donderdag 5 juni 2008 dag 8 Poiana naar Satu Mare(Ro)Alweer vroeg uit de veren en weer de rally routine aanmeten. De lucht ziet er donker uit maar het is nog droog. De voorspellingen beloven weinig goeds. Het eerste deel van de route zou een mooi stuk offroad zijn. Dat was een understatement! Het was weergaloos mooi! Ik denk niet dat ik al veel ritten van dat kaliber heb gereden, zo mooi. Het was af en toe aan het miezeren maar het zette niet door. Ik had helaas de camera in het krat gedaan en kon dus geen foto`s maken van de prachtige omgeving.
Roos heeft dat wel gedaan dus ik gebruik wat foto`s van haar om het te illustreren:
Fantastisch rijden dus. De weg kronkelde omhoog was echt super om te rijden, het bleef angstvallig droog, op het randje. het was echt heerlijk rijden.
Op een gegeven moment kwamen we de bocht om en zagen we in de verte een modderplak liggen. Uitgerekend daar zat Martin Utberg van Topspeed met z`n camera te filmen dus we hadden alle 3 direct door dat dit een interessant punt was waar hij de ramptoerist wou uithangen. Direct werd onbewust dat stuk voor ons als een No Dropping the Bike zone gebombardeerd en natuurlijk ging het prima. Direkt na dat stuk even uithijgen buiten het zicht van de camera en Ria moest even plassen. Horen we in de verte, door het struweel:"DOORRIJDEN JULLIE". Daarop de goed man maar even van repliek gediend, u begrijpt dat.
Daarna gingen we de berg weer af, een prachtige grindpas gelardeerd met grote keien en kleine doorwadingen. We werden door XToon en Nilzzz ingehaald en even later kwam Gerben ons voorbij. Aan het einde van deze pas moesten we een vraag beantwoorden: wat ziet u gedurende de eerste km? Nou, blijkbaar een vervallen ertsmijn en daarna, net voor het dorp een ertsverwerkingsinstallatie. Verlaten fabrieksgebouwen hebben hun eigen schoonheid. Ze herinneren aan de bedrijvigheid die er ooit plaatsvond en geven de tragiek van werkeloosheid op hun manier goed weer. Een mooi moment om even stil te staan en ons af te vragen wat hier is gebeurd, wat heeft deze industrie genekt?
Donkere wolken hingen boven het stadje Borza en een fikse regenbui bleek onvermijdelijk. Gelukkig moesten we alle drie tanken en dat was tegelijk het moment dat Max erachter kwam dat z`n auxiliary fuel tank (extra tank dus) lek was. Zijn vering bleek een aantal stukken niet goed genoeg te hebben verwerkt waardoor de ketting een gaatje had geslepen in z`n tank. Erg jammer maar geen probleem verder, gewoon de actieradius wat aanpassen. Ondertussen gingen de hemelsluizen open en werd het echt nat. Regenpak aan en verder.
Na zo`n 40 km werd het weer droog en was de weg ook alweer droog en konden we genieten van mooie asfaltstukken. Na een mooie scherpe afslag naar rechts ging de weg steil omhoog en naderde de volgende controlevraag:"Wat voor huisjes staan er aan uw rechterkant"? Ik keek eens goed, het was een zigeunerdorp met "huizen" van golfplaat, leem, multiplex, je kon het zo gek niet verzinnen of ze hadden het gebruikt, een zogenaamd "bidonville" leek het wel. Desondanks konden de mensen nog lachen toen we langs reden. Martin utberg stond daar weer te wachten met z`n camera en hield me aan met de vraag of ik _nog_ een keer wou komen aanrijden zodat ie het beter kon filmen. Ik heb vriendelijk bedankt voor de eer, vond het zelfs gênant ten opzichte van de mensen die daar voor hun krotten stonden. Nog een aantal kms later stopten we bij een tankstation om even de regenpakken weer uit te doen. Komt Martin Utberg weer aanrijden. Hij zei dat ie nog zo zat te hopen dat we op ons gezicht zouden gaan in de modderplak, had mooie beelden opgeleverd. Ik heb `m maar toegevoegd dat we niet voor de mooie beelden van Topspeed kwamen maar om lekker en mooi te rijden.
We zagen in de verte alweer een bui hangen maar er volgde nog een hele mooie pas. Toen bleken er ook grenzen te zijn aan de waterdichtheid van regenkleding. Het bleef maar gieten maar de route bleef adembenemend. We kwamen bij het tankstation richting CP1 en we zagen daar onder een afdak Fr@dventure, Klei, Sjiel en Jeroen zitten. Ik voelde hoe het regenwater uit m`n mouwen liep en dacht: goed plan! Ria had even niet in de gaten dat de weg hoger lag ten opzichte van het tankstation en dat ze toch echt 1 van de 2 opritjes diende te nemen maar nee, als een stormram moest ze regelrecht richting het terras. Groot was haar verbazing toen ze plots een drempel van een halve meter afknalde. Dat was voor ons allen een komisch moment maar ze bleef overeind, ze slaagde er alleen niet in om een casual look te houden.
Op het terras bleek het goed toeven; de regen zwol aan naar onweer en we zaten er veilig. Er werd voor ons een omelet geprepareerd en er stroomden letterlijk en figuurlijk steeds meer mensen binnen. Het stromend water bleek door de weersomstandigheden uitgevallen te zijn wat betekende dat Hamster z`n koffie niet kon krijgen. Hamster vroeg daarop of ze mineraalwater hadden en of ze daar dan koffie van kon maken. Dat was geen probleem, zo bleek. Hij kreeg een lekker bakkie koud mineraalwater met oploskoffie.
Max, Ria en ik hadden een het weer zo eens bekeken, we waren doorweekt en eerlijk gezegd klonk een warm bad ons goed in de oren. We besloten daarom de proeven maar te laten voor wat ze waren en gingen regelrecht (nou ja, volgens Garmin dan) richting hotel melody in Satu Mare. Daar aangekomen snel die natte en koude kleding uit. In het hotel bleek een feestje gaande, jeugdig volk keek de ogen uit met al die motoren die op de binnenplaats arriveerden. Ondanks het weer was dit echt een ongelooflijk mooie dag, wat een route.
