Speciaal voor Jac schaamteloos gekopieerd van mijn eigen verslag op het GS-forum
I.v.m. een feestje de avond er voor om kwart over twee mijn nest in en om kwart voor zes er weer uit, pffff….. :sad1: Om half zeven met de TCS achterop weggereden en via Baarle Nassau, Geel en Turnhout (mooie omgeving zeg) om ± kwart voor negen in Diest aangekomen.
Daar stonden Do & Inge al de fietsen af te laden. Snel mijn inschrijving geregeld en gezamenlijk roadbooks staan plakken. Kennis gemaakt met het maatje van Z.Klei (
Jos??, wat ben ik toch slecht in namen onthouden :oops: ) en de boel verder opgetuigd. Komt Jac die ik tijdens de Enduro de Condroz heb ontmoet (
wat een tegenstelling in omstandigheden zeg, toen sneeuw en ijs, nu bloedjebloedje heet) vragen of hij ook mee kan rijden met zijn TTR. Prima, maar na de waarschuwingen van Ad over de hoeveelheid stof toch maar besloten om niet met 5 man te gaan rijden, maar op te splitsen in 2 groepjes;
- Inge, Do en Jos (DRZ, HP2 en KTM)
- Jac en GJ (TTR en TCS)
Om ±09.30 uur , iets van 10 minuten eerder dan D&I&J (Do stond nog in zijn onderbroek, na een tijd te hebben lopen klooien aan zijn roadbook) van start. Eerst een paar afslagen misrijden nodig om weer in het ritme van roadbookrijden te komen (was voor mij zeker een half jaar geleden dat ik zelf roadbook had moeten lezen, blijkbaar veel achter anderen aan kunnen hobbelen. Dan hoef je toch minder scherp te zijn), maar in de loop van de dag ging dat weer steeds beter. Tempo aanvankelijk ook niet zo hoog, ik heb altijd weer ff nodig om “in te komen” en me voldoende vertrouwd met de omstandigheden te voelen, maar het rijden met Jac ging prima. Redelijk gelijkwaardig tempo, voldoende afstand, geen gekke dingen doen, elkaar in de gaten houden en regelmatig goed overleg :thumbleft:
Wat is het mooi rijden daar zeg :!: Relatief weinig asfalt, veel verbindingsstukken zijn van die mooie boerenpaden met zand, gravel en puin en heel veel technisch rijden. Ad zijn specialisme is volgens mij wat hij in het roadbook “jungletracks” noemt: smalle sporen, liefst berg op of berg af, met flinke kuilen, hobbels en geulen erin, boomwortels en –stammetjes over het pad en bijna overwoekerd met onstuimig groeiend groen, zodat je bijna niet ziet wat je onder de wielen krijgt. En soms zo laag overhangende takken dat ik de GS er bijna niet onderdoor kreeg. Zelfs mijn ene spiegel was nog te hoog en lastig, die laat ik de volgende keer ook maar thuis. Op je buik op de tank liggen en dan maar pielen. Vaak is het dan gewoon een kwestie van je motor er doorheen drukken. Eénmaal op zo,n pad is er ook geen weg meer terug, veel te smal en zompig. De valbeugels van de TCS hebben veel wat sporen een stuk breder moeten maken :roll:
Mooiste was een “jungletrack” dat we in de loop van de middag pakten; iets van 800 meter lang, berg op waarbij je steeds van kant naar kant moest springen, vooral voldoende vaart houden om op de schuine zijkant te kunnen blijven, over wortels en diepe gaten en geulen heen, onder boomtakken door, etc. Fantastisch om daar in één keer rijdend boven te komen :headbang: :headbang:
De enige goeie manier is om swingend omhoog te rijden.
Wel blij dat het droog was, want bij regen stroomt het water daar omlaag en is het voor een zware 2V een bijna onneembare hindernis denk ik.
‘s ochtends met zijn vijven deze waterbak bedwongen:
Jos aan de start:
en Do die zonder zorgen over natte voeten in de plomp stapt om te gaan helpen
Respect voor Do, Inge en Jac die ‘m “gewoon” rijdend genomen hebben. Koel blijven, goed kijken, voldoende tempo en in nog geen drie seconden is de uitdaging bedwongen. Kwestie van durven volgens hen.
