Gebruikersnaam: Wachtwoord:
 

Auteur Topic: reisverslag Marokko november 2021  (gelezen 4044 keer)

Offline member

  • Kom op mensen, wordt ook
  • Donateur
  • *****
  • Berichten: 2318
reisverslag Marokko november 2021
« Gepost op: 30-12-2021, 23:47 »
In november 2021 ben ik met Arjan Brouwer naar Marokko geweest. Na jarenlang enthousiaste verhalen van anderen over Marokko te hebben gehoord en gelezen wilde ik er zelf ook graag eens heen gaan. Tijd om plannen te maken.

Een trip in mijn eentje zag ik niet zo zitten, vandaar dat ik een topic had geopend om de ervaring van anderen met georganiseerde reizen te horen. De vergelijking tussen een trip met Arjan Brouwer en de Brabo600 sprak me wel aan (“een week lang durende buitenlandrit a la Brabo 600. De hele dag rijden met gelijkgestemden en dan in de avond samen eten”). Ook werd ik gewaarschuwd voor overstekende oueds, daarover later meer.

Oorspronkelijk stond de trip gepland voor oktober, maar het virus gooide de planning bij Brouwer door elkaar en het werd november. Drie weken voor vertrek besloot Marokko geen vluchten uit Nederland meer toe te laten ivm een nieuwe variant van het virus. Gelukkig waren vluchten uit België nog wel welkom, dus boekte Brouwer alles om zodat we vanaf Brussel konden vliegen.

Post Merge: 30-12-2021, 23:47

Dag 0 Amsterdam-Fez
Negatieve uitslag van de PCR-test is binnen. De laatste horde lijkt genomen, maar ik juich pas als ik met het vliegtuig in de lucht zit. Dan houdt niemand ons meer tegen. Motor en bagage zijn al met de vrachtwagen in Marokko, vanavond ben ik er ook.

Via de app-groep hoor ik dat een van de deelnemers een positieve uitslag heeft. Ook een tweede test (voor veel geld op Schiphol) pakt negatief uit voor hem, en dus moet hij thuisblijven. Ik hoop maar dat hij een annuleringsverzekering heeft afgesloten.

Nog 1x alle documenten controleren die ik mee moet nemen. Marokko vereist zelf allerlei documenten (voor mens en machine), maar ook voor de terugreis naar België heb ik vast een formulier uitgeprint. Ik kan er niet van uit gaan dat ze in een hotel alles voor me uit gaan printen natuurlijk. Daarnaast ben ik ook iemand die overvoorbereid op reis gaat.

Dan de trein in van Amsterdam naar Zaventem. Gelukkig geen vertraging dus ruim op tijd op het vliegveld. Daar staat Wim Brouwer klaar met de tickets. Mijn medereizigers zijn makkelijk te herkennen: witte mannen met enkel handbagage. Die pik je er zo uit op een vlucht naar Marokko. Een paar ken ik van de Tinere-club, anderen heb ik ontmoet tijdens een info-dagje in Putten. We drinken Belgische bieren voor vliegveldprijzen, maar fuck it het is vakantie. Ondanks de oplopende besmettingen lijkt het er toch op dat we echt naar Marokko gaan en dat zorgt voor een uitgelaten sfeer.

We vliegen met Air Arabia, een maatschappij die Ryan Air op Singapore Airlines doet lijken. Ik zit letterlijk klem in mijn stoel: knieën tegen de stoel voor me, rug tegen de rugleuning. Gelukkig doet de alcohol zijn werk en val ik toch even in slaap.

Bij het uitstappen in Fez hoor ik iemand zich voorstellen als J.K. en besef ik dat dat mijn kamergenoot moet zijn. Hij vertelt echter dat hij geen PCR-test heeft gedaan en vreest dat hij Marokko niet in gaat komen. Gelukkig blijken de plaatselijke autoriteiten geen enkel idee te hebben wat het verschil is tussen een PCR-test, QR-code, geel boekje of uitnodigingsbrief van de ambassade. De douanier kijkt wel lange tijd moeilijk naar mijn paspoort en zijn computer, maar laat me toch gewoon door. Ook J.K. mag aan zijn trip beginnen.




