Ik mis het ontmoedigende eenzame geploeter van de eenzame "fietser" die kromgebogen over zijn fiets (of gebogen over zijn kromme fiets) tegen de wind (dus midden in een zandstorm) zich een wegbaant door de woestijn. In plaats daarvan overal mensen die je as voor je doorzagen, banden geven, flesjes water in je nek gieten en geiten voor je slachten, super-de-luxe vrachtwagens met douche en zelfs een kantoortje voor de navigator, die na het kleuren naar zijn hotel met airo en roomservice gaat.
Afrika dus, en weg met al die servicewagens, allemaal 2 weken uit een kistje leven!!