Topic: Tuareg 2006 van start

[member]

echt lekker is het spul niet (afhankelijk van de/je smaak). Vooral de cafeine variant cassis en green apple vind ik wel te doen, en het is echt minstens een straffe bak leut! meteen wakker!

[member]

ook in Nederland te koop?? Bijwerkingen?? Of kan je het de hele week door gebruiken als maaltijdvervangers

[member]

Bijwerkingen??

Hoge tandartsrekeningen

[member]

tandarts? wat is dat? die ken ik niet.

[member]

uhm.. voor somigen voldoet een dierenarts ook 

[member]

Dag 4, Duinen, duinen, duinen, duinen.

Vandaag de Koningsetappe. Hier zal de beslissing voor het klassement voor 90% bepaald worden. We moeten 4 rondes bijna alleen maar door de hoge duinen: werkelijk kriskras er doorheen. De eerste 2 ronden 60km, de 3e ronde 50, de 4e 30; maar dit zijn helaas rechte lijn afstanden en in de werkelijkheid zullen we er dus nog wel flink wat meer rijden, tenminste, voor iedereen die alles haalt, en dat zijn er vast niet veel!

De avond er voor bij de briefing worden we nog gewaarschuwd dat velen in de duinen zullen blijven steken en dat het vaak voorkomt dat ze niet iedereen kunnen bergen voor het donker wordt. Dus bereid je voor op een mogelijke overnachting in de duinen! Sommigen twijfelen of ze een slaapzak achterop gaan pakken , Ik hou het maar bij mijn jas, een dun fleeceje in de rugzak en mijn reddingsdekentje.

We gaan starten in een massastart. Voorstart (check) om 8:00 uur, echte start om 8:40. Het leuke ervan is dat de finishtijd dus ook de werkelijke eindstand zal zijn. Dus voor de helden die het uitrijden zal het publiek meteen de eindstand weten; dat is, als je geen - mogelijk onaangekondige - controleposten mist natuurlijk, die worden en later nog weer bijgeteld.

De sevice truck staat bij de start en finish, waar we iedere ronde langs zullen komen: We kunnen dus na ieder ronde tanken, eten, drinken. En dat zal wel nodig zijn ook! Daniel en Leo staan weer voor ons klaar, de rest helpt ook als ze niet rijden.
In de rechter tank laat ik 3 liter reservesprit zitten, de linker tank gaat vol: 10 liter moet genoeg zijn voor 1 rondje: 1 op 8, veel slechter zal het toch niet worden?? Of wel?

We krijgen aanwijzigen van de orga: allemaal naast elkaar opstellen. Ik zet mijn motor in de rij (naast elkaar), toevallig naast die van Thorsten (de nummer-1). Dan besluit de orga natuurlijk weer eens anders:  Thorsten is de eerste in de rij luidt het nu. Ik sta aan de verkeerde kant :-/. Met mijn manke poot moet ik weer de motor verplaatsen. Ik doe het toch maar, en ga bijna aan het einde van de rij ergens tussen staan. We staan klaar. Onee, nu wordt besloten dat het een le-mans start wordt, zucht. Moet ik ook nog 10 meter hinkepinken naar maar motor, dan ben ik zeker niet vlot weg.

We moeten starten in de richting van de hoge duinen, het roadbook zegt echter dat we ongeveer haaks daarop (kompas 150) richting watertoren door de duinen moeten. Ik bekijk alvast waar het heen gaat en prik een punt op de horizon.

Er wordt afgeteld, het startschot valt. Niemand rent, maar sommigen zijn toch vlot weg. Ik hobbel rustig naar de motor, die 20 seconden tellen vandaag toch niet voor mij. Rustig start ik en rij de stofwolk in, die langzaam wegzakt. Direct na de lintjes ga ik rechts richting mijn eigen markeerpunt. Het is wat verder rechts dan de meesten rijden, daardoor heb ik vers zand zonder sporen, maar ook wat hogere duinen misschien. Ik laat me toch wat meenemen door het tempo van de rest en moet me al snel een beetje inhouden.

We moeten eerst op kompaskoers naar een watertoren. Daar kan een controlepost staan, dus iedereen rijdt er ook echt naartoe, een rondje er omheen... en verder want er staat niks. Vlak voor de watertoren kom ik de meesten weer tegen. Mijn route was niet slecht, maar ook niet sneller.