Brouwer is ondertussen druk bezig met het regelen van taxi’s richting hotel. Ze hebben ook een busje gehuurd dat als volgvoertuig gaat dienen en de chauffeur zegt dat hij ook wel wat mensen kan meenemen. Met 10 man gaan we in de laadruimte zitten, tot frustratie van de taxi-chauffeurs. We worden meerdere keren staande gehouden op weg naar het hotel, maar de laadruimte gaat gelukkig niet open. Nederland voelt wel meteen ver weg.

In het hotel staat er een groot buffet op ons te wachten (het is inmiddels bijna middernacht) en dat smaakt uitstekend. Het gaat wel een korte nacht worden, want het ontbijt is de volgende ochtend om 7 uur.



Post Merge: 30-12-2021, 23:48

Dag 1 Fez - Midelt (200 km)
Vroeg op om te ontbijten (heb natuurlijk geen honger na het buffet van de avond ervoor, maar toch). Daarna laden we de motoren uit, vullen de benzinetanks voltanken en meld ik me bij de voorrijder. Het is mogelijk om je als groepje aan te melden bij Brouwer en zelfstandig de GPS-tracks te volgen, maar ik heb me bij het beginnersgroepje aangemeld. Eerste keer Marokko, voor het eerst 9 dagen achter elkaar rijden, dus een rustig begin leek me geen gek idee. Als het echt te langzaam gaat kan ik altijd nog overstappen naar een snellere groep.

De groep bestaat naast J.K. en mijzelf uit nog 4 anderen, allen zonder enige Marokko-ervaring. Onze voorrijder zal er dus onderweg achter moeten komen wat voor vlees hij in de kuip heeft. Dan haken er nog 2 man aan, een XT660Z Tenere-rijder die niet met de allroads mee wil en een man die bij de gevorderden was ingedeeld. Hij heeft echter slechts een cursusje onverhard onder de noppen en rijdt liever met de beginners mee. Omdat er ook nog een groepje ons even wil volgen om te kijken of ze snappen hoe de GPS werkt, rijden we in een stoet van 13 man weg bij het hotel. Had ik me hier voor aangemeld?



Gelukkig verlaten we vrij snel de verharde weg voor een onverharde pas door de heuvels. De weg slingert lekker omhoog en het gravel verandert allengs in steeds grotere stenen. De groep wordt redelijk uit elkaar getrokken en ik probeer me letterlijk en figuurlijk staande te houden. Dit kennen we in Nederland natuurlijk niet. De omgeving is prachtig maar ik heb al mijn aandacht nodig bij de ‘weg’. Het zweet staat me op de rug, maar ik ben geslaagd voor de eerste test.

Aan het einde van de pas hergroeperen we en rijden we een snel hard pad op richting een bos. Een snellere groep haalt ons in, waar ik me enorm aan erger. Het pad is vaak veel te smal om in te halen en soms rijden we schouder aan schouder. Je kunt wel merken dat veel deelnemers een cross of enduro-achtergrond hebben. We laten ze maar voorgaan en het GPS-groepje besluit zelfstandig verder te rijden.

In het bos raken we het spoor even bijster en op het moment dat de voorrijder de route weer oppakt, komt er een oude Marokkaan op een paard langszij. Met grote gebaren probeert hij ons richting de verharde weg te sturen. Rijden we soms in een natuurgebied en is dit de lokale handhaving? Sommigen besluiten achter de voorrijder aan te gaan, waarop de Marokkaan zijn paard de sporen geeft en ook die kant op draaft. Even verderop wordt duidelijk waarom hij ons een andere kant op wilde sturen. De track leidt over een steile klim over rotsblokken en de rijders voor ons proberen zich allemaal naar boven te worstelen.

De Tenere-rijder en de beginner besluiten toch maar de allroad-route op te pakken. Onze voorrijder wil wel even laten zien hoe het moet, maar verliest zijn balans en komt met zijn korte benen niet meer bij de grond. Zijn motor belandt bovenop hem en we helpen hem er onder uit. De Marokkaan laat ons lekker aanmodderen en als we allemaal boven zijn is het tijd voor een eerste pauze. Ik heb er wel spijt van dat ik zo’n licht ontbijt op heb, want de tajine van de avond ervoor is nu echt wel verteerd.

