gister heerlijk gereden (ondanks explosieve schijterij). twee snelle specials. achterin gestart omdat ik dag ervoor stukke band had. eerste 20 km lekker weer naar mijn 'eigen plekkie' door stuk of wat in te halen. #$%$@ roadboksteun afgebroken. kwam het hele spul weer langs. eerst met tyrips vastgemaakt. inhalen, tyrips stuk. nog een keer. nu met spanband. nog een keer de hee bups inhalen. 15 km verder zie ik spul weer loshangen en nog net mn spanband flapperen. shit!! wat gebeurt er? AHA, scherpe randjes snijden mn spanband door. ik had er maar een, dus gauw weer gestopt. zoeken, denken. aha mn keukendoekje voor mn bril er tussen geknoopt. wat over was van de spanband opnieuw aan elkaar en dat was de definitieve oplossing. op paar na weer hele spul ingehaald, maar tijd was naar de knoppen. tweede special weer eigen tempo en gewoon door kunnen rijden. prima resultaat. voor rob (nou ja, scheelt 1 minuut op 70 km) en net achter onze zesdaage rijder. Tevreden.
in het bivak met hulp van vader van Verkade een nieuwe steun gemaakt uit een oude carterplaat. nog wat kleine reparaties met duf hoofd en toen was het 23:30 en nog niks gegeten. half bord pasta met moeite naar binnen. ruim na 0:00 ongewassen naar bed. vanmorgen eigenlijk vroeg starten voor de langste dag. wakker: he wat is het stil en licht. Mooi, overal doorheengeslapen (wekker en vertrekkende motoren). veel te laat dus ik pak een vakantie/wasdag.
kleren zijn schoon. motor staat klaar. morgen weer fris voor de drie specials!
