Nou hier mijn ervaringen dan ook nog ff:
Technische keuring:
Dit jaar stond de Memotours truck naast de organisatie. Hierdoor konden we snel het papierwerk krijgen, invullen en op naar de techische keuring. Natuurlijk was alles in orde en kon ik snel beginnen met het plakken van de roadbooks. 's Avonds de boot op en proberen wat slaap te pakken. Helaas veel golven dus behoorlijk brak wakker worden aan de andere kant van de plas.
Dag 1:
Nadat de truck van de boot was, snel aankleden, stempels halen, pinnen en naar de start rijden. De bedoeling was dat we mochten starten als we de startkaart in handen hadden. Omdat we vlug de haven uit waren kregen we die ook snel in handen. Op het moment dat we wilden vertrekken werd het uitdelen van de kaarten gestopt en moesten we eerst nog wachten op de briefing. Daarna snel vertrokken om zo vroeg bij de bottelneck van vandaag, het enduropad te komen. Dit is een smal geitepaadje waar nogal wat deelnemers vallen en zo de weg blokkeren. Vorig jaar had ik hier wat problemen, maar dit jaar ging het met 2 vingers in de neus omhoog. Daarna nog wat toeren en wennen aan de pistes. Na de start van de special rustig begonnen. Na 5km moesten we een qued (droge rivierbedding) doorsteken. Daarbij moest ik een afstapje van een meter nemen en raakte ik hard een steen met m'n karterplaat. De motor sloeg af en was meteen dood. Ik kwam erachter dat de brandstofpomp niet meer werkte. Alle zekeringen bekeken, maar daar zat het probleem niet. Al snel vermoedde ik en draadbreuk in de tank, het leek me niet dat een pomp ineens niks meer doet van het ene op het andere moment. Helaas had ik net afgetankt voor de proef dus ff de pomp eruithalen zat er niet in. Omdat ik in de qued zat had ik geen bereik met gsm, dus naar boven klimmen, bellen en na 5 nummers had ik eindelijk de orga. Ze kwamen me halen. Het was er zo warm dat ik maar besloot te gaan lopen naar de start (4km hemelsbreed). Halverweg belde de orga waar ik was, ze hadden m'n motor al opgeladen en zochten mij
. Moe en bezweet kwam ik aan bij de CP en ff later m'n motor. Die opgeladen en na een uur kwam mijn taxi (2 meiden van de orga) naar de finish. Daar maar begonnen om het roadbook van de volgende dag klaar te maken en bij een bevriende monteur een nieuwe brandstofpomp geritseld. Na een aantal uur kwam mijn motor binnen en zijn Ed en ik begonnen aan de reparatie. Snel bleek het stekkertje op de pomp los, deze er weer op en de pomp snorde als een opgewonde kat.
Klaar voor de volgende dag. Verder geen foto's want toestel in kist laten liggen
Resultaat: plaats 100 met 4 uur straftijd
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 07:35:53 GMT-1[/time]
Dag 2: De dag begint met een lange special waar ik vorig jaar ben gevallen en m'n duim brak. Nu rustig rijden en goed navigeren. Ik merk dat ik steeds meer stenen op m'n velg voel. Ik stop en voel aan m'n band dat die behoorlijk zacht is. Ik rij met Tubeliss dus ik kan m'n band oppompen. Een paar km voor de CP word ie wel erg zacht en spreek een Poolse amateur deelnemer aan. Ik spreek met hem af dat hij een binnenband achterlaat bij het CP. De profi's moeten nog een pittig lusje doen door een rivierbedding. Met m'n zachte voorband rij ik voorzichtig door en haal de CP. Hier snel beginnen om de tubeliss te verwijderen en de binnenband te plaatsen.
Bij het plaatsen van de 18" binnenband in de stugge Pirelli Scorpion rally prik ik em lek
. Gelukkig had de orga nog een 21" dikke binnenband. Ik zet deze erin en eindelijk kan ik verder na dik een uur oponthoud. Omdat ik vanwege de problemen gisteren laat moest starten ben ik nu ook een van de laatsten. Als een gek race ik naar de volgende CP om daar nog door te mogen. Mooie landschappen flitsen aan me voorbij.