We rijden verder door het bos en komen al snel op gloednieuw asfalt terecht. De GPS-tracks zijn drie jaar oud en toen was dit blijkbaar allemaal nog onverhard. Het is een leuke weg door de heuvels, maar onverhard zou het vast leuker zijn.



De route leidt langs een gebied met apen die uit je hand eten, dus daar moet even gestopt worden. Ik ben zelf al vaker in Afrika geweest en weet dat apen niet per se leuk zijn. Eerder agressief ongedierte, zeker voor een brildrager. Bovendien kun je dit ook in de Apenheul doen. Snel verder dus.



Ruim een uur later is het tijd voor lunch en tanken in Timahdite. We genieten van de spiezen, tajines, cola (altijd cola voor je maag nemen) en de zon en ik besef me dat ik geen zonnebrand bij me heb. Dat wordt een verbrand puntje van mijn neus vanavond. 

Na de lunch belanden we al snel in een stenige rivierbedding. Dit is weer even aanpoten. De enige GS-rijder onder de deelnemers heeft ook besloten deze route te nemen en dat blijkt geen handige keuze te zijn. Bij een lichte valpartij komt de motor op een van de klepppendeksels wat een mooi gat oplevert. Gelukkig heeft J.K. kneedbaar aluminium bij zich en kunnen we zo een helpende hand bieden.





Helaas voor hem levert dit geen karmapunten op. Een kilometer verderop, op een listig stukje op de stenen rivierbedding, raakt hij de controle over de motor kwijt en vliegt hij van zijn motor af. Hoewel de motor niet op hem landt, doet zijn enkel toch erg veel pijn. Omdat we op een totaal onbereikbare plek voor het volgbusje staan, besluit hij toch verder te rijden. Maar bij het schakelen merkt hij dat zijn voet  20 graden naar buiten staat en  zijn laars het schakelpookje niet raakt als hij zijn voet omhoog beweegt. Ai, dat is geen goed teken. Heel rustig rijden we de rest van de rivierbedding uit. Daar besluit ik dat ik met J.K. naar het hotel in Midelt zal rijden over het asfalt, terwijl de rest de route vervolgt.

Gelukkig is er in Midelt een ziekenhuis, dus vanuit het hotel pakken we de taxi. Ik zit voorin en zie dat de Dacia Logan meer dan 6 ton op de teller heeft staan en dat is te merken, maar we bereikten ongeschonden de eerste hulp. J.K. neemt plaats op een onderzoeksbank in een zaaltje, naast een stapel dekens en een oude vrouw die weinig levenslust meer vertoont. Gelukkig is de vrouw niet alleen en wordt haar hand vastgehouden door haar zoon.

Een van de verpleegkundigen spreekt vloeiend Engels en er kan snel een foto gemaakt worden. ‘Fracture’ horen we de radioloog zeggen, en we weten hoe laat het is: J.K.’s avontuur zit er na een dag alweer op. Er wordt een chirurg opgeroepen en we nemen weer plaats in het zaaltje om te wachten. We hebben uitzicht op een naaldcontainer en een septobox, beide gevuld met gebruikt medisch materiaal en beide zonder deksel. Het aanbod voor wat pijnstillers via een naald slaat J.K. begrijpelijkerwijs af, paracetamol en ibuprofen werken ook redelijk en geven geen kans op infecties. De stapel dekens naast ons komt ondertussen tot leven. Er kruipt een man onder vandaan die luid kreunend allah begint aan te roepen. Ondertussen probeert hij over te geven in een vuilnisbak. Geen cola gedronken bij de lunch waarschijnlijk.

Na een uur arriveert de chirurg, maar J.K. heeft al lang en breed besloten dat hij hier niet geopereerd wil worden. De chirurg is hierdoor duidelijk beledigd en baalt waarschijnlijk dat hij voor niks is gekomen, maar maakt uiteindelijk toch een gipsverband. Terug in het hotel hebben we het avondeten inmiddels gemist, maar gelukkig werd er voor ons nog een driegangenmenu bereidt. Terwijl J.K. druk met de verzekering in de weer is, neemt het regelmannetje van het hotel me mee naar een donker schuurtje. Daar haalt hij tussen de rotzooi een dozijn loopkrukken vandaan. Het kost wat moeite om twee gelijke te vinden, maar J.K. is er erg mee geholpen.

