Zo ik ben ook weer tot leven gekomen. Na de lange snelwegrit vandaag dacht ik na het eten heel even op de bank gaan liggen, wat resulteerde in zojuist in het donker nog mijn spullen van de moto afhalen.........
Maar wat een gaaf evenement zeg!!
De heenreis was knap verregend. Voor donderdagnacht wel een erg leuke camping nabij Koblenz gevonden en redelijk droog tent neer kunnen zetten. 's nachts begon het te regenen en dat hield vrijdag avond pas weer op. Dus alles nat ingepakt en alles wat nog niet nat was werd onderweg wel nat..jakkes..... Mijn goretex jas was niet zo gortex meer evenals mijn broek en laarzen. De enige nog werkende goretex laag waren mijn handschoenen, maar het leer was zo verzadigd van de regen, dat ik alsnog koude jatten had. Dus dat was absoluut geen feest.
Maar eenmaal aangekomen klaarde het steeds beter op. De eerste avond gezellig met oa Ton (NL importeur voor AQ) en zijn zoon Mitch zitten kletsen en bieren. Later op de avond de onthulling van de verbouwde AT/AQ supermotard...jammie daar zou ik elke dag wel mee naar mijn werk willen..... Daarna konden we alvast roadbooks voor de volgende dag gaan plakken.
Tot mijn grote verbazing was het gedeelte offroad toch wel ernstig aanwezig
Er waren leuke prijzen te winnen, door een totale puntentelling van nauwkeurige navigatie (km stand begin en eind) 1 tijdproef en 1 behendigheidsproef, een quiz die je tijdens de route moest beantwoorden en wat wij dus jammer genoeg niet hadden meegekregen, wie de meeste meters kampvuurhout had meegenomen op de motor.
Toen ik 's avonds dus één van de orga jongens helemaal onder de dikke modder terug zag komen van een proefritje, stond ik toch wel erg te balen, dat ik met een achter wegbandje was gekomen. Dus nog even een poging gewaagd om aan een noppenbandje te komen, maar kon alleen een dure Desert of een TKC kopen. Beetje te gek voor een middagje lol, dus de volgende morgen toch maar fris aan de start met mijn wegbandje, Bas had hetzelfde probleem, dus ach, dan gaan we toch voor de lol.
Bij de start werd alles nauwkeurig genoteerd en daar gingen we dan, vrijwel direct het bos in en gelijk massaal wachten voor de eerste proef. De tijdproef: een rondje van een dikke kilometer door het bos. De aanwijzingen stonden in je roadbook, maar er werd ook uitgelegd dat je continue rechts moest houden en de bomen op de hoeken waren voorzien van een lint. Er werd om de minuut gestart. Gelijk starten op een lichte helling omhoog met los grind, wat al een paar spectaculaire beelden opleverden van motoren die met hun achterband grip in de breedte opzochten ipv recht vooruit. Dus ik ging maar een beetje voorzichtig van start...grindpad omhoog, scherpe bocht naar rechts, waar het grind ophield en de grond al wat gilbberiger werd, toen weer een beetje rechts, waar je over een grote stapel dakpannen moest, waar ik natuurlijk weer het geluk had dat mijn voorganger genadeloos vast zat. Eromheen lukte niet met mijn wegbandje want het bos in had een opstapje waar mijn achterkant niet opwilde, dus toch maar weer achteruit zakken en wachten tot de beste man weer vooruit was. Na de dakpannen voorbijgestoken en direct een gladde helling af. Ik dacht maar zo dat remmen geen zin had en aan het einde lag net voor de bocht wat grind, dus daar mijn kansen om op tijd af te remmen voor de bocht maar ingezet en dat ging met een "gecontroleerde" drift wonderbaarlijk goed. Ter afsluiting nog wat heerlijke duitsche schlam en ondanks de opstopping nog een redelijke tijd weggezet.
Daarna gingen we van start met een prachtige rit door de dichte bossen en glooiende landschappen. Voor degene die de roadbooks van Ad K in Noord Frankrijk kennen, ongeveer hetzelfde. Maar deze keer wel behoorlijk extra spannend vanwege de bandenkeuze. Het heeft in die streek ook behoorlijk geregend de afgelopen tijd, dus het was zaak om zowel bergop als bergaf gelijk bij aanvang een goed spoor te kiezen en het gas er stevig op te houden of bij aanvang van een afdaling langzaam te beginnen.... gaaaffffff
. Na een mooie stenige afdaling, met een paar stevige bochten erin eindigden we dan bij de 2e proef. Tussen 2 linten door een modderbak, slalommen tussen pilonnen, tennisbal van een paaltje pakken en in een emmer gooien en tot slot ketting van een paaltje pakken en op het volgende paaltje leggen. Hierbij telde de tijd natuurlijk, maar elke voet aan de grond gaf een strafpunt. Ik snapte er in eerste instantie niks van, dus bleef even kijken naar de anderen. Er was nog een jongen met een AT met mij en Bas mee (ben even zijn naam kwijt) ook op wegbanden, die dook vol enthousiasme de modderbak in, maar kwam onverbiddelijk vast te staan, we mochten wel meehelpen, maar na een zwoegende tocht door de bagger, besloot hij hijgend de rest van de proef te laten liggen.
