rustiger aan rijden. Na een tijdje begin ik het ook wel wat saai te vinden. Het hoort natuurlijk bij een woestijnavontuur, maar alleen maar hard rechtdoor rijden heeft me op de motor nooit kunnen bekoren.



Na 2 uur zien we de eerste waarschuwingsborden van het Marokkaanse leger. We bereiken een wachtpost met slagboom, het punt waar we de militaire zone in willen gaan. We zijn niet de eerste groep die langs komt vandaag, dus je zou denken dat de dienstdoende militairen ons snel door zouden kunnen laten gaan, maar de laagste in rang voert zijn taken heel zorgvuldig uit. Hij moet natuurlijk wel, miet zo’n streng kijkende baas. We leveren onze paspoorten in en de militairen gaan hun wachtpost weer in. Waarschijnlijk willen ze al onze gegevens registreren, zodat ze weten wie er het gebied binnen is gegaan. Een van de nieuwkomers in de groep besluit dat dit een handig moment is om zijn blaas te legen (‘als je moet, dan moet je’), tot grote irritatie van onze voorrijder. Ik heb ook absoluut geen zin om geweigerd te worden. Het vooruitzicht van weer 2 uur terug over die kale vlakte trekt me totaal niet.

Gelukkig hebben de militairen het niet gezien (of genegeerd) en mogen we verder. Achter een heuvel doemt een rivier en een prachtige oase op. Ik kan wel begrijpen dat je dit wilt beschermen in een droge omgeving als dit. De omgeving is heuvelachtig en de route wat gevarieerder. We bereiken een halfverharde weg, waar we linksaf will, nog dichter naar de Algerijnse grens. We worden echter tegengehouden door een paar militairen: rechtsaf of rechtdoor. Rechtsaf gaat over dezelfde halfverharde weg en is vermoedelijk de makkelijkste weg om weer uit dit gebied te komen. Rechtdoor ligt een bergketen, maar het is wel de kortste weg richting de route. Hoe zat het ook alweer met die landmijnen?

Rechtdoor ligt wel een soort van pad en onze voorrijder besluit ervoor te gaan. Ik merk echter wel dat hij niet helemaal comfortabel is. Hij voelt zich duidelijk verantwoordelijk voor de groep en juist in dit gebied wil hij niet al te veel risico nemen. De keuze pakt echter heel goed uit. De route door de bergen is prachtig met slingerende paden en lekkere hoogteverschillen. Ik rijd nu achter de voorrijder en merk hoe prettig dat is. Op de een of andere manier geeft het meer zelfvertrouwen om achter iemand te rijden die heel makkelijk rijdt dan achter iemand die net als ik een beetje moet worstelen.

De paden voeren ons wel steeds verder weg van de geplande route. De kortste weg zou via een volgende bergkam gaan, maar daar lijkt geen pad overheen te lopen. De paden gaan gelukkig redelijk in de richting van het hotel, al is dat nog wel een paar uur rijden. Bovendien zie ik ook die kant op weer een bergkam opdoemen. Ook de benzinesituatie begint nijpend te worden voor sommigen en ik acht de kans klein dat we in dit militaire gebied benzine kunnen vinden. Ik ben blij met mijn grote tank, ondanks dat hij de motor wel topzwaar maakt als hij vol zit.



Volkomen onverwacht komen we op een verharde weg terecht die ons naar een dorpje voert. Daar gaan we op zoek naar iemand die ons benzine wil verkopen. Ik zou niet weten hoe je zoiets moet aanpakken, maar onze voorrijder lijkt er een neus voor te hebben. De kleinste tanks worden bijgevuld, terwijl de kinderen uit het dorp veel aandacht hebben voor ons en de motoren. Ik baal ervan dat ik niets heb meegenomen om uit te delen. Later hoor ik voor een andere rijder dat je ze al heel blij maakt met pennen, snoepjes en ballonnen. Die komen op de paklijst voor een volgende keer.



