Hulp bieden en opvoeden is in mijn ogen niet het zelfde omdat je het los kunt zien. In mijn opleiding tot rij-instucteur heb ik heel wat geleerd op het gebied van nieuwe stof aanleren in het algemeen.
Mijn visie is dat "Hulp bieden" naar de ander toe is en "Opvoeden" doe je zelf. Dit gebeurd door ervaringen die je zelf hebt opgedaan (eventueel door die hulp van een ander).
Op het moment dat een opsporingsamtenaar je vragen gaat stellen omdat je de wet hebt overtreden (al of niet bewust) is hij de persoon die je dus de "hulp" bied. Heel cru gezegd. Ik denk niet dat we van de persoon die een feit constateerd mogen verwachten om soepel te doen. Daar is een rechter voor. Net zo min dat je van je moeder soepelheid mag verwachten als je uit de snoeppot hebt gepikt terwijl ze je dat al meerdere keren met uitleg heeft verboden.
Nederlanders zoeken graag de mazen van de wet op en daar ligt niet alleen onze kracht maar ook onze zwakte. Zonder regels kunnen we niet fucntioneren of klagen als ze er niet zijn en we schoppen er het liefst tegenaan als ze er wel zijn.
Ik denk ook dat het in onze verantwoordelijkheid ligt om de overheid er op te wijzen dat regelgeving redelijk moet worden gehanteerd. Niemand, oké zeer weining, mensen zullen zich houden aan als een snelheidsbeperking bij "wegwerkzaamheden" wordt aangekondigd, de weg niet versmalt is, niemand aan het werk en het ook nog een zondag is.
Hier zou het wel eens kunnen zijn dat de opsporingsambtenaar zijn recht van politie sepot zal toepassen of zelfs zijn gezicht niet laat zien om ergernis te voorkomen.
Overigens is er ook een geval bekend dat alle opsporingsambtenaren in verweer kwamen toe ze van de minister de opdracht kregen te gaan schrijven tegen verlichting op de persoon en niet op de fiets. Maar dit wordt een hele andere discussie.
Denk na bij wat je doet, ik ben ook niet roomser dan de paus. Sterker nog, heb helemaal niks met dat geloof.