Dat is een overspanningscircuit, niet echt een balancer natuurlijk.
Heb je gelijk in. Het RC-volk noemt dit een 'balancer', vandaar.
Maar het doet wel een van de belangrijkste zaken: helpen voorkomen dat de cellen grof overladen worden.
Ideaal is het ook niet. Maar met een ander ontwerp wat ik nog heb liggen dat wel echt balanceert en het laadproces stuurt ben ik gelijk het gewichts- en volumevoordeel van de LiFePO4 cellen kwijt
Maar het is zowiezo al beter dan het 'niks' wat er volgens mij in de meeste van die LiFePO4 motor-accu's zit.
tja, en dat heb je dan 4x nodig (voo riedere cel 1x): op een experimenteerprinjte wordt dat een zooitje
Niet op een experimenteerprintje bouwen. Dat kost alleen maar extra ruimte. Gewoon in '3D' bedraden en een kwak epoxy er overheen. Dat SOT23-je en die paar 0603-weerstanden kunnen best bovenop de transistor, de vermogensweerstand in het verlengde ervan. En dat geheel kan weer in de ruimte tussen de ronde cellen.
hoe warm wordt het? (als je slechts 150mA weg wil gooien (= 600mW/cel) dan heb je alleen de 431 en 2 weerstanden nodig natuurlijk.. das makkelijker.
Een standaard 431 die met 150mA geen problemen heeft lust zelf ook nog wel wat stroom. Okee, maar een paar mA, maar dat tikt nog best hard aan.
En hoe warm word het? Tsja, meer dan een paar Watt raak je niet kwijt in ieder geval.
Maarja.. bij 10A laden is dat wel erg weinig he.
Als de cellen perfect gelijk zijn hoeft er helemaal niks aan overspanningsbeveiliging of (echt)balanceren gedaan te worden. Mits de spanningsregelaar van de motorfiets zich een beetje gedraagt tenminste.
Als een cel dood is heb je de slechtste situatie. De praktijk zit er ergens tussenin.
Probleem is echter dat het niet werkt... die cellen moet je moet je afkappen bij 3.7V laadspanning, en dan is de laadstroomnog gewoon 99% hoor... ze zijn niet echt zelfregulerend.
Als je dan de spanning op 3,7V houd gaat de stroom afnemen. Met standaard Li-ion tenminste wel. Misschien eens een goede technical manual op de kop tikken en een paar echte cellen regelen om mee te spelen. Bij het LiPootje werkte dit principe overigens prima en werden de regelaars pas warm tegen de tijd dat de maximale celspanning bereikt was (daar was de laadspanning altijd hoger dan de celspanning maar was de laadstroom ook vrij laag).
Tegen de tijd dat 1 cel op 3,6V begint te komen behoort de rest er niet ver vandaan te zitten. De overspanningsbeveiliging hoeft dus idealiter nooit, en hopelijk maar kort en niet krachtig zijn werk te doen.
