Hoi Fred,
Het gaat de goede kant op met de stichting. Ik verwacht dat we voor het einde van deze maand opgericht zijn met een doelstelling, statuten en al.
Ik reageer hier maar even als privépersoon, niet als een vertegenwoordiger van de stichting.
De doelgroep zal starten met enduristen, maar er is een gefaseerd programma in de maak met vervolgdoelgroepen. De dingen die we ontwikkelen worden dus altijd bekeken op herbruikbaarheid voor de andere doelgroepen.
Betreffende de tekst, ja, dat is even triest.
Het is een beeldvorming die onstaat door 'wangedrag' van een kleine groep. Maar dit is wangedrag vanuit de ogen van een ander en die ander heeft duidelijk andere belangen.
Voor de duidelijkheid, voor mensen die niet weten wat korstmossen zijn. Dit zijn een type mossen die vaak het eerste 'teken van leven' vormen in een steriel gebied, zoals in het gebergte op stenen of op schorsen van bomen. Soms dus ook in/op het zand. Korst mossen zijn een symbiose van een schimmel en een alg. Ze scheiden zuren af en vormen een voedingsbodem voor hogere plantensoorten.
Zelfs de groene experts weten hier nog maar heel weinig vanaf, maar het is een feit dat er na kostmossen zaden blijven hangen en dat zich heel langzaam nieuw bos / struikgewas kan gaan ontwikkelen op die plek.
We hebben binnen de stichting dan ook een bibliotheek van wetenschappelijke artikelen aangelegd die ondermeer dit fenomeen beschrijven.
Wat dan leuk is dat faunabeheerders het tegenwoordig 'hip' vinden om een zandverstuiving aan te leggen, zoals dat in de vorige eeuw in de twintiger jaren soms bestond. De natuur heeft ooit meter voor meter terrein gewonnen en heeft de oude zandverstuivingen ingenomen. De kaalslag die tegenwoordig door dit soort projecten veroorzaakt is enorm; het is net also er een atoombom in zo'n gebied ontploft is, bomen zijn weg, stronken en wortels blijven achter plus een zwarte zandlaag (dus geen mooi wit zand of zo).
De genoemde korstmossen vertoeven ook in boomschorsen en die zouden dus ook makkelijk in het zand aanslaan, mits je die boomstammen zou laten liggen. Maar goed, dat poremt dus niet in hun ogen, dus halen ze het gekapte hout weg.
We hebben hier dus te maken met een eigenaardige 'contradictio in terminis': men kapt bos om zandverstuivingen te maken, maar het opnieuw dichtgroeien van het terrein mag niet gestopt worden. Het zal me niets verbazen indien wandelaars geweerd worden uit dit soort super tere vers aangelegde gebieden, want anders zou men de korstmossen kunnen vertrappen.
Het leefgebied van wild wordt overigens snel fors kleiner, want die zandverstuivingen zijn bijna steriel; er groeit geen eten. Dit betekend dat 10 ha nieuwe zandverstuiving weer gecompenseerd zal moeten worden door 10 ha aankoop van nieuw natuurgebied of nieuw te creëeren natuurgebied.
Wij zouden wel kunnen assisteren bij het openhouden van de zandverstuivingen, maar ik geloof niet dat dat is wat men wil
Het is gewoon tuinieren in het groot...
[Hier heb ik een leuk tenenkrullend verhaal voor je:
Natuurkennis]
