Heb een interessant dinsdagmiddag ritje achter de rug. Als je geen zin heb in gewauwel, raad ik aan niet verder te lezen
Mooi weer, een vrije dag. Ik besloot te gaan kijken hoe de vegetatie in het Drents friesche wold erbij stond, na op het nieuws gehoord te hebben dat de natuur de lente vroeg aan voelt komen.
Crosslaarzen aan, de DR aangetrapt, die richting op en op zoek naar mooie paden. Ik ben er niet heel bekend, maar ik ben wel wat goede offroad paadjes tegengekomen.
Op den duur een veerooster over (geen gemotoriseerd vervoer toegestaan, maar hey - ik rij hier in het belang van de wetenschap! En bovendien kunnen een stel schotse hooglanders wel tegen een eenzaam brommertje) en kwam op een breed maar zompig pad langs het water.
Dat pad werd een single track. Ineens merkte ik op dat het hek wel heel dichtbij kwam, maar het zag eruit alsof er geen stroom op stond (
voel je hem aankomen?)
Het pad werd steeds smaller, het water en het hek kwamen dichterbij. Ineens besefte ik me dat keren geen optie meer was. Doorrijden dan maar. Het werd steeds zompiger en ik weet hoe verraderlijk veen kan zijn. Drijfplanten laten het lijken dat het ondiep is, maar de waterkanten zijn vaak erg abrupt. De waterkant kan afbrokkelen en ik heb mijn DR nog niet leren zwemmen, dus ik koos voor het hek.
De schok was niet zo groot dankzij de ruime isolatie (via de motor, want had geen voetjes aan de vloer), maar ik besefte dat ik in de puree zat, en dat er aardig wat spanning op de draden stond!
Ik hield halt en keek even goed in de verte, en het leek alsof de ruimte tussen het hek en het water een stuk later te klein zou worden om door te kunnen. Op de bodem waren ook geen sporen van de hooglanders meer. Wat heb je hier ook te zoeken he?
Het draad is op de foto slecht zichtbaar. Dat hek heb ik dus (toen het pad nog breed zat was) helemaal niet opgemerkt.
Ik kon op deze plek niet van mijn motor afkomen zonder een schok te krijgen of in het water te belanden, dus ik heb de motor centimeter voor centimeter achteruit geschoffeld. Een meter of 50 terug was een breder stuk met een boom, waar ik houvast aan had. Eenmaal daar ben ik afgestapt, heb ik de motor neergelegd met zn achterwiel tegen wat wortels, en kon het grote sjor-feest beginnen om de neus weer in de goede richting te krijgen.
Tijdens het sjorren, belande ik 1 keer met mijn kont in het stroomdraad. De schok die ik toen kreeg (met mijn handen contact met de grond) zal ik niet snel vergeten. Heb een rode brandplek op mijn achterwerk staan
Een uur later (moet toch eens vaker naar de sportschool) stond dan eindelijk het motortje weer rechtop met zn neus huiswaards.
Het was nog even lastig om de motor daar aan te trappen en uit de zomp te komen, want hij voelde er wel wat voor om zich in te graven. Maar het is gelukt en ik kon die hele monsterlijke route langs het water dus in omgekeerde volgorde gaan rijden, waarbij ik nog een keer met mijn knie het stroomdraad aanraakte en uit schrik bijna het water instuurde
Licht na een donkere tunnel
Maar goed, allemaal bijzaak. In ieder geval heb ik aardig wat knoppen aan de bomen gezien en lijkt de natuur inderdaad een vroege lente in te luiden
