Hee Toine,
Alles o.k hier! Was zondag even voor half vijf binnen, moe maar voldaan. Na het ontbijt nog even de bandenspanning op orde gebracht, en daarna vertrokken.
En wat was het een mooi dagje! Rustig begonnen, en geprobeerd een lekker tempo'tje te vinden om de dag goed door te komen. Vanaf het begin meteen de bossen in. Technisch rijden, veel smalle spoortjes, leuke klimmetjes, en veel modderpassages. Nou ben ik nooit zo'n modderman, maar eenmaal "door" toch hardstikke leuk. Bij de passage in het moeras stonden er voor me twee vast. Ik probeerde er links langs te gaan, door het hoge gras, maar daar lagen een paar diepe geultjes met water onder het gras verborgen. Toen ik door wat struiken wilde, probeerde ik een voet aan de grond te zetten, en stapte ik zo dat slootje in, dat ik op dat moment niet had gezien. Motor half over me heen, en ik vast in die geul. Moest ik toch even flink mijn best doen om mijn laars weer los te krijgen, die zat helemaal vast gezogen.
Aan de andere kant direkt naast mijn motor lag ook een slootje. Als ik met de motor in zo'n geultje zou belanden, kon het wel eens moeilijk gaan worden, dus ik heb de motor bij het voorwiel gepakt en op z'n kant omgetrokken. Terug maar weer de diepe moddersporen in. Na nog even wachten waren die anderen weer los, en kon ik verder. Met wat gesleur, geduw en veel gas was ik er ook door. Het zweet liep inmiddels in straaltjes de helm uit.
Rond half een was ik bij de lunchplaats, waar het behoorlijk druk was. Daarna lang moeten wachten voor ik verder mocht. Er werd gestart in groepjes van vier. Dat was achteraf wel prettig, want daarna had je alle ruimte. We bleven in de bossen, en nu ook een paar flinke klimmen erin. Modder, stenen, wortels, doorwadingen, korte bochtjes steil omhoog, lastige afdalingen, echt alles zat erin. Regelmatig van die wielbrede spoortjes, die als een soort tramrails fungeerden. Kwestie van goed vooruit blijven kijken, en geconcentreerd blijven. Ik ben er zonder valpartijen doorgekomen, maar niet zonder de nodige "oei, dat ging maar net goed" momentjes. Bij een redelijk steile klim gingen we omstebeurt naar boven. Eenmaal boven waren de markeringen onduidelijk. (de route was met spuitbus op de grond met pijlen aangegeven) Met een aantal zijn we omhoog en omlaag gereden, maar niets te zien. Bleek dat als ik misschien 100 meter verder terug zou zijn gereden, ik de route zo weer had kunnen oppakken. Na dat moment waren de grootste moeilijkheden voorbij, en heb ik geprobeerd nog een beetje aan te zetten voor het laatste stuk. Van onder tot boven onder de bagger reed ik het parkeerterrein op, het zat er weer op.
Daarna met Erwin alle spullen ingepakt, en weer naar huis. Nog even in de file voor Brussel, happie gegeten, en 11 uur s'avonds weer thuis.
Erg leuk weekend, volgend jaar ben ik er weer bij!
Topic: Transardennaise verslagje. (gelezen 838 keer)