Ik kom 10 minuten voor de sluiting van het CP binnen. In mijn haast denk ik dat ik nu aan een special begin en doe mijn best om hard, maar goed te rijden. Een pracht stuk waarbij ik een mooie hoge snelheid aan kan houden. Het vertrouwen in de voorband is weer terug en ik denk een goeie tijd te maken. Bij de volgende CP wil ik snel mijn tijd laten noteren maar de orga zei: dit is het begin van de special dus wil je gelijk starten
. K#t, de 2e special komt nu dus pas. Ff later komt ook Dr Bean bij de CP die ook problemen heeft gehad met z'n tubeliss voorkant en die ook dacht dat hij in de special zat
. Dan van start in de special, ga lekker en haal een snelheid van 149km/u op de piste harder durf ik niet.
Het laatste stuk gaat door de duinen. Bij de eerste duin is al iemand gaan vliegen en ziet er niet vrolijk uit. Oppassen dus. Bij de 2e duin ga ik vliegen, maar de snelheid was laag en ik kom niet in een baan om de aarde. Als ik opsta wil m'n motor niet starten, wat nou dan weer. Brandstof pomp draait, maar startmotor niet. Ik kijk allen beveiligingen na en ook weer de zekeringen. Niks te zien dan laat ik het startknopje schieten en hij doet wat. Ahhh, zand in de startknop. De laatste km's door de duinen krijg ik het een beetje door en kom moe maar voldaan over de CPF (check point finish).
Ff zoeken na het goede hotel en de motor weer klaar maken voor de volgende dag.
Resultaat: 45 plek en ik klim naar positie 87
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 09:53:30 GMT-1[/time]
Dag 3: De rondgang om Mersouga.
De dag begint met een stuk door kleine duintjes. Die vind ik niet leuk want dan is de 690 toch best wel zwaar. Na 15minuten ploeteren besluit ik schuin uit het duinen veld te rijden en langs de rand verder te rijden. Dit was een tip van JW. Uiteindelijk blijkt ik hierdoor een SCP (secret check point) te missen. En bedankt he
. Daarna een paar stukken snelle piste en mooie gravel paden. op een gegeven moment en wat onduidelijk stuk en ik kiest de verkeerde piste. Na 10km weer terug en neem wat auto's en motoren mee terug. De auto (met vrouw als navigator) gaat daarna weer dezelfde foute kan op
. Dick-Jan en Wouter gaan met mee een ander pad proberen en we zien de witte steen die in het roadbook beschreven staat. We zitten goed! Wouter gaat het wat te snel en gaat aan de kant voor Dick-jan en mij. Helaas ziet hij door het stof een stapel stenen over het hoofd en breekt hierbij een paar middenvoet beentjes hoor ik later. Shit man. Op een gegeven moment verteld Dick-Jan dat hij op reserve moest schakelen, niet veel later gaat mijn benzine lampje aan. Ik denk er verder niet over na. Twee km voor het CP komt een zwaar zand stuk, de 690 moet hard werken om een beetje snelheid op de bouwen, dan gebeurd het.....benzine op. Ik kijk om op zoek naar Dick-Jan maar zie hem niet. Hij blijkt een stuk terug al zonder te staan. Ik zwaai naar wat deelnemers maar ze rijden me voorbij. Dan komt Dick-Jan die verteld dat Wouter met de olie tanker (tank van 100L ofzo op z'n Yamaha) er zo aankomt. Mijn reddende engel komt er aan en we druppelen wat benzine in mijn tank. Wouter klaagt al wat over z'n hoe maar durf z'n laarzen niet uit te trekken. Ik rij de laatste 500m om de hoek tot aan de volgende CP waar de Memotours pickup met benzine staat.