Om 1 uur lig ik in bed. Fuck, wat een eerste dag. Morgen gaat om 6 uur de wekker weer, want op dag 2 staat een rit van 340 km gepland. Vertrekken bij het eerste daglicht dus.



Post Merge: 30-12-2021, 23:49

Dag 2: Midelt - Merzouga (300 km)
Er wordt regen verwacht, voor het eerst in maanden (jaren beweren sommige locals zelfs). We trekken vandaag het Atlasgebergte over, en hoog in de bergen ligt de temperatuur rond het vriespunt. Dat kan dus glad worden. De organisatie besluit dat alle groepen de eerste 130 km (!!) over het asfalt rijden om de Atlas over te komen, in de hoop dat het weer aan de andere kant beter is. De onverharde bergpassen moeten we helaas overslaan.

Om 7:30 vertrekken we, J.K. achterlatend. Hij zal terugreizen naar Fez en vanuit daar het vliegtuig terug pakken. De zon is nog niet eens op, maar we willen meters maken. Het is nog droog en als we na een kilometer of 10 het punt bereiken waar de onverharde track begint, jeukt om gewoon de weg af te gaan. Eén zelfstandig rijdend groepje doet dat ook. Zij hadden de briefing gemist en volgeden gewoon de track. Hoog in de bergen zouden ze echter niet meer verder kunnen vanwege de sneeuw, en enkele uren later zouden ze weer bij het startpunt zijn.

Wij volgen het asfalt. Het waait hard uit het westen, waar we tegenin moeten hangen om gewoon rechtdoor te kunnen gaan. Nog voor we de bergen bereiken begint het te regenen. Het schuim staat op het wegdek van alle olie en andere zooi wat de afgelopen maanden niet is weggespoeld. Het is echt glad en ik durf mijn voorrem niet aan te raken. Het is druk op de weg en inhalen van trage vrachtwagens is vaak levensgevaarlijk door de vele blinde bochten en het spekgladde wegdek. Door de drukte gisteren was ik vergeten te tanken, en ik heb geen idee hoever ik nog kan rijden. Ik zit echt niet lekker op de motor. Ik dacht dat we naar de woestijn zouden gaan!

We bereiken een dorp met een benzinestation, maar deze is helaas nog dicht. Na anderhalf uur komen we aan in een dorp waar het benzinestation wel open is, maar de stroom blijkt te zijn uitgevallen. Nog steeds geen benzine dus. We proberen eerst op te warmen in een theehuis, met thee zo heet dat het glas knapt. Nou ja, ik was toch al nat en dit was tenminste warm water. Bovendien blijkt verderop nog een benzinestation te zijn en kan ik opgelucht verder rijden.

Het weer blijft echter slecht, ook aan deze kant van de bergen. Ik ben niet de enige die het zwaar heeft. Bij een rustmomentje geeft een van de anderen aan dat hij helemaal klaar is met de regen, de kou en het asfalt. We besluiten een klein stukje onverhard mee te pakken, in de hoop dat ons dat weer een beetje plezier terug geeft. Dat smaakt inderdaad naar meer. We lunchen wat in Errachidia en pakken dan de GPS-route weer op.

Dat blijkt een gouden keuze te zijn. De route gaat door een vallei waar het door de regen lekker modderig is geworden. We kunnen ons hart ophalen op snelle paden, waarbij we regelmatig een stroompje regenwater doorkruizen. Het bloed stroomt weer door mijn lichaam  en ik voel me weer tot leven komen. Midden op een vlakte komen we ook een verlaten kraampje tegen waar fossielen verkocht worden. Geen mens te bekennen, wel een lege portemonnee. We voelen ons uitgelaten en schaffen wat souvenirs aan.




Ondertussen blijft het regenen. Dat deert ons niet echt, we zijn toch al doorweekt. Maar de stroompjes water worden wel steeds breder. En dieper. Onze voorrijder valt stil in een doorwading, maar weet zijn KTM weer te starten voor hij een duik maakt. We begrijpen dat het alleen maar spannender gaat worden naarmate we langer blijven rijden en zetten nog een tandje bij. Enigszins opgelucht bereiken we het asfalt weer. Ondanks dat we de rest van de dag over asfalt naar het hotel rijden, zit de sfeer er nog steeds goed in als we aankomen. Wat kan een beetje modder een mens goed doen.