terwijl ik ook stond uit te hijgen van het duwen, kwamen een paar duitsers aan die wat beter uitgerust waren. De eerste kwam ook niet zonder voeten aan de grond door de baggerbak, maar deed het heel verdienstelijk bij de rest. Daarna kwam iemand, die trok zich helemaal niks aan van voeten aan de grond en deed het ook 2 keer zo snel.... Zelfs met aftrek van strafpunten zette hij een goede tijd neer. Dus ik dacht, zo ga ik het dan ook maar doen. Niks aantrekken van de voeten aan de grond..... Stevig het gas erop in de baggerbak, zette 'm na de bagger ook direct dwars recht voor de pilonnen, ook wat voetjes bij, tennisbal in de kinbak van mijn helm gepropt, in de emmer, gooien, etc.... Bleek ik daar zo snel mee te zijn geweest dat ik ondanks strafpunten, daar toch nog 2e ben geworden. "s avonds bleek ook dat er maar 1 rijder de hele proef zonder strafpunten heeft gereden, die kreeg dan ook nog een speciale prijs uitgekeerd.
Bas liet de proef wijzelijk voor wat het was, dus konden we weer verder, recht de helling op het bos in waar zowel wij als de groep voor ons totaal de route kwijt raakte, na hetzelfde rondje 2 keer te hebben gereden (geen straf voor ons maar wel voor de km stand natuurlijk) samen de weg weer gevonden (alhoewel die later niet eens helemaal bleek te kloppen) en weer vol goede moed op gang. We kwamen als 1 van de eersten aan bij de lunchstop, dus lekker uitgebreid gezeten en gegeten...
Toen we daarna nog maar 1 setje sporen zagen, kreeg ik een helder idee, dat we ook nog vragen moesten beantwoorden... allemaal in het vaag duits naturlijk, maar we hadden de eerste 4 al gemist. Nou dan nog maar ff moeite doen voor de andere 6 vragen. Zo de rest van de dag heerlijk gereden. De landweggetjes en bospaden werden wat minder glibberig, naarmate de hele dag het zonnetje lekker scheen en we raakten steeds meer gewend aan het gebrek aan noppenbanden, dus hadden er een goed tempootje in. Tegen het einde nog een paar prachtige redelijk harde, maar slingerende knalpaden door het bos, met wat verraderlijk grind in de bochten, dacht ik voorop behoorlijk door te rijden met een km of 100 per uur. Komen de jongens van Africanqueens toch nog eens met een rotvaart voorbijknallen
(welke ook niet eens allemaal met noppen reden) wij stopten halverwege nog voor een quizvraag, waar zij doorknalden, maar we keken elkaar echt zo aan van....."oh, zo hard kan het dus ook
"
Na aankomst hielden de verhalen aan alle kanten niet op, alle deelnemers kwamen met grote glimlachen op hun mond terug. Daar kregen wij ook al door dat wij nog wat essentiële onderdelen van de dag hadden gemist, naast de helft van de vragen niet beantwoord, ook geen hout gesprokkeld, dus niemand van ons in de prijzen gevallen, maar voor de lol die we die dag hebben gehad, helemaal niet erg.
Die avond nog genoten van alle verhalen, een paar biertjes en prachtige live muziek (3 muzikanten , met wel 10 uiteenlopende instrumenten en nog alle 3 kunnen zingen ook) , waar ik tot in mijn tentje nog heerlijk van heb liggen genieten.......
Al met al zijn die duitsers toch altijd goed gezelschap rond een kampvuur.
Vanmorgen helaas vroeg op, om de lange reis naar huis aan te gaan, maar gelukkig ook nu haast geen regen meer gehad en redelijk vlot thuis gekomen.
Al met al is dit evenemt zeker de moeite waard, alleen ga ik volgend jaar wat langer, want die snelwegritten zijn toch niks hoor en volgend jaar neem ik ook wat nopjes mee, die kunnen we daar in de werkplaats wel wisselen.
Ik heb zelf haast geen foto's gemaakt. Maar ik krijg binnenkort een CD van de fotograaf die bij alle proeven heeft gestaan en op en rond het kamp heeft gefotografeerd. En ook nog wat filmmateriaal van een vriendelijke Italiaan.