We gaan haaks links, bijna pal richting noorden naar DK1 (controlepost 1). Met GPS punt, dus weinig navigatiemoeilijkheid, alhoewel: De rechte lijn scheert langs de hoge duinen en we pakken al snel wat behoorlijk hoge kanten mee. Bij de hoogste kruist er enkele meters voor de top iemand mijn pad, en ik haal het net niet. Ach, nog 2 meter naar de rand denk ik en geef nog eens een beetje gas; mijn achterwiel graaft zich in, ik ga geen cm vooruit en sta werkelijk muurvast! Er zit echt maar 1 ding op: Beetje uitgraven, platgooien, omdraaien met het voorwiel naar beneden, en weer rechtop zetten.
Het lukt me, maar het kost veel tijd en kracht. Erwin rijdt voorbij, nog wat anderen ook. Ik drink wat, verzamel moed en rij weer naar beneden om daar met een boog tegen een duinwand om te draaien en opnieuw naar boven te rijden. Dit keer wel in een keer goed.

Over de rand van de duinen is goed te zien hoe het verder gaat. Het uitzicht is mooi, maar belooft ook nog een zware dag. Ik ga verder en bereik DK1 die op een klein, nu al compleet mul gereden duintje staat. Het kost al moeite om bij de auto te komen: ik stempel, drink en weer verder. Al 14 km gehad?. Nog 46 te gaan, pfff.

Verder naar het noorden, door kleinere duinen. Dit geeft even ontspanning, maar in de verte staan de hoge duinen al weer klaar: Daar ergens moet ik er door naar DK2. Als ik weer in de hoge duinen ben gaat het vanzelf. Ik bereik DK2. De controlepost staat op een heuveltje. Ik wil er aan de zachte kant oprijden dus geef flink gas, trek het voorwiel op, en boor in het zicht van de toeschouwers regelrecht de zandbult in. In een keurige handstand verlaat ik de motor voorover, en land probleemloos tegen de helling. Het kost me enkele minuten om weer los te komen. Rij om de bult heen en stempel, drink, eet en verder?

?Zwischen hohe Dünen hindurchfahren? staat er,  en mooi vertaald in het Engels ?through the big dunes?. Dat laatste blijkt meer waar dan het eerste: we moeten er dwars door heen, over de hoge kammen. Een paar keer val ik, eigenlijk altijd op links omdat ik daar geen goede voet aan de grond kan zetten ivm mijn enkel.
Door het optillen en door het bewegen op zich schiet steeds de punt van mijn rugprotector in mijn broek, waardoor ik vervolgens alleen nog maar krom kan staan. Dit leidt weer tot pijn in mijn rug, precies dat waar ik voor de rally de meeste angst voor had, en wat niet beter wordt als je nog 3x die bak moet optillen. Het gaat niet lekker, en dat is zwaar understatement.

[member]

DK3, 40km zit er op, het lijkt een eeuwigheid: pfff en dan nog 3 rondjes??? Het is hektisch, diverse rijders willen stempelen. Ik geef mijn kaart af  om te stempelen en drink wat. De kaart komt terug en ik steek hem weg.
Van DK3 gaat het terug naar DK1, langs een serie van gps punten. Ik rij ze allemaal aan hetgeen lastig omdat de GPS te snel naar het volgende punt in de route wil springen. Geforceerd zet ik nog een paar keer een GOTO in de gps naar het volgende punt. Dat lijkt het enige wat helpt.

Ik kom weer bij DK1, de orga dames met de auto op de kleine zandduin. Er staan al wat mensen vast.. met brokken, kokende motor etc. Dan krijg ik te horen dat DK3 op mijn kaart mist: Hoe kan dat dan? Tja.. ik heb het zelf niet nagekeken! Misschien mijn kaart toch terug gehad zonder stempel, ik heb hem doorgegeven via een andere rijder. Ik vraag me af of ik terug zal rijden: 13km duinen, extra, heen en terug? nee dankje! Ik teken bezwaar aan, dat wordt genoteerd. Ze zullen de gps tracklog uitlezen. Ik baal van het idee dat het me 2 uur straftijd gaat kosten.

