Zo, Meindert, Johan en Corné zitten waarschijnlijk nog in de auto..... Toine durft zich nog niet te laten zien
Dus zal ik maar eens beginnen.....
Ik was er 's ochtend veel te vroeg, vooral omdat ik niet om hoefde te kleden en af te laden etc... Dus ik had veel te veel tijd om een beetje zenuwachtig te worden... Maar na een erg lange uitleg over de regels (maar wel nuttig) was dat alweer een beetje gezakt...
Bij de technische keuring was het alleen allemaal niet zo best.... Nog zoveel moeite gedaan om in ieder geval de juiste banden eronder te hebben, maar er moest ook nog een betere kettinggeleider op een groter voortandwiel kapje, een kilometerteller, mijn rammount bolletje moest eraf, mijn stalen koplampbeschermer moest eraf en toen kwamen ze er ook nog eens achter dat mijn voorwiellagers niet helemaal lekker meer waren en daar waren ze dan uiteindelijk zo druk mee dat ze de rest vergaten na te kijken (want ik wist juist wat andere zaken op te noemem) en mocht ik toch door (iedereen mocht door)
Bij veel andere mensen werden ook allerlei dingen afgekeurd, waaronder veel banden en veel helmen (waaronder die van Corné en Meindert)
Ik werd met 2 jongens ingedeeld bij Gerwin Tuitert een vriendelijke jongeman die de het allemaal wel relaxed zag, vroeg wel wat voor ervaring ik had, maar zei gewoon dat ik lekker mijn eigen ding moest doen.. Maar tijdens het verkenningsrondje werd al snel duidelijk dat er toch wel een erg groot verschil tussen mij en de andere jongens was en kwam ik er al snel achter dat dit nog een slagje zwaarder was dan een offroad rit
Maar ondanks dat ze telkens moesten wachten waren die andere 2 jongens ook erg vriendelijk... en voor mijn eigen ego
mag ik er nog even bij vertellen dat 1 van die 2 2e was geworden en die ander hing er altijd vlak achter maar daar ben ik de naam van vergeten...
Maar goed, na die verkenningsronde was ik toch redelijk overtuigd dat ik hier absoluut niet thuishoorde, dus hoorde alles maar een beetje gelaten aan, er werd al gesproken over groepen switchen, met wat langzamere kneusjes (ikke dus) maar dat bleek te lastig met startrtijden omgooien enz... Dus maar met Gerwin afgesproken dat hij de ene ronde met die andere 2 zou rijden en de andere met mij.
Er waren totaal 6 rondes, waarvan de eerste de verkenningsronde. Het waren allemaal rondes van 26 min en ik was overtuigd dat ik dat echt niet ging halen binnen die 26 min. Maar goed ik mocht het eerste rondje alleen doen, zonder Gerwin en dat bleek ook nog eens een ronde zonder de tijdproef te zijn, zodat je het makkelijk moest halen binnen die 26 min. In mijn eentje ging het gelijk veel beter en begon ik aan de motor te wennen, ruim op tijd binnen, maar ja de volgende rondes allemaal met proef erbij hé... Die ronde bleef gerwin bij mij om wat pointers te geven en dat voelde toch wel lekker vertrouwd... Het parcours begon nu ook al steeds zwaarder te worden. Bij het haaks een grasdijkje ging het al mis, kon de draai niet goed maken, waardoor ik weer teruggleed en omviel, gelukkig toeschouwers (die staan uiteraard bij zo'n lastige situatie) en Gerwin om me te helpen het dijkje op te komen... Verder ging alles nog redelijk goed, maar er kwam pas een grote grijns op mijn gezicht toen ik zag dat ik 2 min binnen de tijd was!! dus ik kon zelfs nog wat drinken
en het zelfvertrouwen nam ineens toen...volgende ronde weer alleen, baan was weer zwaarder, bij het dijke oprijden was het al file van alle gevallenen, mij lukte het weer niet in een vloeiende beweging, halverwege bleef ik even steken, maar wel rechtop... wil ik gas geven wordt ik ineens tegengehouden, blijkt Corné achter mij omgevallen te zijn óp mijn achterwiel hahaha... arme Corné, hij zat in de groep achter mij en startte dus elke ronde 2 min achter mij, dus moest mij telkens zien te passeren.... maar goed gaat allemaal zijn gangetje, leg de motor nog eens neer in het diepe heidezand, kreeg hem gelukkig zelf overeind... Verder gingen de rondes eigenlijk best goed en was ik toch elke keer erg happy om op de klok te zien dat ik binnen de tijd was.. en met de finish kreeg ik toch applaus van mijn team en de service stand, dat ik alles gehaald had en ook nog eens binnen de tijden. Dat had na mijn verkenningsrondje niemand verwacht
Met de prijsuitreiking dan nog het toetje...
Ze hebben altijd een poedelprijs, maar met zoveel niet gefinishte deelnemers zochten ze een andere kategorie en dat was..... ikke!! omdat ik het enige meisje was en nog netjes tegen verwachting in binnen de tijd had gereden, er moeten meer meiden in de enduro meedoen zeiden ze!!! En zo stond ik daar ineens naast de nummer 1 op het podium met een wel verschikkelijk mooie bokaal
Foto's zouden er snel moeten komen en volgens de fotograaf stond ik er goed op, dus ik ben benieuwd of ik hier nog een mooie herinerring aan over hou, want het was toch wel een hele toffe dag hoor.