Tank weer vol en van start aan het 2e gedeelte. Ik schakel naar de volgende route in m'm GPS maar snap er geen zak van. Roadbook klopt niet met de waypoints en vice versa. Uiteindelijk snap ik het, ik ben te vroeg naar de 2e route geschakeld want het eerste deel was nog niet af. Ik snij een stuk af (dacht ik) door een klein duinenveldje, maar dat blijkt een hele klus.
Uiteindelijk kom ik op het goede spoor en na heel wat duinen kom ik aan bij de finish.
Resultaat: 76 plek (vanwege gemiste SCP) en 82e overall
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 12:03:58 GMT-1[/time]
Dag 4: de koningsetappe. Vier rondes die steeds korter worden alleen maar in de duinen. We starten in Le Mans stijl. Ik laat me opjagen door alle maloten en ga veel te hard van start, dit ga ik niet 4 rondes volhouden en neem gas terug. De 2e ronde ben ik al best wel moe en moet er niet aan denken nog 2 rondes te rijden.
Bij de finish ff wat eten en drinken en ik begin weer moed te krijgen. Ronde 3 bestaat uit een snel pad langs de duinen waar de snelle rijders vol gas over heen jagen. Ik vind het kopschudden van de motor niet bemoedigend dus doe rustig aan. In de duinen komt op een gegeven moment het nummer van de Beach Boys in me op: Surfing surfing, ik dach nou gaat het goed. Op dat moment zak mijn voorwiel in een hele zachte plek en maar ik een handstand met dubbele schroef. Resultaat: zand tot in m'n onderbroek.
Uiteindelijk blijkt de 4e ronde een eitje te zijn en kom niet eens uitgepijgerd over de finish, maar wel het gevoeld dat ik de duinen ff genoeg had gezien.
Rsultaat: 18e plek (maar 22 deelnemers maken de volle 4 rondes af). Ik stijg naar de 27e plek, hoppa.
Nu eten de rest komt straks.
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 14:05:46 GMT-1[/time]
Zo eten is op.
Dag 5: de duinenerace. Vier keer dezelfde ronde. Ik ga rustig van start zodat ik ook de 4e ronde nog vol kan houden. Ik probeer zoveel mogelijk verse duinen te rijden omdat de sporen van anderen het toch een stuk moeilijker maken. Vanaf de achterkant van de route gaat het met de zon in de rug weer terug door de duinen naar de start van de volgende rond. Met de zon in de rug door de duinen rijden is als skieen in de mist, je ziet dus geen diepte en knalt af en toe zonder het te weten een diep gat in. Ik mis ook een afstapje en knal knoerdhard met m'n borst op m'n stuur, gelukkig zit er nog een stuk plastic (bodyprotector) tussen. Na deze wake-up call rij ik het stuk met de zon in m'n rug erg rustig.
Na 4 rondes wordt het tijd om de Hausdune te gaan bedwingen. Bennie geeft met tips waar te beginnen en hoe: daar mot je starten dan gas vol tegen de stuit en niet meer terug. ik ben blijkbaar niet zo'n held want in de aanloop zitten 2 flinke knikken waar ik toch echt iets van het gas ga. De eerste poging kom ik tot zo'n 30meter onder de top. Het is er helemaal kapot gereden en ondanks m'n dikke motor moet ik draaien voor een nieuwe poging. Na 5x komt ik tot 15meter onder de top. Ik kruip de rest omhoog en lever mijn stempelkaart in.
Na wat foto's, wat eten en kijken naar de Zweden die moeiteloos omhoog kachelen en zelfs over de rand springen besluit ik nog een poging te wagen. Nu aan de rechterkant van de helling ipv de linker. In de aanloop zitten minder knikken en ik kan volgas in z'n 4 beginnen aan het steile stuk. Maar naarmate de top dichterbij komt krijgt m'n motor het moeilijker. Ik schakel terug naar z'n 3 en weet nog net de laatste meters te overbruggen. Mijn voorwiel komt over de kam, zelf ben ik niet helemaal tevreden want ik vind dat ook de achterkant erover heen had moeten komen, maar het zij zo.