Omdat ik toch stil sta kijk ik even door de lijst.. wie zijner al langs en wie niet? Ik heb geen idee of ik snel of langzaam ben ten opzichte van de rest. De amateurroute komt hier ook langs, en er zijn rijders die pas voor de eerste keer hier langskomen, maar misschien ook wel die al aan ronde 2 bezig zijn. Wat mij meteen opvalt is dat Meindert er niet opstaat. Zou hij pech hebben? Verkeerd gereden zijn?

Van daaraf terug naar het startpunt, nog 10km volgens de route. Dit laatste stuk gaat wel, maar ik ben er met mijn gedachten niet bij. Zal ik ophouden? Ik heb nu toch al straftijd! Verder doet mijn enkel zeer en mijn rug zeer. Als ik doorrijd kan ik misschien morgen niet rijden, en dan lig ik er helemaal uit? ach wat maakt het uit? De tanklamp gaat aan, maar ik hoef niet ver meer.

Bij de start en finish stempel ik, teken nogmaals bezwaar aan voor het zogenaamd gemiste punt en ga naar de servivetruck. Daar wordt ik aangemoedigd! Ik krijg snel een drankje, mijn tank wordt gevuld. Iedereen helpt mij. Mijn drinkzak vullen we met nieuw water en drinkvoer. Het rondje was zo?n 78km op de teller (oef), en er zo?n 9 liter in tank voordat ie weer vol is.
Ik vraag Daniel of ie wat aan mijn rugprotector kan doen zodat ie niet meer in mijn broek schiet en ik goed rechtop kan staan: Meteen pakt hij de accuboor en boort recht in mijn ruggewervel 2 gaatjes, euhm.. wervel van de protector . Een tiewrap er aan en vast aan mijn broek. Effe bukken om te testen: Geweldig, het werkt. Hopen dat ik onderweg geen hoge nood krijg, want de broek krijg ik nu alleen niet meer uit :-)
Meindert is idd nog niet terug van zijn eerste ronde. Verder hoor ik er niks over op dat moment.

Opgepept begin ik toch maar aan de 2e ronde. Naar de watertoren, waar nu ook weer niks staat, maar daarna met een iets wijdere bocht achter de duinen langs. Ik let er op dat ik goed rechtop sta en mijn rugpijn zakt gelukkig. Het stukje track buiten de duinen geeft net dat beetje ontspanning wat ik nodig heb. We gaan langs de ruines waar we gisteren ook waren en dan opnieuw de duinen door naar DK1, voor de eerste keer in deze ronde. Gestaag verder, duinen dal,  DK1, hoge duinen, DK2, hoge duinen, DK3. Ik weet zeker dat ik hier al was? Ik zeg het ze nog, maar ze weten het niet: der komen er zo veel langs hier! Nouja, dat zien we vanavond wel.

Van DK3 weer terug naar DK1 (ik heb geen flauw benul meer welke kant ik op rij! Jullie wel??), dit keer in een wat kleinere loop. Weer moet ik een goto gebruiken in de gps, want op routestand gaat ie niet goed lansg elk punt, en ik wil geen punt missen: Dat is misschien juist mijn kans om hier goed te presteren tov de anderen; wie weet.

Tussendoor laat mijn roadbook los, omdat het plakband te warm wordt in de zon denk ik. Ik leen plakband bij de DK en fix het. Dat zal me later nog een paar keer gebeuren die dag.

Het is inmiddels na het middaguur en de zon staat rechtboven. Met de zon net iets in de rug zijn er nagenoeg geen schaduwen zichtbaar. Dit maakt sommige duinstukken extreem moeilijk te zien: het lijkt 1 uniform geel laken. Als een blinde rij ik er over. Soms valt de motor plotseling onder je naar beneden, soms wordt je in ene keer naar boven gedrukt. (een ervaring die skieers blijkbaar ook wel eens meemaken, naar ik gehoord heb). Het rijdt eng! Ik rij maar voorzichtig en met de duinen mee, dat lijkt veilig en goed te gaan.

De tanklamp gaat weer aan, maar ik weet dat  ik genoeg heb en altijd nog wat reserve!
Voor 15:00 haal ik het einde van de 2e ronde en mag dus aan ronde 3 beginnen. Snel wordt er weer getankt en drinken ingeslagen. Het gaat eigenlijk weer beter, ik heb er zin in!!

