Maar het is nog niet klaar
. Hier de rest.
Post Merge: 29-09-2024, 10:25
Dag 6 (282km; Polanka - Ostrow Wielkopolski )Mijn dag begint als een troep ganzen opstijgen onder luid gekakel. De wind is gelukkig vannacht gaan liggen, maar het is een druilerige, mistige ochtend. De rits van m’n regenjas is ondertussen gesneuveld, waardoor de jas meer functioneert als windvanger dan windblocker, wat het niet warmer maakt. Op een gegeven moment verandert de miezer in een serieuze bui en schuilen we bij een bushalte. Doordat we doorweekt zijn begint het al snel erg koud te worden mede doordat de temperatuur ondertussen maar net boven de 10°C komt.
Nadat we weer een stuk door de kou geploeterd hebben zien we op de GPS een KFC een stukje verderop. Helaas bevindt deze zich langs de snelweg en is door een hek goed gescheiden van ons. We kunnen nog net van de geur van warme kip genieten. In een plaatsje verderop vinden we bij een bushalte een soort gaarkeuken en keuze menu’s. Een flink bord warm Pools eten doet de mens goed. Het is leuk om de typische Poolse mannen hier te bekijken, buikje, kale kop en dikke nek.
Met hernieuwde energie gaan we verder. Omdat we nat kamperen niet zien zitten gaan we op zoek naar een hotel met nog zo’n 250km te gaan tot de auto voor morgen. We belandden bij een Oostblok hotel aan de rand van een groot recreatiemeer. Ook hier weer een lekkere warme douche en ruimte genoeg om de natte zooi wat te drogen. Op de kamer maak ik koffie op m’n brandertje want hier geen waterkoker en oploskoffie.
We eten uitgebreid in een restaurant 200m verderop en vallen met een volle buik, voldaan in slaap.
Post Merge: 29-09-2024, 10:26
Dag 7 (300km; Ostrow Wielkopolski - Jelenia Gora )Rond 7u word ik wakker en begin rustig m’n gedroogde motorkleding aan te trekken. Om 8u kunnen we ontbijten dus tijd genoeg om in te pakken en startklaar naar het ontbijt te gaan. Om 7u45 lopen we de ontbijtzaal binnen en vallen direct op het buffet aan. De serveerster kijkt wat verbaasd maar laat ons ongestoord de buik vullen. Om 8u komen de warme happen en kleedt ze zich om in nette kleding. Na 3 dubbele espresso's en heel wat broodjes zit ik toch echt vol en neem nog een cake mee die ik, in servetten ingewikkeld, in m’n tas stop.
Gisteren stond er nog niet veel water op de paden, maar dat is nu wel anders. De grond is verzadigd en het lijkt soms meer dat je door een kleine rivier rijdt dan dat je op zandpaden rijdt. We besluiten nutteloze lusjes in de track over te slaan, deze zijn vaak erg glibberig en Steven heeft het lastig met z’n versleten achterband. Vandaag had ik m’n kapotte regenjas onder m’n motorjack gedaan, wat erg lekker warm was de eerste uren. Daarna kwam het water van onder en boven en werden we alsnog door nat en koud. Verderop zie ik wat tussen m’n windscherm zitten. het blijk een jong vogeltje. Ik bevrijd hem maar z’n nek is wat te soepel. Z’n laatste vlucht gaat richting de bloemen waarin ik hem met een mooie boog gooi.
In een stadje vinden we een eetgelegenheid waar vanavond een sweet sixteen feestje in voorbereiding was. We kunnen kiezen uit 2 menu’s en eten onze buik goed vol. Goed opgewarmd beginnen we aan het laatste deel van de diagonaal track die eindigt bij een oud Sovjet militair complex. Het is een beetje teleurstelling want het enige dat te zien is, zijn grote gebouwen midden in een bos.
Na de track hebben we een verbinding van 30km over asfalt naar de Noord-Zuid track die we als laatste rijden richting de auto. Kilometer voor kilometer tellen we af, wat is het nat en koud. Gelukkig is het laatste stukje van deze track de moeite waard. Er is meer hoogteverschil en de ondergrond is rotsachtiger. Op 25km van de camping verlaten we de track en gaan richting de auto. Rivieren zijn veranderd in modderstromen en veel huizen zijn beschermd door zandzakken. In het dorpje van de camping halen we bier, worstjes en ontbijt en betalen met trillende vingers. Op de camping zien we gelukkig dat de auto niet is weggedreven. Steven rijdt hem op het verharde stuk en in onze druipende motorkleding laden we de motoren op in de gutsende regen. Snel kleed ik me uit en warm me op onder de warme douche. Daarna zetten we in het keukentje de oven op 200°C en laten de deur open. Heerlijk warm wordt het. We spoelen de gebakken worstjes weg met kersen en donker bier uit literflessen. Opgewarmd en met volle buik duiken we een uur later de slaapzak in. Steven in een trekkershutje en ik in de keuken.
Post Merge: 29-09-2024, 10:26
Dag +1 (820km; Jelenia Gora -Nijmegen)Rond 6u30 maak ik koffie en zet de oven weer aan om wat op te warmen. Na het ontbijt vertrekken we en komen erachter dat we zonder problemen bij de snelweg komen. Onderweg zien we overvolle rivieren, veel zand op de weg en huizen met zandzakken voor de deur. Vlak voor de snelweg gooien we de tank vol en gaan richting het Westen. Na veel snelweg wisselingen en oponthoud zijn we vlak voor 18u thuis. We nemen afscheid en ik pak m’n natte zooi uit. Het was een heerlijke 9 dagen met 2x800km snelweg en 2600km TET track (55km/u rijdend gemiddelde). Wat is Polen gaaf en wat is het fijn om met een maatje te rijden die hetzelfde denkt over rijtempo, eten en wildkamperen.
M’n voorband is aardig aan het cuppen, wat waarschijnlijk komt door het soms stevige remmen om een zijweg te halen die wat laat zichtbaar was. M’n achterband kan nog wel een paar duizend km mee totdat deze echt op is, dit valt me ontzettend mee. Ik vraag me altijd af waarom mensen toch kiezen voor een allroad band, die meestal veel duurder zijn en in de blubber weinig goeds te bieden hebben. Voor de rest zijn m’n remblokken van negatieve dikte geworden en mag de luchtfilter wel een bad hebben (komt door dag 1 en 2). De motoren hadden weinig aandacht nodig, wat toch wel erg lekker is als je lange dagen wilt maken.