Terug in het bivak wat onderhoud. Bibmouse in het voorwiel, achter had ik al m'n reservewiel gestoken waar al mousse in zat. Dan kom ik erachter dat m'n roadbook (F2R) niet meer draait. Zekering doorgebrand, da's een makkelijke fiks. Helaas na vervangen van zekering door een stuk ijzerdraad werkt de boel nog niet. Alles doorgemeten en overals is stroom en de schakelaar is het ook niet. Er zat veel zand in de bak, waarschijnlijk door mijn handstand en duik in het zand. Dr Bean komt op het idee om op de tandwiel kast te tikken met een schroevendraaier. Langzaamaan kom de boel op gan en na veel perslucht en tikken draaid het weer als van ouds, prima roadboekje dus.
Resultaat: 28e tijd (niet slecht voor een niet crosser he!?) en de 25e plek is bereikt
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 15:24:57 GMT-1[/time]
Dag 6: terugweg deel 1. De eerste en laatste special van deze dag begint een paar km van het bivak. Nog een paar duintjes over en dan snelle pistes. Ik kan lekker doorrijden en denk dat ik een mooi tijd op de klokken kan zetten. Na de special alleen nog maar toeren, nou ja er staan wat technische stukje op het programma. Het begint met de Boiler pas, zo genoemd vanwege de vele kokende motoren. Eigenlijk stelt het niet zoveel voor. Als je maar momentum erin houd en niet te langzaam rijd dan neemt de vering de grote stenen wel op. Jacob rijd voor me en laat zijn motor een paar keer vallen, hij heeft wat last van z'n voet en kan daardoor de motor niet opvangen. Ook is zijn duim wat dikker en dat is niet gekomen door eraan te zuigen. Boven drink en eet ik wat. De voorkant van de motor ziet er vreemd uit. M'n koplamp mist en de beugel waarme m'n roadbook vast zit is losgetrilt. Ik rij een stukje terug en daar lig ie. Met wat boutjes, moertjes, ducktape en tie rips maak ik de boel weer vast en vervolg mijn weg.
Daarna komt nog de Alex kante pas, ik volg het roadbook, maar het pad eindigd, rij met een andere deelnemer terug maar kom toch weer op het doolopende stuk uit. Uiteindelijk besluit ik maar gewoon over de puntige stenen omhoog te hobbelen en aan de andere kant weer naar beneden. Van mij hadden ze dit eruit mogen laten. Later blijkt dat iets verder na het doodlopende stuk het pad weer verder gaat en redelijk berijdbaar is
. We komen ook nog door een qued, er komt geen einde aan, het is warm en de grote stenen houden maar niet op. Eindelijk komt de juiste km-stand in beeld en moeten we de qued verlaten. Ik zoek een mooi plekje in de schaduw en ga eerst wat eten en drinken voor ik verder ga.
Er volgt een soort van onverharde snelweg, heerlijk vegen door de bochten. De 690 brult het uit van plezier. Ook nog wat km's over de verharde weg, mijn kont voelt daarna aan als die van een baviaan.
Na 400 km zit het erop, was toch best wel een lange dag, rond negenen gestart en 5 uur in het bivak.
Resultaat: 20e tijd van de dag en totaal kom ik op de 25e plek.
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 17:30:57 GMT-1[/time]
Dag 7: de terugweg deel 2. De laatste lange etappen van ongeveer 400km. De eerste special is van het snelle soort, eerst nog een technische qued overwinnen en daarna gasgeven. Veel deelnemer rijden in een treintje. Door het stof is het risico van een steen ongelukkig raken te groot en voor het klassement is het niet meer zo belangrijk. op een gegeven moment komen we bij een SCP. Diegen voor mij blijven op hun motor zitten (zijn er waarschijnlijk zo aan gehecht de laatste dagen) maar ik besluit af te stappen en met m'n tijdkaart naar de tafel toe te lopen. Snel zit ik weer op m'n motor en rij als eerste weg. Geen stof geen andere deelnemers voor me. Het gas gaat open en kan hele stukken 130 rijden. Ik kom er wel achter dat als je maar iets hoogte verschil ziet je beter het gas dicht kan draaien want meestal komen er daarna wat bochten en waar bochten zijn liggen vaak sten op je te wachten om je van de motor te knikkeren. Ik voel aan m'n water dat ik een top tijd neer ga zetten.