Ronde 3 begin hetzelfde: Duinen. Dit keer slaan we de watertoren over. Over de zandtrack naar het noorden, langs de ruines. Vandaar nu weer verder over de zandtrack naar het noorden. Weer iets makkelijker dan de vorige ronde; of ligt dat gewoon aan mij en zit ik beter in mijn ritme? Recht naar DK2. Dan wel weer door hoge de duinen, westelijk naar DK3. Het gaat gewoon beter! Ik val niet meer, en dat scheelt een boel kracht.
 
Terug naar DK1, waar ik wordt aangemoedigd: Als je opschiet kan je misschien nog aan ronde 4 beginnen. Ik wil echter zeker zijn dat ik geen posten mis, dus ik rij alle gps punten netjes af. Het is niet ver om, maar kost wel net effe wat tijd, mede omdat ik bijna ieder punt met de hand in de goto moet zetten en mijn gps in de zon moeilijk te lezen is. (achteraf zie ik nu dat ik gewoon domweg vergeten ben om deel 2 van de dagroute in de gps te activeren: daardoor waren de punten er wel, maar klopte de route natuurlijk niet en moest ik met de hand corrigeren).

Als ik bij de start terugkom ben ik moe maar heb ik absoluut zin om door te rijden: Helaas; 9 minuten na 16:00, ik mag niet meer starten voor de 4e ronde. Dan zie ik ook Meindert met een zijn arm in een draagband: Ik ken het maar al te goed zelf: gebroken  sleutelbeen!  Niet veel later vliegen Martin, Yvan en Thorsten, op enkele seconden achter elkaar de duinen uit, om af te stempelen voor het einde van hun 4e rondje.

Toch ga ik tevreden naar het hotel terug: ik weet al dat slechts weinigen aan de 4e ronde zijn begonnen. Misschien heeft er nog 1 een postgemist? zo slecht heb  ik het niet gedaan al met al.

Bij het hotel lever ik mijn gps in en voor het eerst in de rally ga ik ook bijna meteen liggen slapen: Dan pas merk ik ook dat ik echt helemaal uitgeput ben: Ergens was het goed dat ik niet meer aan die laatste route kon beginnen, puur zelfbehoud!

?s Avond blijkt dat Martin en Yvan hebben gewonnen die dag, Thorsten met dezelfde tijd op de 3e plek. Ikzelf, als eerste van diegenen die niet  meer aan de 4e ronde mochten beginnnen.

7:30 uur rijtijd (!) over zo?n 200 km duinzand. Met 4 uur straftijd komt dat op 11,5 uur wat me op een 11e plek brengt voor deze dag: helemaal niet slecht, gezien ik met de LC8 het echt niet makkelijker heb ik dit soort duinetappes. Pffff ?.. morgen weer duinen!

De motor krijgt nog een snelle check: 200ml olie, een beetje koelvloeistof (uit de overloop gelekt bij het vele vallen). Het roadbook voor morgen is slechts 3 kantjes, dus dat is snel af.
Uitgeput, voldaan en met volle moed voor morgen ga ik vroeg slapen. Morgen duinencross! ?s Nachts surf ik over de duinen en schrik zo af en toe wakker van een onverwacht gat achter de zoveelste duinhelling?

[member]

Soms valt de motor plotseling onder je naar beneden, soms wordt je in ene keer naar boven gedrukt. (een ervaring die skieers blijkbaar ook wel eens meemaken, naar ik gehoord heb). Het rijdt eng!

idd en snowboarders ook maar dan is het makkenlijker te inkasseren vind ik

[member]

Gerben,

Ik kijk nú al uit naar je lezingen!!!!!!!!

Magnifiek!

Noppy

[member]

Er is een schrijver in je verloren gegaan...

[member]

't was effe een dagje extra wachten.. maar daar is ie dan:

Dag 5: Crossen!

Nog moe en stijf van gisteren kom ik uit mijn bed. Gelukkig gaat het goed met mijn rug en beter (maar zeker niet goed) met mijn enkel. Vandaag gaan we door de duinen crossen; 4 rondjes puur op gps. Er valt voor mij dus niet veel te halen vandaag, en de lichte brommers hebben weer voordeel. Ik moet dus slim rijden, weinig kracht verspillen en de krachten goed verdelen.

