Wij zijn zo rond een uur of 10.25u bij de keuring aangekomen en dat ging supervlot! De eerste reactie op mijn motor: "Wauw! Een echte BMW!, dat is de tweede vandaag!". Ik voelde me al belangrijk vanaf de eerste moment.
De mensen van de keuring waren ongeloofelijk vriendelijk en deden een mens in de druipende regen al meteen zin krijgen om erin te vliegen. Nog even inschrijven en we konden vertrekken tussen veeeel anderen.
WOW!
Voor een eerste OTR was dit meteen zeer groots: Brede slingerende maismodderbanen waar gekke duivels op noppen ons voorbijvlogen terwijl wij heen en weer stuiterend als echte beginners onze weg nog moesten zoeken, terwijl de modder en de tweetaktdampen ons letterlijk in't gezicht vlogen. Maar al redelijk snel werd duidelijk dat de duivels op de maisplekken ons in het bos niet konden volgen...
Die single tracks waren echt plezant, maar niet voor een bepaalde husqvarna die in de namiddag met stinkende koppeling moest stoppen, of was het een koelwaterlek?
Maar op de crossbaan was het echt ploegen...dat was niks voor mij...respekt voor de jongens en meisjes die daar doorheen vlogen en vlak voor de bocht op de gas gingen. Ik heb dat 1 keer geprobeerd en belandde in de berm.
Dan steeds sneller en sneller door de maismodder om te ontdekken dat die duivels van in't begin gewoon gelijk hadden met hun vaart: Wat werd dat gemakkelijk! Alleen de erg grote knippen deden me soms wensen dat ik wat minder snel ging, en dan nog vlogen er brommers me voorbij!
Aangekomen bij de 'hillclimb': Even wachten aan de voet om te kijken wat het inhield. Er stopte een oudere crosser die zei "durf je niet?, Het is makkelijk zat hoor, gewoon in het spoor blijven, je kan haast niet vallen" Zijn woorden waren nog niet uitgesproken of ik zetten het gas erop en reed in 1 vloeiende beweging naar boven! Die BMW heeft tractie! Niet te geloven. Maar boven aangekomen was het 1 steile muur naar beneden, SHIT! Tja, geen weg terug dus achterrem helemaal in en koppeling in lichte paniek even losgelaten: Motor sloeg natuurlijk af en met zeer weinig bijgeluid dus naar beneden geschoven.
De tweede ronde ging beter en beter, de crossbaan niet meegerekend dan, en de tweede hillclimb kreeg ik bovenaan de zon in m'n ogen waardoor ik niet meer zag waar ik was. Motor afgeslagen maar toch nog bovengeraakt. Naar beneden was moeilijker dan de eerste keer door de nog diepere sporen, maar ik deed het deze keer zonder afslaande motor.
M'n polsen en onderarmen waren na twee ritten zo hard als beton, m'n ogen zaten vol modder door twee ritten zonder bril te rijden, en ik was aan't zweten als een rund, maar toch had ik nog zin om te rijden! Zo'n OTR is wel een pokkeherrie, maar dat ga ik af en toe toch eens meepikken!
Oh ja...m'n nummerplaat ligt ergens in de Handelse velden, die is er onderweg afgescheurd en afgedonderd.
Bedankt aan de organisatie en aan allen met een stille pijp!
Over and out.
PS: De BMW trok wel heel veel aandacht, vele enthousiaste reacties!