Vervolgens weer een heel stuk asfalt. De laatste echte special is er eentje waarbij navigatie heel belangrijk was. De snelheid moet wat naar beneden want er zijn heel veel mogelijke pistes en je moest erg goed op het aantal graden rijden. Ik maak 2 kleine foutjes maar die kan ik corrigeren doordat ik andere deelnemers wel de goede piste zie nemen. Ik verlies misschien een paar minuten. Na de special weer een mooi stuk door prachtige landschappen.
Bij CP4 kom ik de Pool weer tegen die mij de binnenband heeft gegeven. hij heeft ook erg genoten van de rally, maar denkt er over om een andere motor te gaan kopen. Zo'n LC8 is toch een zwaar beest. We raken aan de praat over de 690 en ik laat wat zwakke plekken zien, waaronder ook de achtertank ophanging. Tot mijn grote schrik zit er nu wel erg veel speling op. Blijkt dat de bovenste tankbout te zijn gescheurd. Met een paar grote tie rips maak ik de tank zo goed mogelijk vast en rij de rest van de dag een gematigd tempo. Op mijn tandvlees kom ik over de finish, 400 km is toch best ver.
In Nador pakken we de boel in, trekken de normale kleren weer aan en maken ons klaar voor een hobbelige terugvaart. De wind is hier in het Noorden flink aan de gang. Gelukkig slaap ik erg goed, dat kan ook aan het aantal biertje liggen wat ik genuttigd had.
Resultaat: Uit m'n hoofd de 13e plek en ik bereik de 21e plaats in het klassement.
Post Merge: [time]wo 06 apr 2011 16:34:29 GMT-1[/time]
Dag 8: Spanje. Vandaag de laatste rij-dag, een stukkie snelweg en dan een toeristische route in de bergen van Mojacar. Het uitdelen van de tijdkaarten gaat weer lekker gestructureerd: NOT. JW krijgt het voor elkaar om snel zijn kaart en de mijne te bemachtigen. Hij heeft flink de sokken erin op de snelweg, maar ik wil mijn mousse toch een beetje sparen, later blijkt dat hij geen km-teller heeft.
Door de flinke gang zijn we wel mooi als eerste op de berg weg en hebben vrijbaan. het is een prachtige route die kicken moet zijn op een SM.
de weg naar beneden is een gravel pad. Je kan hier heerlijk de bocht in driften, maar het is erg oppassen want een vangrail kennen ze hier niet.
Hier JW in de bocht.
Als eerste komen we in een klein dorpje waar we wat gaan eten en drinken. Twee oude vrouwtjes runnen daar de zaak en raken behoorlijk in de stress van als die deelnemers. WE bemachtigen ons bord met heerlijke tapa's en lekkere koffie.
het is maar goed dat we zo vroeg waren want de deelnemers die nu binnen komen hebben allemaal tussen de andere auto's en motoren in een treintje moeten rijden. Na de heerlijke lunch rijden we naar de start van de allerlaatste special. Het wordt een flinke zit/sta want hij is wel 2km lang naar het strand. Ik vertrek tegelijk met JW in de 2e versnelling, het paard stijgert en ik vlieg bijna een bosje in. De rest van het proefje gaan wel lekker en ik ga met een wheely de finish over.
We zoeken een plekje bij de rotswanden gaan lekker uitrusten en wachten tot alle deelnemers er zijn.
JW op weg naar dakar:
Dan vertrekken we in optocht naar het hotel waar het feest pas echt begint.
Van het eind feest heb ik maar geen foto's meer gemaakt, maar de belangrijkste ingrediënten waren gerstennat, plastic vulsels en heel veul goede muziek met Deutse inslag.
Uiteindelijk nog 20e geworden ook.