Zoals gezegd: Vandaag maar 3 kantjes roadbook! Ik heb het extra stevig aan elkaar geplakt na de ervaring van gisteren: We moeten immer wel 4x hetzelfde stukje roadbook rijden. Gelukkig past alles eigenlijk op 1 blaadje, en hoeft heen en weer spoelen eigelijk niet. De rest is alleen het stukje naar de start. Amateurs 1 rondje, auto?s 3 rondjes, wij 4 rondjes: 18,5 km hemelsbreed(!).

Oja, en niet te vergeten: Na het laatste rondje moet je nog de hooge duin op. Hij ligt bij de start, je kan hem goed zien. Bij de briefing gisteravond is uitgelegd dat je eerst door een soort fuikje van lintjes moet, en vandaar uit recht omhoog, tot aan de top; als je dat haalt. Zoniet, dan ga je overnieuw, of je loopt de laatste meters, maar die zullen zwaar zijn!

We stellen ons op voor de start: Met zijn allen naast elkaar op de rand van een duin. We gaan echter niet massastarten. Nee, ieder keer mogen er 4 naar beneden, opstellen voor de echte startstreep en dan Goooooo!!! Gezien de plaats van gisteren mag ik starten in de 4e startgroep. Voor mij zie ik de eerste groep vertrekken: Een enorme zandwolk, de binnenste rijders zien niks en moeten wel even blijven staan.. mmm ik ga maar aan de buitenkant staan (de windkant).

Wij mogen starten, 3?2?1? Gooooo! Ik rij weg in de 2 en gooi het gas vol open: LC8 Powerrrrrrrr! De wolk achter mij moet enorm zijn, want ik zie niemand uit mijn groepje naast mij . Snel ga ik wat verder naar rechts zodat ik de hogere duinranden pak, die wat glooiender verlopen en nog niet zo stukgereden zijn.

Het eerste gps punt (DK1) ligt eigenlijk recht achter een fors hoge duinpartij. Voor mij zie ik mensen langzaam hoger de duinen in klimmen. Ik twijfel wel of dat gunstig is. Dan kom ik over een kam en krijg uitzicht. Ik heb de keuze: Links, naar beneden een vlakte op, die waarschijnlijk om de duin heen gaat, of rechts, verder omhoog over een hele hoge duinkam. Ik kies links en ga naar beneden:onthouden voor het volgende rondje.

Inderdaad: Een klein stukje op de vlakte kan ik om de hoge duin heen kijken en zie een flink vlak stuk, recht op gps punt DK1 af. Het vlakke stuk wordt langzaam weer opgeslokt door meer en meer kleinere duinen. Ik rij met de wind mee, en dat maakt het warm. Ook de fan loopt continu. Ik probeer rustig te rijden maar val toch een keer, puur door vermoeiing. Zoals vaker zit mijn ritme er vroeg op de morgen nog niet lekker in, ik moet rustiger aan doen en constanter rijden!!

Ik ga verder en hob over de duinen. Op een hogere duin kan ik het DK al zien, ik rij er recht op af. Omdat we met de wind mee gaan rij je iedere keer over de glooiende kant van een duin in spannende verwachting van de kant, waar de duin abrupt ophoudt en steil naar beneden  gaat: Te hard er overheen en je klapt met je voorwiel in het zand en over de kop; te zacht en je staat net voor de rand stil en het wordt weer platgooien. Rustig breek ik door de duinkanten.

Alle balken van de temperatuurmeter zijn aan, de fan loopt continu en stuwt de warme lucht naar mij toe. Het zal straks nog wel een stuk warmer worden, het is nu nog vroeg.

Vlak voor DK1, 5.3km van de start worden de duinen hoger. Ik zie andere rijders voor me knoeien om boven te komen, want de controlepost DK1 staat op de kant van een wat hogere duin, en het spoor naar boven is nu al een-en-al mul gereden zand. Je kan niet zien wat er achter zit.

In de aanloop naar boven zit een zadelpuntje, van daaruit draai ik het gas lomp open en met een flinke brul van onderuit jankt mijn motor naar boven. Ik hang achterop om grip te houden en het gaat eigenlijk wonderbaarlijk makkelijk. Op de top stop ik en geef mijn kaart af. Ik krijg de gebruikelijke complimenten en wordt aangemoedigd; sommigen van de orga beginnen me inmiddels te kennen. Naja, je kan zo?n 2 cilinder loei ook niet echt missen tussen al die 1 cilinderplofjes.

