Ben in Turkije ivm de Transanatolia, zit een dagje roadbooks te schrijven en kan t niet laten ff te reageren:
De traditionele 'Dakar'landen zoals Mali en Mauretanie zijn niet veiliger of onveiliger dan pakweg een jaar of tien terug, incidenten met leger, smokkelaars en bandieten en/of terroristen zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Zoals Arjen aangeeft, de verzekering speelde een rol bij de beslissing Dakar 2008 niet door te laten gaan. In de Franse media wordt sowieso veel meer en uitgebreider bericht over de toestand in West-Afrika. Het toerisme ligt in Mali en Mauretanie volledig op z'n gat. (aldus Justus Buma die in Atar al jarenlang een camping runt en tours organiseert en die ik ieder jaar bezoek met Heroes Legend)
ASO is natuurlijk een mooi doelwit, en zorgt in geval van een incident voor wereldwijde publiciteit.
Commercie speelt natuurlijk wel een grote rol, Zuid-Amerika is veel interessanter dan Afrika. (de lokale bevolking in Afrika zie je niet langs de specials) Heel veel zendtijd op tv, dus interessanter voor sponsoren, en veel overheidsfondsen voor ASO. En ook Volkswagen(die bv. de uitzendingen op Eurosport financiert) en BMW hebben een voorkeur voor Zuid-Amerika, wat voor ASO wel meetelt natuurlijk.
Avontuurlijk is Dakar allang niet meer, waar het ook gehouden wordt. Driekwart van de deelnemers rijdt op sporen, navigeren is er niet bij, en met alle middelen die er zijn is hulp nooit ver weg. (Ook in Marokko ben je nooit alleen, of je nu wilt of niet.) Dat er ongelukken gebeuren doordat mensen verdwalen, of dat er geen goede medische zorg is, is voor ASO in deze tijden niet te verkopen en dus is het maar goed dat er altijd een helikopter in de buurt is.
In Zuid-Amerika wordt het echter wel erg moeilijk om de 'schijn' van avontuur op te houden, met al die mensen langs de route 'in the middle of nowhere'. De specials zijn zwaar en mooi, mensen langs de route en in de steden erg enthousiast, dus daar is niets mis mee. Maar wat mij betreft hoort de Dakar ook in Afrika thuis. Maar goed, tijden veranderen, en misschien moeten we niet teveel terug kijken.....
Begin jaren negentig reden we op de motor zonder gps en mobiel door de Sahara, dat was wat mij betreft echt avontuur. Je had soms geen idee waar je was, en het ging allemaal net met brandstof en water. Maar voor mensen die in jaren 60 en 70 door de Sahara trokken was dat weer een ander verhaal, zij moesten het ook nog eens doen met onbetrouwbare voertuigen.... Zo is t altijd wat natuurlijk.