We kunnen weer verder en komen plotseling tussen plantages terecht. De overgang van de stenige woestijn naar de modderige paden tussen de bomen is groot. Er zijn veel bochten dus we kunnen behoorlijk glibberen en glijden, dat is ook weer erg lekker. Dan komen we bij een doorgaande weg die ons naar Zagora brengt. Blijkbaar zijn we ongemerkt het militaire gebied verlaten. Van landmijnen hebben we gelukkig geen last gehad.

Tegenover het hotel zit een garage waar Brouwer al jaren komt. Zodra we bij het hotel aankomen kunnen we onze motoren neerzetten en worden ze afgespoten. Onderhoud laten doen is ook mogelijk. Dat komt goed uit, want de truck met rallykisten is niet deze kant op gereden en staat alvast bij het volgende hotel. Kijkend naar de foto’s aan de muur vertrouwen veel bekende rijders Abdul hun spullen toe, dus dat komt vast goed. Ik had wel een oliewissel gepland, maar heb totaal geen zin om dit nu zelf nog te doen. Bovendien moeten de voorvorkkeerringen vervangen worden, de linker is inmiddels ook gaan lekken. Mooi klusje voor Abdul en zijn maten. En doe dan ook maar de achterremblokken, dat klonk behoorlijk als metaal op metaal het laatste stuk. De monteurs werken de hele nacht door zodat vrijwel alle motoren de volgende ochtend weer klaar zijn. Indrukwekkend, al komen de prijzen in de buurt van Hollandse. Waarschijnlijk draait hij zo een kwartaalomzet in twee dagen, maar ook hier heeft de coronacrisis zich laten voelen, dus toe maar.



Wij gaan het hotel in. Ik krijg een eenpersoonskamer, zonder douche of toilet, maar wel vlakbij de buitenbar. Het sanitair bevindt zich daar ook in de buurt. Ik heb niet veel moeite met gedeeld sanitair (zoals op een camping), maar het is wel jammer dat de deuren niet eens goed sluiten. Het bed is gelukkig prima en dat geldt helaas niet voor iedereen. Ook ruikt het een beetje apart, maar dat kan ook door ons komen.



Post Merge: 08-01-2022, 20:50
Dag 5: rustdag in Zagora
Ik heb besloten vandaag een dag rust te nemen. We zijn nu precies halverwege de reis en ik merk dat mijn lichaam vermoeid is geraakt. Beter nu een dag niks doen dan later tijdens de reis oververmoeid raken en een ongeluk krijgen. We slapen vannacht weer in hetzelfde hotel, dus ik hoef helemaal niet op de motor te stappen. De geplande route is een rondrit en gaat door hetzelfde gebied als het laatste stuk van gisteren. Ook worden de duinen van Mhamid aangedaan. Verleidelijk natuurlijk, maar soms moet je een besluit nemen met je verstand.

Zeker een dozijn anderen hebben dezelfde keuze gemaakt, waaronder drie rijders uit de beginnersgroep, dus ik hoef me niet te vervelen. Het is zonnig en ruim 20 graden in Zagora, niet slecht voor eind november. We hangen wat rond bij de bar en het zwembad, lopen een rondje door de stad en gaan uitgebreid lunchen. Ook haal ik mijn motor op, die er weer spic en span bijstaat. Klaar voor dag 6.


Offline member

  • *****
  • Berichten: 1344
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #27 Gepost op: 08-01-2022, 22:11 »
Leest lekker weg Vincent, leuk hoor, bedankt. 👍
gr Hilbert

Offline member

  • *****
  • Berichten: 444
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #28 Gepost op: 08-01-2022, 23:41 »
mooi om te lezen,
voor mijnen moet je je daar niet teveel zorgen maken en je zal niet aan de grens geraken voor ze je gezien hebben,
daar aan die controlepost waar je niet naar links mocht (mag al jaren niet meer) woont een goede kennis van Propje en ik
dat hotel waar je slaapt is dat chez ALI ?
roept herinneringen op

Offline member

  • *****
  • Berichten: 11345
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #29 Gepost op: 09-01-2022, 08:21 »
Gewéldig mooi verhaal Vincent, denk dat ik dit ook maar eens ga doen!

Verstuurd vanaf mijn CPH2065 met Tapatalk