Na het DK gaat de route haaks rechts, dat is, over de duin naar beneden en dan rechts natuurlijk. 3 km naar een mogelijk verdekte controlepost, maar goed: der staat gewoon een gps punt, dus daar gaan we langs.  De route loopt nu haaks op de windrichting, en dus kan je over de glooiende kanten van de duinen surfen: Een beetje in de buurt van de toppen,  parallel aan de duinen rijden. Zo af en toe een kantje op, of af, met een zwierige s-beweging: prachtig. De temperatuur van de motor maar ook van mijzelf zakt nu ook weer snel.

Na zo?n 1,5 km komt er een lastige passage tussen 2 duinpartijen door: Ik zie wat auto?s en wat motoren vast staan en merk zelf ook dat ik de gang er in moet houden. De passage gaat langs een duintrechter, en het achterwiel glijdt behoorlijk naar beneden. Door snelheid te houden haal ik het probleemloos, maar het hield niet over. Wanneer ik er voorbij ben kijk ik achterom en zie, 1 duin verder naar links, een betere passage: onthouden voor de volgende ronde!

Vanaf hier gaat het weer glooiend over de duinkanten. De duinen worden steeds lager. Ik vind een mooi spoor van 2 andere rijders: Zou dat het spoor van Martin en Yvan zijn? Ik volg het en het loopt zo mooi soepel dat het mij in een goed ritme brengt. Ik zwier tussen de duintjes door, dan weer op de toppen, dan weer in het dalletje. De VDK staat duidelijk zichtbaar op een duintopje.

Opnieuw zo?n stukgereden kantje omhoog: Er staat al iemand vast. Ik roep en waarschuw? en vlieg er langs in een zandwolk, sorry . De post staat niet op top, maar alleen de vlag. Achter de duin beneden staat de controle in de schaduw van een klein struikje.

We zijn bijna aan de rand van de duinen, maar het volgende gps punt staat zo, dat ik door de duinen verder ga. Ik volg ook gewoon wat sporen die er staan. Na een km of 2 zie ik dat we toch langzaam richting vlakte gaan: De steenvlakte met de ruines! Maar dan loopt er dus ook een track, langs de rand van het duingebied en de vlakte!! Ik wijk naar links, ga door een soort droge bedding met wat gaten en kanten en kom idd al snel bij de track, die me snel naar de vlakte leidt.

Op de vlakte kan het gas open en kan ik effe ontspannen. Mijn handen doen zeer: De blaren van gisteren zijn opengegaan. 3 op iedere hand. Het aftapen heeft gisteren voor mij niet geholpen, maar de plak ervan zit nog wel in mijn handschoenen. Samen met het zand is het alleen maar ruw. Gelukkig geeft de rijwind nu koeling. Al snel kom ik bij de controlepost aan die bij de ruines staat.

Ik geeft mijn kaart af en krijg wat extra water te drinken. Mijn kaart terug, controleren en ok, in de jas, rits goed dicht. Ik blijf nog even staan  en babbel wat: Ik moet echt even rusten? we moeten nog 3,5 rondje!!

[member]

Het volgende GPS punt staat opnieuw richting de duinen: Terug naar de start, die precies achter de hoogste duinen ligt vanaf hier. Maar ik weet dat de track die langs de rand van de steenvlakte loopt niet veel afwijkt in richting, ook al slingert hij soms wel wat. Over de track is al snel sneller dan door de duinen, dus ik volg de track een flink stuk, tot ik aankom bij een stukje met palmbomen, waar wat witte landrovers staan, die hier gisteren ook al waren. Als ik hier de duinen in ga, kom ik eerst nog in een redelijk makkelijk duindal! Handig toch zo?n fotografisch geheugen.

En inderdaad, een mooi stuk duindal leidt me langzaam naar de hogere duinen. In een boog rechtsom, zoals het ook aangegeven staat in het roadbook, draait de route  langs de kanten van de hoge duinen die bij de start liggen. We gaan over wat prachtig hoge kanten, en langs enkele gevaarlijke trechters. Het is mooi om te rijden maar door de zon soms weer heel erg moeilijk te zien.
Ik heb vandaag speciaal een donker glas in mijn bril gezet, maar dat werkt alleen maar averechts. Ik zet tenslotte mijn bril af, dat gaat nog het beste, ook al krijg ik dan af en toe zand in de oogjes.

