Over een maandje gaat het beginnen. Ik keek vanochtend naar buiten en dacht dat wat extra conditie training nooit kwaad kan. Eigenlijk niet nodig maar het is toch goed weer.
Ik pak m’n fiets, gooi m’n tas achterop en begin te trappen richting werk.
Dwars door de stad, de middelbare scholen route. Altijd garant voor drukke fietspaden vol met jong tuig. Dit is pas echt trainen.
Het zweet gutst langs m’n hoofd omlaag. Al bijna halverwege.
Sprintje naar het stoplicht dat al op oranje springt en ik haal net de overkant van die drukke weg. M’n hartslag kruipt gestaag omhoog. Daar komt die hoge brug, toch maar een versnelling lager want ik voel al steken in m’n zij. Nog een klein stukje industrieterrein met een wegdek dat een Baja waardig is.
Met rode kop, natte rug en een zoemend hart kom ik bij het fietsenhok aan. Ja, die Baja Saxonia gaat wel lukken.
Want heb nu toch alweer 8km gefietst . . . .