Elk nadeel heb zijn voordeel en het vertrek van J.K. betekent dat ik een kamer voor me alleen heb. Alle natte zooi kan dus lekker door de hele kamer neergelegd worden om op te drogen. Ik baal dat ik mijn laarzendroger niet in mijn onderdelenkrat heb gedaan, die worden natuurlijk nooit meer droog. De douche blijkt ook nog eens warm te zijn en ik voel me een gelukkig mens.

Bij het eten blijkt dat wij de enige groep zijn geweest die het asfalt hebben verlaten. De anderen zijn allemaal rechtstreeks naar het hotel gereden. 260 km asfalt door de kou en regen. Bovendien had bijna niemand een warme douche, dus de meesten hadden zich opgewarmd door een uur in bed te liggen. Gelukkig biedt het hotel uitzicht op de duinen van Erg Chebbi, dus iedereen heeft iets om naar uit te kijken.

wordt vervolgd (met meer foto's)

Offline member

  • *****
  • Berichten: 2261
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #1 Gepost op: 31-12-2021, 08:35 »
Ja tof man,
hierdoor blijven we toch trouw aan ARM.
Ik zeg meer.
Wie volgt.
Eindh. Tilb. dBosch, Pireneos, Cantabria, Albarracin, Boade Senez.

Offline member

  • KTM 690 ER '14
  • Administrator
  • *
  • Berichten: 7114
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #2 Gepost op: 31-12-2021, 08:57 »
Leuk! Weer een echt reisverslag :) Proef een beetje dat een volledig georganiseerde trip toch meer eigen initiatief nodig had om het een geslaagde trip te maken. Ben benieuwd naar de rest

Offline member

  • *****
  • Berichten: 1020
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #3 Gepost op: 31-12-2021, 09:17 »
Mooi verslag!
Husky 701, EXC-f 450 en Vertigo Fajardo 250
www.rollingmavericks.com

Offline member

  • *****
  • Berichten: 1076
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #4 Gepost op: 31-12-2021, 09:20 »
Gaaf om te lezen  :)  Een heel avontuur geweest.
Inmiddels voor mij al weer 4 jaar geleden dat ik er ben geweest (2017), maar heb er warme herinneringen aan.


Kom maar op met de rest van het verslag. Tof.

Offline member

  • *****
  • Berichten: 281
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #5 Gepost op: 31-12-2021, 09:44 »
Leuk om te lezen Vincent! ook al was ik er zelf bij  ;) (ik zat in dat groepje die de briefing had gemist  :-X ;D )
KTM 640 Adventure '03
KTM 450 EXC-F '17

Offline member

  • *****
  • Berichten: 1525
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #6 Gepost op: 31-12-2021, 10:08 »
Mooi verslag man!
Ik ben in 2018 met Arjan Brouwer naar Marokko geweest. Prachtig avontuur!
KTM 990 Adventure S 2006 / Yamaha WR450F 2006 / Beta 125 REV-3

Offline member

  • *****
  • Berichten: 444
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #7 Gepost op: 31-12-2021, 10:41 »
Mooi, doet me terug verlangen,
herkenbaar gevoel bij minder weer ginder  :)

misschien in 22 Brouwer boeken om er nog eens te geraken,

Offline member

  • *****
  • Berichten: 1818
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #8 Gepost op: 31-12-2021, 10:48 »
Mooi mooi.

Wel herkenbaar die ervaring met groepjes en voorrijders en het tempo ervan.

Mooie ervaring modder verwacht je niet

Verstuurd vanaf mijn moto g(9) plus met Tapatalk


Offline member

  • *****
  • Berichten: 7958
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #9 Gepost op: 31-12-2021, 10:49 »
Leuk verhaal om te lezen.Droge humor houden we van :) Als de grenzen open gaan.Wil ik ook ,niet georganiseerd.Waarschijnlijk met al m.n vrinden 8) Dit soort verhalen doet je goed.

Offline member

  • *****
  • Berichten: 269
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #10 Gepost op: 31-12-2021, 12:52 »
Fijn verhaal, altijd leuk daar in Marokko
Groet Loek

Offline member

  • *****
  • Berichten: 2069
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #11 Gepost op: 31-12-2021, 13:11 »
Krijg altijd zo’n jeuk als ik weer zo’n verslag lees. En in dit geval ook nog flashbacks aan de trip die ik ook met Brouwer naar Marokko gemaakt heb.