Nog een stukje en de start moet vlakbij zijn. Het punt is niet te zien. Pas als ik over de laatste duinkam kom zie ik pal voor me de drukte van de start. Ik zoek naar de stempelpost? iedereen roept,  en uiteindelijk zie ik waar ie staat. Snel stempel ik de kaart en zie ook Roos en een paar andere bekenden staan. Ik praat kort met Roos, zij gaat voor mij een andere bril regelen. Ik ga verder de 2e ronde in.. pfffff nog 3 rondjes!

2e ronde?
Ook nu kies ik weer de hogere duinkanten omdat daar weinig sporen staan. Het rijdt makkelijker door vers en onberoerd zand. Ik klim echter niet te hoog en hou wat links van het  gps punt aan. Gemakkelijk kom ik op de open vlakte, om de hoge duin heen en in de kleine duinen verder. Weer met de wind mee:  De duin op over de glooiende kant, remmen op de top en door de kant heen breken, liefst met een S bochtje precies op de duinkant, en dan de motor laten vallen van de duin, en oppakken op het gas. Soms een s-je links, soms een s-je rechts.

Dan weer DK1, nu is het zand nog losser, maar ik ben wel voorbereid. In een vloeiende aanloop rij ik weer naar boven, het laatste stukje gewoon weer vol het gas erop: deze techniek werkt beter dan ik dacht. Blijkbaar moet dat met een zware motor en veel vermogen net effe anders dan ik gewend was, maar het gaat eigenlijk best makkelijk.
Op te top stempel ik weer. De warmte hoopt zich op in de stationair draaiende motor? pling? het rode temperatuurlampje aan: de gevarenzone. Maar ik weet dat als ik naar beneden rij dan de temperatuur weer snel omlaag zal gaan, en dat gebeurt ook.

De route is nu al wat bekender, maar de kleine duinen zijn er te veel om te herkennen, dus soepeltjes zoek ik weer wat stukken waar niet al te veel sporen staan. Voor de moeilijke passage stop ik even op een duintop om te kijken: Ja, linksom kan het ook. Ik rij daar langs en werkelijk, het gaat veel makkelijker via deze route? ik zie anderen vast staan  in het andere stuk.

Door naar de VDK, en van daar af, nu direct links aanhouden: Waarom heb ik dat niet eerder gezien, je kan het einde van de duinen pal voor je zien! Door de bedding in een schuine lijn bereik ik al snel de open vlakte. 120, 130, 140.. mmm verkoeling. Ik blijf op de vlakte en rij in een boog naar de ruines en probeer de route te onthouden.

Bij de ruines stempel ik, drink weer en neem weer rust. Ga toch zeggen de dames van de post: als je niet zo veel zou rusten was je nog sneller! Nee hoor denk ik bij mezelf: dan zou ik in de duinen weer veel te veel vallen: we moeten nog 2,5  rondje, ik spaar mijn krachten liever wat.

Volgens dezelfde route rij ik door naar de witte landrovers, het duinendal in en om de hoge duinen heen. Ik rij met licht uit, want doordat je niet veel snelheid hebt en meestal toch niet heel veel toeren draait (soepel rijden!) en de fan vol continu loopt raakt de accu al snel leeg merkte ik. 1 keer wilde hij bijna niet starten na een val: De motor heet, wat te veel benzine door de val, en de fan vol aan. Dan maar even wachten tot de fan uit is: nu start ie wel, dat was op het randje! Dus voortaan maar licht uit!!

En ook dan weer even zoeken naar het startpunt. Het komt weer even plots als de ronde ervoor. Ik krijg van Roos de ander bril aangereikt, maar de strap zit helaas verkeerd om: geeft niet, ik zet de bril wel af op dat kleine stukje waar het echt zo moeilijk is.

