Eindelijk gaat het wat beter met de telefoonlijnen, kunnen we ook een beetje bijpraten.
Wel , vandaag was echt wel een lastige dag voor me, die val van gisteren was echt wel een megaklapper en daar heb ik vandaag de gevolgen van mogen ondervinden, een dot van een bloeduitstorting op mijn linkerdij waardoor ik mijn voet met moeite kon terugzetten, telkens ik mijn been moest zetten, dat zal je wel zien wanneer ze ons beiden hebben gefilmd, Paolo en ikzelf na enkele kilometers ... Ik probeer zo rustig mogelijk in mijn ritme te komen en moest de pijn wel verbijten. Na 10 clicks ongeveer botste ik op Paolo die aan de splitsing op en neer stond te schudden met zijn hoofd dat hij de weg kwijt was, terwijl ik gewoon zeker was dat ik juist zat. Even heb ik dan de kop genomen maar onze kleine was te gestresseerd en wilde sneller .... Hij is er dan weer over gekomen maar kreeg later problemen met de ontsteking of de batterij, ik weet het nog steeds niet. Hij is nu in ieder geval nog niet gearriveerd ( 09.30 gisterenavond) en verliest alle hoop op zijn goede klassement. Bij de CP heb ik mijn reserve batterij nog gegeven en ik was al eerder bij hem gestopt toen hij stilstond om hem te helpen maar uiteindelijk heeft hij toch uren stil gestaan in de woestijn.
Zo zie je maar weer, constant rijden is het enige belangrijke, kijk maar naar Henk. Die komt ook weer netjes de top 15 binnen wandelen zonder grote risico's, hij blijft constant rijden en dat telt in de Dakar. Natuurlijk is het jammer voor Paolo, dat is gewoon pech als je op deze manier je positie verliest maar hij ging me ook te keer de laatste dagen... Weet je nog dat hij er vorig jaar in Iquique ook zo spectaculair afstuiterde aan de tankstop .... los over de pick-up waar hij bovenop knalde !! Hij neemt altijd dat tikje meer risico dan wat je kan blijven nemen, veertien dagen lang. Het is echt een GP Motorcross geworden van 14 dagen met reeksen van 5 uur en langer.
Zoals vandaag is dat niet vol te houden, dan moet je al eens rustig aan doen, weet je wat dat is .... vandaag zeker 150 km fesh-fesh dat je er helemaal gek van wordt, het maakt het navigeren zo ontzettend moeilijk en je moet wel, anders raak je zo het noorden kwijt. Er wordt in deze Dakar ook veel meer tijd verspild aan het vinden van het juiste WP, soms ben je enkele minuten aan het cirkelen als een gier die zijn prooi niet vindt. Daarna hebben we dan weer minstens 100 km stenen gekregen, constant alert blijven, nooit even relaxed op de motor zitten .... dat maakt een mens moe, dat kan ik je verzekeren, zeker met zo'n dikke poot.
Ja, van Zé heb je wel gehoord zeker, die is er ook af gestuiterd omdat hij even te lang op zijn roadbook keek, ping .... en daar lag hij, sleutelbeen kapot. Dat kan zomaar elke meter gebeuren. Zo ben ik nu al de enige BMW rijder met kans op een goede totaal uitslag, de kansen kunnen met de dag verkeren. Ik wil echter koste wat kost aankomen in Buenos Aires, niet zoals vorig jaar waar je enkele dagen voor de finish aan de kant moet.
Gelukkig draait de motor wel zo perfect dat het om bang van te worden is... dat kan zo niet blijven duren zou je denken. We hebben dit jaar echter zoveel ervaring opgedaan en zoveel kapot gereden om kapot te rijden dat we vrij zeker kunnen zijn dat ons materiaal bij het beste is wat er bestaat. Boy heeft gisteren het blokje vervangen en nog een uurtje gaan testrijden. Ongelofelijk, wat hij er allemaal voor over heeft om ervoor te zorgen dat mijn G450RR als een poesje blijft spinnen . Hij begint altijd als eerste aan mijn Beamertje en als de anderen al lang slapen zijn is hij nog bezig met de laatste check-ups om toch maar niks aan het toeval over te laten. Hij heeft echt een stap voorwaarts gezet en is één der meest professionele mechaniciens onder de motorrijders, zeker weten. Ik ben hem dan ook ontzettend dankbaar voor zijn inzet en onvermoeibare doorzettingskracht.
Morgen wordt het een lange slaapdag.... zoveel mogelijk uren ga ik proberen te slapen. Wolfgang heeft een hotelletje gehuurd dacht ik waar we kunnen douchen en onszelf opfrissen, ik weet niet of we daar ook slapen want de camper begint al aardig naar zweterige mannengeur te ruiken. In het hotel kunnen we ook wat laten wassen, dan kunnen we de dag daarop op ons zondagsbest aan de volgende zware etappe beginnen. Dat lijkt weer een echte monsteretappe te worden, de langste uit deze Dakar met een special van 631 km , in twee delen en 208 km verbinding er nog bovenop. Ik denk dat ik zaterdag mijn bed niet uitkom ......