Mooi man! Zelfs/juist de k*t momenten zijn het waard om beleeft te worden!
uit het stof zijt gij gekomen, en tot het stof zult gij wederkeren!

Offline member

  • *****
  • Berichten: 645
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #12 Gepost op: 01-01-2022, 13:56 »
Hoi,
Lijkt mij leuk om met meerdere mensen zo’n trip en het land te verkennen zonder al teveel aan je comfort zone in te leveren.
Kun je mij zeggen wat de leeftijd opbouw van zo.n groep rijders en hoeveel conditie moet je hebben om zo’n trip te volbrengen?
Wordt er rekening je gehouden met leeftijden?
Een twintiger is meestal fitter dan een zestiger……
Groet Hans

Offline member

  • *****
  • Berichten: 7958
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #13 Gepost op: 01-01-2022, 14:45 »
Conditie heb je niet nodig.Ik heb het al 4X gehaald. 8) Dus dat zegt genoeg.Het gaat erom of je het leuk vindt.Dat geeft mij altijd conditie/energie.


Offline member

  • Kom op mensen, wordt ook
  • Donateur
  • *****
  • Berichten: 2318
Re: reisverslag Marokko november 2021
« Reactie #14 Gepost op: 01-01-2022, 20:45 »
Dank voor de positieve reacties. Er gaat wel wat tijd in zitten, maar het is ook erg leuk. Je maakt zo veel mee eke dag dat je ook veel weer dreigt te vergeten. Door het op te schrijven beleef je het gewoon weer opnieuw.

Post Merge: 01-01-2022, 21:16
Hoi,
Lijkt mij leuk om met meerdere mensen zo’n trip en het land te verkennen zonder al teveel aan je comfort zone in te leveren.
Kun je mij zeggen wat de leeftijd opbouw van zo.n groep rijders en hoeveel conditie moet je hebben om zo’n trip te volbrengen?
Wordt er rekening je gehouden met leeftijden?
Een twintiger is meestal fitter dan een zestiger……
Groet Hans
In totaal bestond de groep uit ruim 40 man, geen vrouwen dit keer maar die zijn natuurlijk ook welkom. De jongste was begin 20 (reed samen met zijn vader) en de oudste richting de 70. Het varieerde van een zwijgzame Fries met ijsspeedway-ervaring tot een Vlaming die met iedereen die hij tegenkwam vrienden werd en van 'rollende r'-en uit Velp en het Gooi tot plat Westlands. De onderlinge behulpzaamheid is groot en je krijgt met de meesten snel een band. De meeste reden enduro's, maar er zaten ook een paar all-roads bij. Die konden hun eigen routes rijden, wel veel onverhard maar niet te moeilijk. Bij de indeling wordt niet per se naar leeftijd gekeken, meer naar wat iemand zelf aangeeft te kunnen.

Als je een natte Brabo kunt rijden is dit ook te doen, qua vaardigheden en conditie. Er waren dit keer drie hotels waar we 2 nachten achtereen verbleven, dus er is ook de mogelijkheid een dag rust te pakken. Dat heb ik ook gedaan en ik was niet de enige. Het mooiste is als je je kunt inschrijven met een groepje bekenden/gelijkgestemden. Dan kun je ook gedurende dag bepalen of je de route uitrijdt of juist snel naar het eindpunt van die dag rijdt. Je moet dan wel zelf navigeren, wat natuurlijk ook energie kost. Ik vond het erg prettig dat ik alleen maar hoefde te volgen.

Brouwer probeert de kosten zo laag mogelijk te houden en daarom zijn de hotels wel een tikje vergane glorie. We hadden wel altijd stroom, maar dus lang niet altijd warm water en de bedden waren ook zozo. Voor mij meer dan genoeg comfort, maar zoiets iets persoonlijk. Hetzelfde geldt een beetje voor de ondersteuning. Wim Brouwer is het oliemannetje die alles organiseert, maar eigenlijk doet hij werk voor drie. Er zijn ook twee monteurs mee om te helpen, maar het is wel de bedoeling dat je zelf je motor onderhoudt indien nodig.