Het 3e rondje gaat nog soepeler, ik val niet meer. Het temperatuurlampje gaat op precies hetzelfde punt, bij DK1, weer net even aan, en net zo snel weer uit. Ook nu weer ga ik over de vlakte. Lekker het gas erop, immers ben ik nu zeker dat het een veilig spoor is, bijna hetzelfde als de ronde ervoor, maar net weer even beter . Bij de ruines wordt ik weer aangemoedigd: je bent maar weinig langzamer als Thorsten zeggen ze nog, als je nou niet rust?. :p. Door de duinen terug, zonder bril. De tanklamp gaat aan, maar ik weet dat ik nog reserve heb in de ander tank. Het gaat lekker!

Het laatste rondje! Ik krijg de bril van Roos met een helder glas, en dat scheelt toch nog wel, je ziet de glooiingen net weer even beter. Ik ken de route nu, dus rij een vlot rondje. Bij DK1 moet de andere tank open, anders red ik het niet. Bij de ruines rust ik niet meer: niet nodig, we zijn er bijna en het gaat lekker. Rond de duinen en bij de start stempelen. En dan: De duin op!!!

Ik rij naar boven richting fuik: Die is niet heel duidelijk zichtbaar. In 3e (of was het 4e?) versnelling rij ik tussen de lintjes door, die staan anders dan op de briefing getekend! De fuik staat parallel aan de helling, en aan het einde een knikje, omhoog, en van daaruit de helling op. Omdat ik het te laat zie, de sporen en het knikje lastig zijn met mijn zware bak, sta ik bijna stil als ik de fuik uitkom, en pak nog net de laatste pin van het lintje mee, met de koppeling half getrokken.

Dan.. rustig de koppeling weer los, rustig het gas opbouwen en bleeeeeeerrrrrrrrrrrrr, steeds verder naar achter hangend jankt ik de helling op: Gelukkig pakt ie goed op tegen het begin van de helling en maak ik snel veel snelheid. Schakelen hoeft niet . Tegen het einde wordt het zand steeds zachter. Helemaal achterophangend, licht stampend trekt ie nog een heel eind door, en gemakkelijk bereik ik de top, waar ik juigend ontvangen word, mijn kaart stempel en dan pas zie dat Yvan en Martin ook boven zitten, op het randje.

Ik rol de LC8 over de kant van de duin naar beneden? gelukkig gaat het niet echt naar beneden, maar slechts 1 metertje en dan is het zo goed als vlak, bovenop de hoogste duinen. Uit vreugde graaf ik het achterwiel in met een klein stootje gas, en laat Elsie staan, zonder standaard. Ik ga bij de anderen op de rand zitten en geniet van het magnifieke uitzicht.



Ik zie hoe anderen bijna boven komen, en de laatste 5 meter moeten lopen? nouja, kruipen! Op handen en voeten, 10 stappen vooruit, maar nog geen meter omhoog! Pfffff?dat is zwaar. Ik moedig nog wat teamleden aan met ?het bier staat hier boven?en dergelijke uitingen, maar ze hebben het te zwaar met omhoog lopen om er iets van te horen.

Voldaan keer ik terug naar het hotel, ik heb een biertje verdiend vandaag vind ik! Ik tank af en reken uit: 12 liter, op 80 km (slik, gelukkig kost het hier maar 1 euro per liter).

Ik blijk een 12 plek gereden te hebben. Dat heet, eigenlijk een 19e, maar door de vele gedeelde plekken (binnengekomen in dezelfde minuut) telt het als een 12e. 45 minuten langzamer dan de nummer-1 (bah wat gaan die snel, maar je hebt hier ook voordeel als je de route al wat kent, desalniettemin? pff). Toch heb ik op de meeste concurrenten niet meer dan 10 minuten verloren en ben zelfs weer 1 plaats gestegen in het algemeen klassement. 10e na deze dag!

De komende 2 dagen zullen we terug gaan naar het noorden: het worden weer lange pistes, snelle stukken, ideaal voor mij. Toch staat de stand al behoorlijk vast: maar 1 plek boven mij in het klassement een gat van 3 uur, 1 plek naar onderen 30 minuten.
Ik kan maar 1 ding zinnig doen: vlot maar veilig en foutloos uitrijden! Misschien maakt er iemand nog een fout.

[member]

Mooooooie verhalen Gerben. Ik zie t zo voor me. Super!!

[member]

Zucht

[member]

ja Gerben, oeps
dat zijn de echte
goeie verhalen