Ik ging nooit aan de kant (tenzij het was om op adem te komen) maar heb altijd volle bak genoten! Snelle jongens komen er toch wel langs, goedschiks of kwaadschiks zo lijkt het soms. Volgas over de maisvelden! Whoehaa! Dat waren nog eens tijden. De sensatie van het de eerste keer gebruiken van de kombocht zoals de kombocht bedoeld is, en dan nog een keer durven opschakelen.
De meewarige blikken van collegarijders en de organisatie tijdens de keuring (je gaat toch niet DAAR mee rijden?), de duimen en tekenen van respect tijdens de rit, de brede smile die haast onder de helm uit komt.
De armen opgepompt, de mond uitgedroogd, alles onder een dikke laag drek.
Dat is OTR. Dan ben je een Maniac.
(En dan het liefst op een SuperTenere natuurlijk, dat geluidje! die power! YAMAHA!!!)
Mijn rijvaardigheid is te beperkt, ofwel de combinatie van remmen/vering/gewicht past niet meer bij de door mij gewenste rijstijl. Derhalve komt de ST niet meer in het zand, daar is nu een TT350 voor.
(Eerlijkheid gebied mij te vermelden dat ik, als de financiele situatie het toeliet, het liefste een ST zou rijden in volledige enduro trim, usd vorkje, dat soort fratsen. Dream on, Giel!)
Te vaak zie je alleen maar echte, en post 95 enduros tijdens een rit. Trek uit de schuur die dikke brommer! Noppen erom! Gaaaaaaan!
Topic: OTR Ruurlo op de DIKKE brommer?! (gelezen 2724 keer)