Nah, ik geloof ze graag, maar Jos en ik hadden er wat meer moeite mee en hebben ‘m uiteindelijk via een alternatieve route, met heel veel zweetdruppels, bedwongen.
Maar voor mij echter niet nadat ik ff op de zijkant in het water heb gelegen. Iedereen nog bedankt voor de helpende handen en natte voeten. Die waren wel nodig om de 180 kg Duits kwaliteitsstaal weer omhoog te krijgen.
Soms prachtige paden door heuphoog gras of andere gewassen. Op een gegeven ogenblik reden we vlak langs een veld met een 40-50 cm hoog grasachtig gewas met kleine blauwe bloemetjes dat als een golvende deken tegen de helling op lag. Prachtig gezicht ………….en ondertussen de 20cm. naast me plettend met de valbeugels.
’s middags komen Jac en ik nog een paar brabo’s/belgen op de route tegen die vragen of we mummelmummel “verband” mummelmummel bij ons hebben :scratch: Omdat we inmiddels al via Ad gehoord hebben dat Jos zijn sleutelbeen gebroken heeft denk ik meteen aan een ongeval. Zie 10 meter verderop ook drie man bezig met iets (iemand?) op de grond. Ook het ongeval met Johan zit nog in mijn kop. Na mijn helm te hebben afgezet blijkt dat hij een
VOORband bedoelde ….. pfffff.
Mijn reserve 21” biba omgewisseld voor geld, grappen gemaakt over zelf na 300 meter lekrijden, en weer door. Bergie op, bergie af, vaak via een singletrack.
Hier komt Jac uit het zoveelste “junglepad” zetten met zijn prachtige rallyklaar gepimpte TTR 600 :love5:
Jac en ik hebben uiteindelijk om 17.00 uur de handdoek in de ring gegooid en zijn via asfalt terug naar Diest gereden. We hadden toen 172 km op de teller staan en moesten nog ongeveer 35 kilometer volgens roadbook (185 km in totaal). Blijkbaar de nodig bonuskilometers gemaakt, geen straf daar overigens…
De inspanningen en een hele dag worstelen in de hitte hadden toen hun tol wel geëist. De camelbak’s waren leeg (3 liter water en een flesje AA weg gezopen) en de wetenschap nog meer dan 2 uur in de auto te moeten zitten maakten dit voor ons tot een wijs besluit. De aanblik van vijf worstelende endurorijders in een moddergeul voor ons deed de zin in nog meer zweten ook wel wat wegebben.
Voor mij was het een uitstekend training voor een rally in Spanje oid. : heet, technisch, veel stenen en kuilen en veel navigatiewerk. Veel van het terrein is met de TCS goed te doen, maar op sommige echt technische stukken, zoals die doorwading, schiet ik nog tekort. En dan kost het errug veel zweet.
Goed roadbook, met af en toe afstanden die niet helemaal juist zijn. Maar wel een goede training in RB-rijden, omdat er soms klein onopvallende tekentjes staan, die uiteindelijk toch wel heel belangrijk blijken. Moet je echt heel scherp op zijn!
Bij thuiskomst zag ik trouwens dat ik de zwakke plek van een 2V te zwaar belast heb: door het avontuur in de watergoot heb ik een scheur in het rechterkleppendeksel opgelopen :cry: Een plasje olie op de aanhanger liet daar geen twijfel over bestaan.
Nog geluk dat de boel onderweg niet is vastgelopen, want ik heb er daarna nog 140-150 km mee gereden, waarbij ik de fiets nou niet echt gespaard heb. Weer een les; volgens keer fiets inspecteren na op de zijkant op een harde ondergrond te hebben gelegen. Is bij zand meestal geen probleem.
Ik lees dat het niet afmaken van de rit voor Inge & Do een reden is om volgend jaar weer te gaan. Nou, dan moet ik dan ook maar weer. Steek ik wel vooral ff een scherpe achterband, die heb je daar wel nodig.
Ach, zelfs als ik ‘m wel uitgereden had zou ik volgend jaar weer willen…..
(niet zo heel veel) meer foto’s op:
http://www.gsgj.smugmug.com/gallery/1578700/1GS GJ :rr:
(niet zo veel foto's gemaakt dit keer. Was me veel te heet :oops:
De oplettende kijker ziet de zweetdruppels over mijn neus glijden :| )
