Peet had naast het nodige bier (2 koelkasten!!!) een blik jonge belgische dames geregeld. Alleen jammer dat ze niet voor zijn charmes bezweken….
Hier ben ik niet zeker van, ik heb Peet
niet in bed zien kruipen, en belangrijker, ik heb hem de hele (korte) nacht niet gehoord, zonder foto's geloof ik dus niet dat hij die drie uurtjes bij ons heeft gelegen.....
(ik heb ook wel eens vrouwen horen gillen van genot waarbij ik dacht dat het brandalarm af ging (niet bij mezelf natuurlijk
)
Goed.
Terwijl ik dit schrijf lig ik als watje nog in bed
. Na de coacktail van paracetamol, vitaminedrankjes, codeïne tabletjes en thee van de vrijdag heb ik redelijk slecht geslapen, 4x in de vrieskou naar het lekkere warme toilet gegleden en toen het zaterdag tijd was om op te staan wilde ik eigenlijk het liefst blijven liggen. Na een bakje yoghurt, thee en een boterham heb ik op chaotische wijze mijn boeltje bij elkaar gepakt en mij op de motor gehesen. Sorry Richard, dat ik de klep van de KTM-oranje Volvo niet had afgesloten, ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij.
Ik ben begonnen aan de rit met te nog maar eens 2 paracetamol om de griep te onderdrukken. Het begon al goed want mijn tripteller wilde op de afstandbediening en op het apparaat zelf niet meer plussen en minnen en ook niet nullen. Dus roadbook voor niets geplakt.
Ik ben achte JW en Bolski aan gereden maar toen Bolski even stil kwam te staan zou ik naar JW rijden maar die heb ik dus niet meer gevonden, Ook Bolski kwam ik niet meer tegen. Daar stond ik, geen idee waar ik op het roadbook was, en een niet werkende teller. Gelukkig had Peet me verteld dat de route altijd hetzelfde was en ik had zijn track (20km was het toch???) die hij vorig jaar had gereden in de GPS staan. Ik bleek niet meer op de track te staan en ben terug gereden naar de track en verder gaan rijden op de GPS in mijn eigen tempo. Dat ging prima, af en toe kwam ik wat anderen tegen, die haalden me meestal in en ik haakte dan maar aan zodat ik niet meer op de route hoefde te letten. Na een kleine crash ben ik weer in mijn eigen tempo gaan verder rijden. Toen werd ik ingehaald door Erwin en Arthur, die heb ik ook weer een tijdje gevolgd tot de volgende bijna-crash, dus maar weer op mijn eigen tempo verder gegaan. Tussendoor nog even gestopt voor een koek en een aspirine. Ik heb de route op GPS tot aan de lunch afgemaakt. bij de lunch lekker gegeten van OER herinnering (varkenspoot), 5 frietjes en wat sla (en een aspirine). En dat was veel meer dan Richard die volgens mij het liefst daar ter plekke onder tafel een dutje wilde gaan doen.
Na de lunch heb ik met JW de route afgemaakt. Hij was toen al alleen omdat Jaap helaas was uitgevallen. Af en toe moeten aanpoten om de snelheid bij te houden maar de goede lunch gaf me vleugel(tje)s.
JW Bedankt! Ik had de rest van de track niet dus ik was blij dat ik hem met je heb kunnen uitrijden. Het venijn zat hem ook deze keer weer in de staart, één van de laatste modderpaden was goed diep en lastig. Uiteindelijk heb ik het gehaald en ik ben blij dat mijn privé chauffeur Richard me heeft thuis gebracht want aan het idee om zelf nog naar huis te moeten rijden wilde ik maar even niet denken.
Thuis een lekkere warme douche en binnen enkele minuten nadat ik om 20:30 in bed lag sliep ik als een os.
Zondag kwam de kater van het geheel, zonder aspirine en adrenaline won de griep het echt en ik heb echt een kl@te zondag gehad. Ik lig nu nog te snotteren maar het gaat alweer wat beter. Morgen maar weer eens uit bed want bij de eerste poging een uurtje geleden leek het alsof ik dronken was en ben ik weer terug in bed gekropen.
Iedereen bedankt voor de gezellige avond en dag, aan mij had je niet veel maar dat probeer ik volgend jaar wel weer goed te maken!!
Simmetje (Rob)
