Mooie voorraad GS (
GJ) foto’s Nop
Mooie impressie van de afgelopen week. Ik heb genoten daar van 6 dagen offroadrijden door de meest mooie maar vaak ook bizarre landschappen.
Wat me het meest is bijgebleven zijn
- de fantastische paden door de bergen waar je je fiets van de ene bocht in de andere kunt smijten, vaak kilometers lang zonder een kip tegen te komen,
- uiteraard de ramblas, soms een vieze droge stinkende hel en vaak ook prachtig om doorheen te driften. Vooral de smalle ramblas met hoge zijwanden en een beetje stevige ondergrond zijn yummie, yummie
- de mooie Grand Canyon-achtige bergen die we gezien hebben. Met prachtige kleurschakeringen van rood naar bruin en wit en zelfs zwart.
- de mooie en technische enduropassages waar ik met de GS doorheen geworsteld ben. Weliswaar met de nodige zweetdruppels, maar erg gaaf.
- de ochtend van de tweede dag: starten met 15 km rambla…..
- het observatorium op 2.200 meter hoogte en weg daar naar toe. Lekker brede paden om omhoog te knallen.
- de vette en technisch vaak moeilijke klimmen waar de GS als een beer omhoog klimt. Spoortje zoeken en grommend op koppel omhoog!!
Yiehaa!!!!- hoe verlaten het daar vaak is. Je komt er nauwelijks auto’s, tegenliggers of ander overig verkeer tegen. Veel dorpjes, ook de bewoonde; lijken overdag wel uitgestorven. Hebben we daar eigenlijk een verkeerlicht gezien?
- de onweersbij waarbij het water al na 10 minuten 20 cm hoog door de straten spoelt. Echt aan te bevelen om dan ASAP de ramblas te verlaten.
- de mooie bergwegen die wel voor een GS geschapen leken te zijn. Wat had ik daar graag met een HP2 gereden zeg!
- dat het lekkerder is om zelf op roadbook te navigeren dan te volgen. Voorop rij ik veel beter “m’n eigen tempo” en ben ik scherper. Ook leuk om te ontdekken dat ik zelfs met een defecte IMO redelijk goed door de Sierra Nevada kan navigeren. Alleen de lengte van een rambla en een treinbaan blijken erg moeilijk in te schatten…..wat kan dat eindeloos lang duren zeg.
- als we dan een keer op asfalt zaten waren het vaak mooie stuurweggetjes. En voor de billen helemaal niet verkeerd om ff rust te hebben.
- de drie herten die een tijdje met ons “opliepen”
- tot 2x toe tot aan mijn assen vastgezeten in de baggur…….
- de eindeloze stroom gore bakken van Appie
En natuurlijk niet te vergeten het goede gezelschap. We hebben bijv. ontdekt dat er ook aardige en praatgrage duitsers bestaan. Dat een 6-voudig wereldkampioen absoluut niet te beroerd is om een handje te helpen als je staat te stuntelen met een achterband. En dat iedereen bereid is elkaar uit de baggur of andere ellende te helpen als dat nodig is.
Mijn “schade” na 1 week stenen en keien:
- linkervoetsteun kromgevallen
- linker achterknipperlicht is ergens gesneuveld
- draadbreuk in de kabel van de IMO (dat ik daar drie dagen over moet doen om te achterhalen wat de ellende is, grrr). En achteraf denk ik dat die er thuis al in zat.
- 2x fading in de achterrem door oververhitting. Toch teveel kg duits kwaliteitsstaal die je steeds moet uitremmen bij haarspeldbochten. Remolie vernieuwen dus!
- startmotor is op ± 40 km voor het einde kapot gegaan. Zal wel een magneet zijn die los getrild is.
En ik denk dat de TCS zeker 10 kg zwaarder is door de baggur die er nu nog aanhangt. Al met al heeft de TCS zich uitstekend gehouden. Geen klap verkeerd en bijna alle hindernissen op eigen kracht genomen. Die startmotor had ik wel kunnen repareren denk ik maar na 6 dagen in de woesternij en 30 gr had ik er gewoon ook geen zin meer in.
Maar een volgende keer toch liever op een lichter fietsje. Het kan met een GS, maar zeker op de technische stukken heb je meer plezier met minder fiets. Nu had ik het gewicht van een HP2 en het vermogen van een DRZ.
M’n foto’s zullen nog wel ff op zich laten wachten, want de komende verhuizing vraag nu ff de onverdeelde aandacht. Ik zal wel ff een CD’tje branden voor Frank, want die staat op bijna al mijn foto’s.
Zo en nu weer aan het werk..
GS GJ
